Το blog μου έγινε 1 έτους!!!! (αν και τελευταία τεμπέλιασα και ίσως να μην το γιορτάζω στην ώρα του – το ξέρω, αλλά έχω καλή δικαιολογία).
Άμα προτίθεστε να το διαβάσετε, φτιάξτε καφέ/κολατσιό/φέρτε τα τσιγάρα, γιατί ακολουθεί μακροσκελές κείμενo, και κάπου στο τέλος κερνάμε και μπισκότα.
….εγω δεν φταίω, σας προειδοποίησα!
Πριν ένα χρόνο αποφάσισα να ανοίξω αυτό το blog. Εκεί που καθόμουν, μέσα στην μαύρη κατάθλιψη, ψάχνοντας το κουράγιο να κάνω κάτι, να δημιουργήσω κάτι, μου ήρθε το όνομα. Άνοιξα αμέσως ένα wordress και άνοιξα το blog που δεν τόλμαγα να ανοίξω τόσο καιρό. Με το που πέρασαν τα στοιχεία μου, με έπιασε κάτι, μια φοβία και μια χαρά μαζί, μια ανασφάλεια, και αφού έκλεισα εσπευσμένα τον browser, το ανακοίνωσα όλο χαρα στον κριτή g_. Για το νέο μου κατόρθωμα. Στα καπάκια βέβαια έκλεισα να πάω ένα ταξιδάκι στο Βερολίνο και από εκεί πήγαμε για pampering και girls only weekend στο Άμστερνταμ, υποσχόμενη στον εαυτό μου ότι θα ασχοληθώ με αυτό το “αγχωτικό” blog όταν γυρίσω ανανεωμένη.
Ο λόγος που άνοιξα αυτό το blog, δεν είναι για να αποδείξω στον κόσμο τι καλά γλυκά φτιάχνω, ούτε πόσο καλή φωτογράφος είμαι. Εν μέρει ήθελα να κάνω μια καταγραφή αυτών που φτιάχνω, τόσο για μένα όσο και για τους friends & family που είναι μακριά/στα ξένα – είμαι ένα κλισέ, το ξέρω, αλλά ο κύριος λόγος ήταν ότι ήμουν πολύ χάλια ψυχολογικά και ήθελα μια δημιουργική διέξοδο. Δεν ήθελα να βαδίσω στο γνωστό μονοπάτι της κατάχρησης (φαγητό-τσιγάρο-ποτό και γενικότερης “αυτοκαταστρόφικότητας”). Είχα φερθεί για πολλά χρόνια άσχημα στο σώμα μου και αυτό με την σειρά του φρόντισε να με “εκδικηθεί”. Μετά από ένα (φοβερά ψυχοφθόρο) εξωμήτριο και δύο αποβολές (ευτυχώς πρώιμες) αποφάσισα να το πάρω αλλιώς. Πέρα του ότι ήθελα να φύγω για (λίγες) μέρες (με διακατέχουν τάσεις φυγής από μικρή) που και έκανα, ήθελα κάτι δημιουργικό, κάτι να με ενθουσιάσει και να μου βγάλει από την μαυρίλα μου. Άνοιξα το blog, πήγα ταξιδάκι, ξεκίνησα δίαιτα (old time classic) ξεκίνησα να κρέμομαι από ταβάνια (aerial yoga), ξεκίνησα να πηγαίνω εντατικά στο γυμναστήριο, αλλά κυρίως αποφάσισα να επικεντρωθώ στον εαυτό μου και όλα τα υπόλοιπα να τα γράψω (κάποια στο blog, κάποια στα παλιά μου τα παπούτσια). Αποφάσισα να κάνω αυτά που θα με ευχαριστούσαν και να είμαι με ανθρώπους που με ευχαριστούν (ασχέτως, αν για να κάνω όλα τα υπόλοιπα δεν μένει και πολύς χρόνος να δώ και κόσμο).
Αυτό που φοβόμουν και με απέτρεπε από το να ανοίξω ένα blog ήταν το τι θα γράφω. Γιατί συνταγές βρίσκω δεξιά-αριστερά, φωτογραφίες πίστευα ότι ήξερα να βγάζω (πατάς το μεγάλο κουμπάκι στα δεξιά), αλλά το θέμα μου είναι τι θα έγραφα και πως θα τολμούσα να εκτεθώ έτσι σε άγνωστο κόσμο (αν και εκεί ήμουν σίγουρη ότι κυρίως δικοί μου θα με διάβαζαν, οπότε οκ). Σε ένα δείπνο με την αδελφή-blogger ενός καλού φίλου (δεν λέμε ονόματα, άμα θέλει μπορεί να αποκαλυφτεί μόνη της), θέτοντας της την ανασφάλειά μου (μετά από χρόνια ψυχοθεραπείας αν μη τι άλλο έχω μάθει να μην ντρέπομαι να αποκαλύπτω τις ανασφάλειες μου) για το τι θα γράφω, μου είπε “να ανοίξω το blog και άμα δεν θέλω, να μην γράφω και τίποτα”. Τόσο απλό (duh!!!). Δηλαδή, εγώ είμαι το αφεντικό εδώ μέσα, εγώ κάνω τα κουμάντα. Food for thought. Και με τις συγκυρίες που ανέφερα παραπάνω, το πήρα απόφαση. Ασχέτως άν όσες φορές κάθομαι απλά να γράψω την συνταγή και να ανεβάσω τις φωτογραφίες, με πιάνει ένας οίστρος και αραδιάζω κατεβατά. (Δεν) σκέφτομαι και γράφω. Είναι τόσο ωραίο μερικές φορές. Αν και η “μονιμότητα” του γραπτού λόγου πάντα με τρόμαζε – ούτε κάρτες γενεθλίων δεν μπορώ να γράφω, γιατί αγχώνομαι για το τι θα γράψω – με το blogging δεν ξέρω. Ίσως αυτό τελικά να χρειαζόμουν εκείνη την δεδομένη στιγμή.
Ένα χρόνο μετά… είμαι πολύ χαρούμενη που το τόλμησα, δεν το έχω μετανιώσει καθόλου και συνεχίζω ακάθεκτη. Αν εξαιρέσουμε κανά-δυο trolls, έχω γνωρίσει αρκετό κόσμο σαν και μένα εκεί έξω και μου αρέσει αυτή η επαφή που έχω, έστω και εξ’ αποστάσεως.
Ένα χρόνο μετά… έχω ανακαλύψει νέα πράματα για μένα, που δεν περίμενα ότι είχα μέσα μου ή ότι μπορούσα να κάνω και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα, παρότι η (υπέρ) έκθεση με τρομάζει, αλλά δεν γράφω κάτι που δεν θα έλεγα σε κάποιον ή ντρέπομαι για κάτι.
Ένα χρόνο μετά… είμαι και εγώ σαν την μπαμπούσκα,
«γεμιστή», με μια μικρότερη στο εσωτερικό, λίγο πιο τεμπέλα από πέρσι και πιο αποσυντονισμένη (γι’ αυτό και έχω μερικές απουσίες ή μεγάλα fails) και ίσως να γίνω και πιο μεγάλη τεμπέλα, ακόμα δεν το ξέρω, ελπίζω να μην με παρεξηγήσετε.
Λίγα λόγια για την συνταγή:
- Τα μπισκότα τρώγονται ευχάριστα και σκέτα, ενώ η προσθήκη της σοκολάτας τα κάνει λίγο πιο χορταστικά, ίσως πιο “μπουχτιστικά” για κάποιους, ανάλογα και τα γούστα, οπότε μπορείτε να λιώσετε και λιγότερη σοκολάτα και να κάνετε τις δοκιμές σας.
- Η ζαχαρόπαστα ίσως να είναι περιττή, για πολλούς, την έβαλα όμως για να μου βγει καλό το stencil (υπάρχει πάντα η δυνατότητα να αφαιρεθεί).
- Σε γενικές γραμμές είναι ένα καθημερινό μπισκότο, με ήπια γεύση φυστικοβούτυρου (ξεγέλασα και μερικούς που δεν τους αρέσει), χωρίς να συγκλονίζουν.
Μπισκότα με φυστικοβούτυρο και επικάλυψη σοκολάτας
Συνταγή από το Από το La receta de la Felicidad
Υλικά
Για τα μπισκότα
125 γρ. βούτυρο, μαλακό
125 γρ φυστικοβούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου
100 γρ ζάχαρη
100 γρ. καστανή ζάχαρη
1 αυγό
350 γρ. αλεύρι
Μια πρέζα αλάτι
Για την διακόσμηση
σοκολάτα κουβερτούρα (περίπου 200γρ. αν θέλετε να τα καλύψετε)
ζαχαρόπαστα (προεραιτική)
Εκτέλεση
Σε ένα μεσαίο μπολ χτυπάμε με το μίξερ το βούτυρο, με το φυστικοβούτυρο και τις ζάχαρες μέχρι να γίνει ένα λείο μείγμα. Προσθέτουμε το αυγό και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε το αλεύρι και το αλάτι και ανακατεύουμε, σχηματίζοντας το μείγμα σε μια μπάλα (είναι αρκετά στεγνή η ζύμη). Τη χωρίζουμε σε 2-3 κομμάτια, τα οποία ανοίγουμε με ένα πλάστη ανάμεσα σε δύο φύλλα αντικολλητικό χαρτί, πάχους περίπου 5 εκατ. το καθένα. Τα βάζουμε στο ψυγείο για 1-2 ώρες να ξεκουραστεί η ζύμη ή για 30 λεπτά στην κατάψυξη (με τα αντικολλητικά χαρτιά, για να μην χρησιμοποιήσουμε άλλο αλεύρι αργότερα).
Βγάζουμε τη ζύμη από την κατάψυξη (δουλεύοντας ένα-ένα τα κομμάτια για να μην ζεσταθούν) και τα κόβουμε με ένα κουπ πατ σε σχήμα της αρεσκείας μας και τα ξαναβάζουμε στην κατάψυξη για να παγώσουν, για περίπου 15 λεπτά.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180C.
Τα βάζουμε σε ένα ταψί, στο οποίο έχουμε στρώσει αντικολλητικό χαρτί και ψήνουμε για 10 λεπτά περίπου, ή μέχρι να ροδίσουν στις άκρες. Αφήνουμε τα μπισκότα στο ταψί για 10 λεπτά και τα μεταφέρουμε σε μια σχάρα να κρυώσουν.
Για την διακόσμηση.
Όταν τα μπισκότα έχουν κρυώσει τελείως, λιώνουμε την σοκολάτα σε μπεν μαρί. Αφήνουμε την σοκολάτα να κρυώσει ελαφρά και την απλώνουμε πάνω στα μπισκότα με το πίσω μέρος ενός κουταλιού ή μια μικρή σπάτουλα.
the green mixer 
Eisai mia yperoxi babouska!
Xronia polla me polles glykes nostimies kai oti allo theleis!
Me syginises….
κοριτσάκι ε?…..μια mini greenmixer!!!!!
Α ρε γατονι!
Χρόνια πολλά στο πράσινο μίξερ! Οι μπαμπούσκες πανέμορφες -οι οποίες δικαιούνται να τεμπελιάζουν και να είναι λίγο αποσυντονισμένες! Όμορφη επέτειος, πανέμορφες ειδήσεις! 🙂
Χρονια πολλα και καλα! Παντα με ομορφες φωτο και ενδιαφερουσες συνταγες!
Γιαβρί μου χρόνια σου πολλά,να μας κάνεις πολλά υπέροχα γλυκά ακόμη(και αλμυρά,ότι θες),να είσαι καλά,προσωπικά μου φτιάχνεις το κέφι όποτε σκάει μύτη νέο ποστ σου,μου αρέσουν τα γκατζετάκια σου(αυτό το πραγματάκι σε ένα γλειφιτζούρι-τρακτεράκι σου από που το πήρες?) και δεν ξέρω για γεύση αλλά από εμφάνιση οι μπαμπούσκες σου σκίζουν.Πως έβαλες όμως την κουβερτούρα ρε θηρίο?
καλά,τώρα το κατάλαβα,μετά τα σχόλια των κοριτσιών,με το καλό το μπαμπουσκάκι σου ψυχούλα μου…
Τα τρακτεράκια τα έκανα με καλουπάκια σιλικόνης (μεγάλη ταλαιπωρία όμως) που αγόρασα μέσω ιντερνετ και τα τις μπαμπούσκες τις έκανα με στένσιλ, που επίσης αγόρασα μέσω ιντερνετ (μακάρι να μπορούσα να το κάνω με το χέρι). Για τα υπόλοιπα δες την απάντηση προς όλους.
(αν θες περισσόστερες πληροφορίες μπορώ να σου στείλω εμαιλ)
Θέλω 🙂
εστειλα email
Λοιπόν, η διαδικασία που περιγράφεις για το άνοιγμα του μπλογκ πάνω κάτω νομίζω είναι η ίδια για όλους: δεν ξέρεις που παν τα τέσσερα κι όμως κάνεις το βήμα!
Κι αυτό είναι που έχει σημασία!
Και το βήμα αυτό σε ανταμοίβει με χίλιους τρόπους!
Καλή συνέχεια λοιπόν και πολύ πολύ δημιουργικότητα!!!
Κιόλας ένας χρόνος παρεούλα!!!!
Κάθε φορά που βλέπω ότι δημοσίευσες κάτι καινούργιο, έρχομαι να το απολαύσω! Και δεν απογοητεύομαι! Πάντα είναι κάτι καλόγουστο, ιδιαίτερο και πρωτότυπο! Αλλά αυτό που πραγματικά απολαμβάνω είναι το κέφι σου! Χιούμορ, δύναμη, θετική στάση διακρίνω ακόμα και στο πράσινο του τίτλου σου!
Οι φωτογραφίες σου φανερώνουν ότι ξέρεις περισσότερα από το που είναι το μεγάλο κουμπάκι στα δεξιά (όπως βγαίνουμε):) Όσο για την μονιμότητα του γραπτού λόγου… ένα έχω να πω:ουδέν μονιμότερον του προσωρινού! Αφού στην καθημερινότητά μας μας περισσεύει το προσωρινό, γιατί να φοβηθούμε το “μόνιμο” (σε εισαγωγικά, το τονίζω)
Σου εύχομαι λοιπόν χρόνια πολλά, να περνάς ποιοτική ώρα με το μπλοκιγκ και συνέχισε όπως το νοιώθεις!
Πολλά φιλιά από Ν Αφρική
Συγχαρητήρια!
Να συνεχίσεις να αγαπάς και να φροντίζεις τον εαυτό σου! Να κάνεις πράγματα δημιουργικά και να περνάς πολύ πολύ όμορφα!
Τεμπέλιασε όσο θες, το δικαιούσαι και με το παραπάνω. Θα πάνε όλα τέλεια!
Φιλια πολλά
Τάνια μου η ανάρτηση σου με άγγιξε και με συγκίνησε, με στενοχώρησε και με χαροποίησε μαζί…
Προσωπικά χαίρομαι που πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις αυτό το blog γιατί είναι μια πολύ όμορφη παρουσία στο χώρο. Κι εσύ είσαι ένας από τους ανθρώπους που μου έχουν κάνει κλικ με την αμεσότητα και την ειλικρίνεια, το χιούμορ και τον τρόπο γραφής σου!
Και να ξέρεις ότι πάντα θα σε ευγνωμονώ για εκείνα τα απίστευτα μπισκότα με τη nutella!
Εύχομαι λοιπόν να είσαι καλά και να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που σου αρέσει!
Τα μπισκότα σου είναι σωστό έργο τέχνης! Μπράβο σου ειλικρινά γιατί συνεχώς γίνεσαι καλύτερη και αυτό φαίνεται!
Φιλιά πολλά!
Τάνια μου, να συνεχίσεις να απολαμβάνεις τα γραψίματα και τα ψησίματά σου, και να χαίρεσαι χωρίς να φοβάσαι να εκτίθεσαι. Τελικά, μέσα απ’ την έκθεση και την επικοινωνία, όλο και συναντάμς ανθρωπους , της ιδίας οικογενείας, να κάνουμε παρέα και να συνενογιόμαστε.Σού εύχομαι καλές συνέχειες σε ό,τι κάνεις .
Οι μπαμπούσκες σου είναι γλυκύτατες και νοστιμότατες!!!
Τανιο μπλογκερ, μπαμπουσκα κ χρυσοχερα backing pow(d)er, ανυπομονουμε -το κοινο τπυ Βερολινου- για καινουρια blogs κ το δευτερο κ τριτο κτλ ετος της λειτουργιας του blog σου. Πολυ χαιρομαι που αυτη την φορα δεν κατεβασες ρολα αλλα αντιθετως δημιουργησες. Αυτος ηταν κ ο λογος του kitchen aid…. Αντε να ελπιζω για καινουρια blogs με παιδικες συνταγες που θα κανουμε με τα παιδακια μαζι; ο νικος ανοιγει ηδη τελειο φυλο για πιτσα; επομενο ταξιδακι αναψυχης;
Τι όμορφη ανάρτηση Τάνια.
Πόσο χαίρομαι που σε βρήκα εδώ στο άπειρο.
Χάρηκα τόσο πολύ που μετά από κόπο έγινες μπαμπούσκα!!! Μα τι ωραία παρομοίωση για μια εγκυμονούσα!!!
Είσαι καταπληκτική.
Συγχαρητήρια και εύχομαι ότι καλύτερο, στη ζωή και στο μωράκι μπλόγκ σου!!!
Φιλιά πολλά!!
Συγχαρητήρια για όλα. Που ξεκίνησες το blog παρά τις ανησυχίες κι ανασφάλειές σου, που έκλεισες αισίως ένα έτος από την πρώτη σου ανάρτηση, που κατάφερες να αποδιώξεις από πάνω σου εκείνα που αναγνώρισες ότι σου κάνουν κακό, που είσαι μια μπαμπούσκα (τις οποίες λατρεύω!) και που έχεις κι ένα μπαμπουσκάκι που θα σκάσει μύτη και θα σε αποτρελάνει. Για όλα αυτά, και πολλά άλλα ευχάριστα που σου εύχομαι να έρθουν, να’ σαι καλά Τάνια και να τα ευχαριστηθείς με την καρδιά σου. Σε φιλώ.
Χρόνια σου πολλά Τάνια μου χρόνια πολλά και στο πράσινο μίξερ!!!Συγχαρητήρια για όλες τις υπέροχες αναρτήσεις σου , τις πολύ ωραίες φωτογραφίες αλλά και τις πεντανόστιμες συνταγές σου!!!
Τα μπισκοτάκια σου σκίζουν!Καλή συνέχεια!!!
Πολλά φιλιά!
Για μένα το ωραιότερό σου post -ίσως γιατί είναι και το πιο “δικό” σου ;
Θέλω να πω δυο πράγματα : 1) οι ορμόνες της “μπάμπουσκας” σου έχουν κάνει μόνο καλό και είναι εμφανέστατο αυτό και 2) έχεις ενημερώσει το κοινό σου εδώ ότι η αγαπημένη σου κούπα καφέ στο γραφείο είναι αυτή με τις μπάμπουσκες ;;;
Φυσικά να κάνεις πάντα αυτά που σε ευχαριστούν και μακάρι να έχεις πάντα κοντά σου ανθρώπους να τα μοιράζεσαι.
Σ ευχαριστώ _προσωπικά_ για το “άνοιγμα”.
Βίκυ
για το (2).. δεν το είχα κάνει, αλλά με πρόλαβες (τίποτα δεν ειναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή τελικά)
Πόσο όμορφη ανάρτηση!!! Πόσο αληθινή και πόσο κοινά σημείας βρίσκουμε όλοι νομίζω. Τελικά το green mixer θα μείνει πράσινο και φωτεινό και θα έχει παρεούλα ένα μικότερο ροζ μιξεράκι!!! Πόσο χαίρομαι να διαβάζω τόσο όμορφες ιστοριές με happy ending! Το ending βέβαια αφορά στο ροζ μιξεράκι σου που σε λίγο καιρό θα κάνει μαγική εμφάνιση, γιατί στο blogging δεν υπάρχει ending για σένα!!! Τώρα που σε μάθαμε, δεν θα μας αφήσεις!
Τα μπισκοτάκια σου είναι πολύ ενδιαφέροντα!!!!
***Μήνυμα πρός όλους***
Σας ευχαριστώ παααααααααααρα πολύ για τα καλά σας λόγια και την θετικη ενέργεια που μου μεταδίδετε και μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω ότι κάνω.
Με κάθε μηνυματακι βούρκωνα από συγκίνηση και χαζογέλαγα μαζί (ολα τα συναισθήματα μαζί – αλλά ας κατηγορήσουμε τις ορμόνες όσο προλαβαίνουμε), γιατί η αλήθεια είναι ότι είχα (άλλη) μια ανασφάλεια όταν αποφασισα να ποστάρω όλα αυτά και να τα μοιραστώ στα “ανοικτά”. Αλλα δεν το μετανιώνω, ίσα ίσα το αντίθετο!
Συγγνώμη που σας απαντώ ομαδικά, αλλά πολύ συγκίνηση για μια μέρα!!!!
Φιλιά!!!!
Τάνια!, Χρόνια πολλά λοιπόν! Και μη μου πεις, κορίτσι αυτή την φορά! Μπράβο! Σούπερ, φιλιά από μια παλιά φίλη, Τζοτζόμπα εδώ, όβερ!
Ευχαριστω πολυ για τις ευχες σου! (Θα σε απογοητευσω αλλα με εχεις μπερδεψει με αλλη συνονοματη).
Συγχαρητήρια και Χρόνια Πολλά! Συγχαρητήρια για την καινούρια αρχή πριν από ένα χρόνο που από ότι φαίνεται σηματοδότησε την αρχή πολλών ευχάριστων γεγονότων!
Συγχαρητήρια για την πανέμορφη “μπαμπούσκα” βρώσιμη και μη, για τη προσωπική, εμπιστευτική και εύγλωττη εισαγωγή σου.
Και μην ανησυχείς τις τεμπέλικες απουσίες σου θα τις εκλάβουμε ως δείγματα νωχελικής ευτυχίας.
Α μπράβο, να τα εκατοστήσει το πράσινό σου μίξερ εύχομαι κι όλα τα προσωπικά προβλήματα να ξεπεραστούν.
Εγώ για το δικό μου blog μπορώ με βεβαιότητα να πω πως το διαβάζουν μόνο άνθρωποι που δεν με ξέρουν (αυτοί που με ξέρουν, ακόμα κι αν ξέρουν για το blog δε μπαίνουν στον κόπο να το διαβάσουν), άρα λέω τις μ@λακίες μου ελεύθερα και βασικά αυτό είναι και το νόημα πιστεύω, κάπου να τα λες, κάπου να ξεσπάς κι ό,τι κάτσει. Κακό σίγουρα δε θα πάθεις!
Αυτά τα στένσιλ φοβερά! Έχω μείνει λίγο πίσω με όλα αυτά τα γκατζετάκια κουζίνας.
Καλή συνέχεια (εντός κι εκτός blog) και καλή επιτυχία σε ό,τι σχέδια κάνεις! 🙂
Αυτή είναι η ιδεά του μπλογκ, να τα λέμε και να τα ξεφορτωνόμαστε από μέσα μας.
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!
Έφτασα σε σένα σε επέτειο!!Χρόνια σου Πολλά και καλά να τα ζήσεις όπως εσύ χαίρεσαι.
Ευχαριστώ! Καλώς ήρθες!
Άργησα λίγο για την επέτειο ε; Όπως και να χει να τα εκατοστήσεις πράσινο μιξεράκι!Τις καλύτερες ευχές μου για το μπαμπουσκάκι σου!!!!!!!!!! Σε περιμένουν χαρέεεεες!!!!!!!!!! Να δες!!!!http://www.youtube.com/watch?v=hLdmoX8UsRA
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!!!
Ευχαριστώ πολύ!!! Τέλειο το video!!!!
Τα καλύτερα να ευχηθώ κι εγώ σε σένα και στο μπλογκ!!!!!!!!!!
Ευχαριστώ! Καλώς ήρθες!
Πρώτα από όλα πολλά πολλά συγχαρητήρια, με το καλό το μικρό μπαμπουσκάκι:)
Να τα εκατοστήσει το πολύ όμορφο blog σου και να είσαι πάντα καλά να μας φτιάχνεις τόσο όμορφες δημιουργίες!
Απ’ ό,τι κατάλαβα, σύντομα θα αρχίσεις να ποστάρεις συνταγές για φρουτόκρεμες… Ειλικρινά χαίρομαι πάρα πολύ που διάβασα αυτή την τόσο αληθινή και αποκαλυπτική ανάρτηση. Εύχομαι η ζωή να σου χαρίζει μόνο όμορφες στιγμές. Νομίζω στο χρωστάει…
Με το καλό το μπαμπουσκάκι!!!
υ.γ. Τα μπισκότα απλά άπαιχτα! Φοβερή εμφάνιση (και πολύ ταιριαστή με το θέμα βεβαίως βεβαίως!). Στείλε μερικά να σου πω και για τη γεύση… 😉
Ακόμα έχουμε λίγο μέλλον ακόμα, αλλά δεν το αποκλείω κιόλας (Για τις φρουτόκρεμες).
Αχ…Το διάβασα ΟΛΟ! Και χάρηκα που το διάβασα παρόλα τα στενάχωρα σημεία. Πρώτα θα ευχηθώ με το καλό και με χίλιες ευχές για να πάνε όλα καλά με το μικρό μπαμπουσκάκι και μετά χρόνια πολλά. Να είσαι καλά και να βρίσκεις διέξοδο εδώ που για πολλούς από μας είναι ψυχοθεραπεία 😉
Ευχαριστώ πολυ Κική! Δυστυχώς και τα δυσάρεστα είναι μέρος της ζωής και μας επηρρεάζουν, άσε που δεν γίνεται να είμαστε και μέσα στην καλή χαρά όλη την ώρα.
Να τα 1000σεις!
Καλα τα μισκότα ειναι φοβερα, τι ωραιες μπάμπουσκες!
Εγώ πάλι είμαι πάρα πολύ χαρούμενη κοριτσάκι μου, με το καλό το νινάκι σου, έ έ έρχεται να σας πάρει τα μυαλά!
Τι να πω ρε συ για τις μπαμπούσκες έχω πάθει σοκ!
το ότι εντελώς τυχαία έπεσα σε αυτό το άρθρο σήμερα που η ψυχολόγια δεν είναι στα φόρτε της..μάλλον σημάδι είναι..(;!) πραγματικά μ `έχεις συγκινήσει πολύ..ίσως γιατί μπορώ να μπω στην θέση σου, ίσως γιατί το όμορφο τέλος δίνει την ελπίδα που όλοι επιζητούμε και από κει θέλουμε να πιαστούμε και να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε!! Να σου ευχηθώ λοιπόν, έστω και τώρα, τα καλύτερα… για σένα, το πραγματικά ενδιαφέρον μπλογκ σου και το μικρό μπαμπουσκάκι σου!!
Σε ευχαριστώ πολύ για καλά σου λόγια. Λυπάμαι που μπορείς να μπεις στη θέση μου, είναι κάτι που δεν το εύχομαι για καμία, παρότι ειναι αρκετά συνηθισμένη θέση, και εύχομαι να έχεις τη δύναμη να συνεχίσεις γιατί το όμορφο τέλος θα έρθει κάποια στιγμή. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά θα σε κάνει να ξεχάσεις δύσκολες μέρες σαν την σημερινή.
🙂
Τώρα μόλις διάβασα αυτή την ανάρτηση-αποκάλυψη-λέωτασώψυχάμου-συνταγήμπαμπούσκαμπισκοτάκια! Και όσο σε γνωρίζω, σε “πάω” όλο και πιο πολύ ρε μιξεράκι. Καλημέρα και φιλιά!!! Μάκια σου.
Αχ… Ευχαριστω πολύ Ασπασία μου!!!!
Μόλις έπεσα σε αυτήν την ανάρτηση πραγματικά συγκινήθηκα. Προφανώς κα είσαι πολύ αξιόλογη blogger! Keep up the good work!