Μαρέγκες – Little fluffy clouds

Δεν θυμάμαι να έχω φάει πρόσφατα (τα τελευταία 20 χρόνια τουλάχιστον) μαρέγκα. Την θεωρώ απλά ένα old school γλυκό το οποίο μου πρόσφεραν σε διάφορες επισκέψεις που πηγαίναμε αλλά ποτέ δεν με εξίταρε να το φάω. Πάντα ήμουν της σχολής “αμα-δεν-είναι-σοκολάτα-δεν-είναι-γλυκό-και-δεν-αξίζει-να-ασχοληθώ”, αν και αυτό έχει αρχίσει και αλλάζει τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι χομπίστικα με την ζαχαροπλαστική. Έχω αρχίσει να εκτιμώ νέα υλικά και γεύσεις που παλιά ούτε θα σκεφτόμουν να πλησιάσω στα χείλη μου, πόσο μάλλον να τα φτιάξω η ίδια. Κάπως έτσι έγινε και με τις μαρέγκες. Ψάχνοντας ιδέες για βάπτιση (θα γίνω νονά σύντομα), είδα ότι «φοριέται» πολύ στο τραπέζι με το ευχολόγιο ή με τα γλυκά, βάζο ή μπολ με μαρέγκες. Σε διάφορα χρώματα και μου άρεσε πως φαίνονται αισθητικά. Μικρά και ντελικάτα συννεφάκια που περιμένουν υπομονετικά να ασχοληθεί κάποιος μαζί τους (αλλά έχουν και να συναγωνιστούν πιο δελεαστικούς ανταγωνιστές).

Κατά διαβολική σύμπτωση, τις προάλλες έφτιαξα ένα γλυκό που ζήταγε 9 κρόκους (ο κριτής έπαθε συγκοπή όταν με είδε να συγκεντρώνω όλα τα αυγά και να τα στήνω στην σειρά για την «γκιλοτίνα»). Εγώ από την άλλη έκανα χαρές από μέσα μου, γιατί θα μου έμεναν πολλά ασπράδια τα οποία μπορούσα να εκμεταλλευτώ. Η άσπρη ομελέτα για την δίαιτα ήταν μια από τα επικρατέστερα σενάρια. Ή macaroons, αν και η πρώτη φορά (και τελευταία) που έφτιαξα δεν στέφθηκε και με πολύ μεγάλη επιτυχία, κατηγορώ όμως τον καιρό που ήταν βροχερός. Επειδή λοιπόν δεν κάνω body building (προς το παρόν) θεώρησα ότι κάποια ασπράδια θα πρέπει να γίνουν κάποιο γλυκό. Και θυμήθηκα εκείνα τα βάζα που λέγαμε πιο πάνω.

Λίγα λόγια για την συνταγή:

• ένας εύκολος τρόπος να διαχωριστεί το ασπράδι από τον κρόκο είναι να σπάσετε τα αυγά ενώ είναι κρύα (δεν πρέπει να υπάρχει ίχνος κρόκου στη ασπράδι)
• είναι σημαντικό το μπολ και το μίξερ να είναι καθαρά και να μην έχουν υπολείμματα από λίπος, για να φουσκώσει η μαρέγκα
• το κρεμόριο χρησιμοποιείται, για να στέκονται καλύτερα οι μαρέγκες
• τη ζάχαρη την βάζουμε στο μούλτι και την χτυπάμε για λίγο, για να γίνει πιο λεπτή και να διαλυεται καλύτερα. Είναι επίσης σημαντικό να την ρίχνουμε λίγη λίγη (ένα κουτάλι της σούπας τη φορά) για να διαλυθεί και να ενσωματωθεί καλύτερα
• ψήνουμε τις μαρέγκες σε χαμηλή θερμοκρασία για πολύ ώρα ώστε να μην μείνει καθόλου υγρασία και επίσης αφού ψηθούν θα τις αφήσουμε να κρυώσουν μέσα στον φούρνο (με ανοιχτή πόρτα) ώστε να στεγνώσουν τελείως

Μαρέγκες

Από το Joy of Baking

Υλικά
3 ασπράδια (90 grams) από μεγάλα αυγά, σε θερμοκρασία δωματίου
¼ κ.γ. κρεμόριο
¾ κούπας (150) πολύ ψιλή ζάχαρη (ζάχαρη που έχουμε περάσει στο μούλτι)
¼ κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 95⁰C και στρώνουμε ένα ταψί με αντικολλητικό χαρτί.

Χτυπάμε τα ασπράδια στο μίξερ (με το σύρμα) σε χαμηλή ταχύτητα μέχρι να αφρίσουν. Ρίχνουμε το κρεμόριο και συνεχίζουμε να χτυπάμε μέχρι να αρχίσουν να κάνουν μαλακές κορυφές που να στέκονται. Προσθέτουμε την ζάχαρη λίγη λίγη, συνεχίζοντας το χτύπημα σε μεσαία-υψηλή ταχύτητα, μέχρι η μαρέγκα να σφίξει, να γίνει λεία και να στέκεται. Προσθέτουμε τη βανίλια και χτυπάμε λίγο ακόμα να ενσωματωθεί.

Δοκιμάζουμε αν είναι έτοιμη η μαρέγκα. Παίρνουμε λίγη μαρέγκα και την τρίβουμε στα δάχτυλα μας. Αν νιώθουμε τους κόκκους της ζάχαρης, τότε πρέπει να τη χτυπήσουμε λίγο ακόμα (και να ξανακάνουμε το τεστ).

Χρησιμοποιώντας ένα κορνέ ή με δύο κουτάλια της σούπας, σχηματίζουμε τις μαρέγκες στο μέγεθος που θέλουμε και τις ψήνουμε για 90-120 λεπτά ανάλογα το μέγεθος (είναι έτοιμες όταν ξεκολλάνε από το αντικολλητικό χαρτί). Κλείνουμε τον φούρνο και ανοίγουμε λίγο την πόρτα του φούρνου και της αφήνουμε για πολλές ώρες να στεγνώσουν. Φυλάσσονται σε κουτί που κλείνει αεροστεγώς για αρκετές μέρες.

(και μιας και είμαι παιδί των 90’s θυμήθηκα αυτό το σουξέ, το οποίο δανείστηκα για τον τίτλο)

Tags: μαρέγκες