Και τι έκανα αυτό το χειμώνα…
….. την αρκούδα, κλεισμένη στη «σπηλιά» σε χειμερία νάρκη αγκαλιά με το αρκουδάκι …. Αν και το αγελάδα (αυτή, που βόσκει κάτω στη λιακάδα, για να κατεβάσει γάλα) θα με χαρακτήριζε καλύτερα, γιατί αυτό ακριβώς έκανα ολημερίς και ολονυχτίς. Τον ελεύθερο χρόνο «φόραγα» το μικρό και βγαίναμε βόλτα ή σέρνοντας το καρότσι με την απαραίτητα προίκα, περτσεσίον που λέει και ο παππούς. Αυτό το ρημάδι το blog, δεν το ξέχασα τελείως, απλά το αμέλησα λιγουλάκι, όπως και πολλά άλλα πράγματα. Κάθε μέρα που βγαίνω βόλτα (με το μωρό, μην παρεξηγηθούμε), ξεκινάω να γράφω αυτό το πόστ νοερά, με την σιγουριά ότι επιστρέφοντας στο σπίτι θα τα γράψω όλα σε ένα ποστ. Βέβαια, λίγο μετά που ξεκινάω να το «γράφω» στο μυαλό μου, η έμπνευση διακόπτεται βίαια από κάποιον κάφρο που έχει παρκάρει κάπως και πρέπει να καταστρώσω στρατηγικό σχέδιο για να περάσω το δρόμο ή απλά να τσουλήσω με το καρότσι στο πεζοδρόμιο, ή απλά να βρίσω κάποιον γιατί κάτι θα έκανε και θα του αξίζει (η μαμά αρκούδα/αγελάδα έχει πάντα δίκιο και αλίμονο σε όποιον της πάει κόντρα, γι’ αυτό το νου σας).
Ξεφύγαμε λίγο από το θέμα μας….
Όχι, που λέτε, ότι δεν έφτιαξα τίποτα όλο αυτόν τον καιρό, απλά τις πιο πολλές φορές είτε δεν μας άρεσε η συνταγή (πολύ γλυκό/πολύ άγλυκο, πολύ υδαρές/πολύ στεγνό), είτε λόγω έλλειψης χρόνου και προσοχής αποτύγχανα παταγωδώς. Η αλήθεια είναι ότι η προσοχή μου είναι λίγο διασπασμένη τελευταία και παρότι έχω βοήθεια με το Μπαμπουσκάκι aka Αυγουλάκι, το μυαλό μου είναι εκεί συνέχεια και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε αυτό που κάνω. Πριν γεννηθεί το Αυγουλάκι , όπως όλες οι μαμάδες-to be, φανταζόμουν και εγώ την ζωή με το «μωράκι». Ανυπομονούσα να κάτσω σπίτι με τη μικρή, να την ξεπετάξω, αλλά παράλληλα ήθελα να ασχοληθώ και με το blog. Να, φανταζόμουν ότι θα τη βάζω στο ρηλάξ, το οποίο θα βάζω πάνω στο τραπέζι για να τη βλέπω, ενώ θα φτιάχνω ωραία γλυκάκια τα οποία μάλιστα θα φωτογραφίζω (με τις ώρες). Και ενώ θα κοιμάται στην ωραία και άνετη καλαθούνα ή στο όμορφο ντιζαϊνάτο καρότσι που χρυσοπληρώσαμε, ή έστω θα κάθεται στο καρεκλάκι φαγητού (που δεν είναι τόσο ντιζαϊνάτο άλλα βολικό), ενώ εγώ θα γράφω τα κείμενα και θα τα ποστάρω.
Εδώ γελάμε όλοι.
Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε????
Να εξηγηθώ. Το αξιαγάπητο, πανέμορφο και πανέξυπνο (όπως όλων τα παιδιά άλλωστε) Αυγουλάκι, δεν είναι από «αυτά» τα παιδιά. Είναι από τα «άλλα», που γεννιούνται με προσωπικότητα (αν με διαβάζετε, θα θυμάστε την εμφάνιση που έκανε) και ξέρει από πολύ μικρή τι θέλει και τι της αρέσει, και τι όχι. Ο ύπνος και η ξάπλα δεν είναι κάτι από αυτά, οπότε η παραπάνω φαντασίωση πήγε περίπατο όπως καταλάβαμε όλοι μας. Δοκίμασα να φτιάξω τη βασιλόπιτα φορώντας τη στο μάρσιπο, αλλά αποδείχτηκε πιο δύσκολο απ’ ότι το περίμενα, γιατί το αξιαγάπητο παιδί μου (5παρά μηνών τότε) κόντραρε τα πόδια της στον πάγκο και έσπρωχνε το μπολ που ανακάτευα, κράταγε το ράφι του ψυγείου όταν άνοιγα να πάρω πράματα και δεν μπορούσα να κλείσω την πόρτα και άλλα τέτοια. Της αρέσει να είναι αγκαλίτσα, και να περπατάμε παράλληλα, γιατί άμα καθόμαστε βαριέται και γενικά θέλει εναλλαγές και κάποιον ανιματέρ να την διασκεδάζει. Έτσι είναι τα οικογενειακά βάρη θα μου πείτε (ευτυχώς είναι ελαφριά ακόμα και την παλεύουμε).
Τώρα που μπήκε η Άνοιξη και άνθισαν τα λουλούδια, είπα και εγώ να «ξυπνήσω» και να πάρω μπρος να κάνω και τίποτα, να ανανεωθώ, να γράψω κανα ποστ και άλλα τέτοια. Μάλλον με ξύπνησε το άγχος της επικείμενης επιστροφής στη δουλειά, σα να πλησιάζει ο Σεπτέμβρης και να πρέπει να αρχίσω το σχολείο πάλι ένα πράμα. Μόνο που έχω και ένα άγχος πως θα αφήσω το Αυγουλάκι και θα φύγω (πως θα το αντέξει η γιαγιά του όλη μέρα δηλαδή, τέτοιο ζουλάπι που είναι). Η οποία γιαγιά (μαμά μου) είχε και γενέθλια προχτές και έφτιαξα αυτή την τέλεια τούρτα, να την καλοπιάσω ένα πράμα, να κάνω και εγώ το comeback μου (με ένα σπάρο, δυο τρυγόνια). Είναι πολύ ελαφριά, μυρωδάτη και δροσιστική και θα κερδίσει ακόμα και τους δύσκολους «πελάτες». Η γεύση του πορτοκαλιού είναι έντονη, αλλά πολύ ευχάριστη.
Λίγα λόγια για την συνταγή:
- Μου πήρε μιάμιση μέρα να την φτιάξω γιατί την έκανα σε δόσεις, (όταν κοιμόταν η μικρή) είχα και φυσικά και κάτι fail (έφτιαξα δυο φορές τη βάση γιατί κατάφερα να ξεφουσκώσω τον αέρα από τα αυγά) αλλά μην σας φοβίσω, δεν είναι δύσκολη απλά θέλει 3 βήματα.
- Είναι τούρτα αμερικάνικου τύπου, το οποίο αποτελείται από δύο στρώσεις αέρινου κέικ πορτοκαλιού τα οποία καλύπτονται με βελούδινη κρέμα πορτοκαλιού.
- Αντί να ψήσω ένα κέικ με διάμετρο 23 εκατ. και να το κόψω στα δύο, εγώ το έψησα σε 2 ταψιά διαμέτρου 20 εκατ. και επειδή δεν υπολόγισα καλά το τσέρκι μου, περίσσεψε αρκετή μους (την οποία φάγαμε μια χαρά ωστόσο, μαζί με τα πρώτα αποτυχημένα παντεσπάνια που προανέφερα)
- Θα χρειαστεί ένα θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής για το μαγείρεμα της κρέμας (για να μην καταλήξουμε με ομελέτα αντί για κρέμα πορτοκαλιού)
Τούρτα με κρέμα πορτοκάλι
από το The Cake Book της Tish Boyle
Παντεσπάνι
1 κούπα (100γρ) κοκκινισμένο αλεύρι μαλακό
⅛ κ.γ αλάτι
4 μεγάλα αυγά
½ κούπα (100γρ) ζάχαρη
1 κ.γ. ξύσμα πορτοκαλιού
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
4 κ. Σ (57γρ) ανάλατο βούτυρο, λιωμένο και να έχει κρυώσει
Σιρόπι πορτοκαλιού
¼ κούπας (50γρ) ζάχαρη
¼ κούπας (60ml) νερό
¼ κούπας (60ml) φρέσκο χυμό πορτοκάλι
2 κ.Σ. (30ml) Grand Marnier ή Cointreau (προαιρετικό)
Μους Πορτοκαλιού
¼ κούπας (60ml) νερό
2 κ.γ. ζελατίνη σε σκόνη
1 ½ κ. Σ. (9γρ) ξύσμα πορτοκαλιού
¾ κούπας (180ml) φρέσκο χυμό πορτοκάλι
⅓ κούπας (80ml) φρέσκο χυμό λεμόνι
¾ κούπας (150γρ) ζάχαρη
6 μεγάλους κρόκους αυγού
2 κ.Σ. (30ml) Grand Marnier ή Cointreau (προαιρετικό)
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
1 ½ κούπα (360ml) κρέμα γάλακτος
Εκτέλεση
Για το παντεσπάνι
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180°C. Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε ένα στρογγυλό ταψί διαμέτρου 23 εκατ. (χρησιμοποίησα 2 ταψιά διαμέτρου 20 εκατ.)
Κοσκινίζουμε το αλεύρι και το αλάτι σε ένα μεσαίο μπολ και το αφήνουμε στην άκρη.
Σε ένα μεγάλο μπολ ή στο μπολ του μίξερ, ανακατεύουμε στο χέρι τα αυγά και τη ζάχαρη. Βάζουμε το μπολ πάνω από μια κατσαρόλα που βράζει νερό (Μπαιν Μαρί – προσέχοντας να μην ακουμπάει ο πάτος του μπολ στο νερό) ανακατεύοντας με το σύρμα συνέχεια, μέχρι να ζεσταθεί το μείγμα (δεν θέλουμε να τα μαγειρέψουμε). Βγάζουμε το μπολ από τη κατσαρόλα και ανακατεύουμε με το μίξερ σε δυνατή ταχύτητα, μέχρι το μείγμα να τριπλασιαστεί σε όγκο, περίπου 8 λεπτά. Κατεβάζουμε ταχύτητα στο χαμηλό και προσθέτουμε τη βανίλια και το ξύσμα.
Κοσκινίζουμε το 1/3 του αλευριού στο μείγμα και διπλώνουμε απαλά με μια σπάτουλα. Προσθέτουμε και το υπόλοιπο αλεύρι σε δύο δόσεις, κοσκινίζοντάς το και διπλώνοντάς απαλά με τη σπάτουλα.
Ρίχνουμε το βούτυρο σε ένα μικρό μπολ και προσθέτουμε ¾ κούπας από το μείγμα του κέικ, ανακατεύοντας μέχρι να ενωθούν τα υλικά. Διπλώνουμε αυτό το μείγμα στο υπόλοιπο μείγμα κέικ και το ρίχνουμε στη φόρμα που προετοιμάσαμε νωρίτερα.
Ψήνουμε για 18-22 λεπτά, στο κέντρο του φούρνου, μέχρι να αποκτήσουν χρυσαφί χρώμα και δοκιμάζοντας με μια οδοντογλυφίδα αν βγαίνει καθαρή (τα 2 ταψιά χρειάστηκαν γύρω στα 12-13 λεπτά). Βάζουμε το ταψί σε μια σχάρα για 15 λεπτά να κρυώσει, κατόπιν το αναποδογυρίζουμε και το αφήνουμε να κρυώσει τελείως.
Για το σιρόπι
Σε ένα μικρό κατσαρολάκι ρίχνουμε τη ζάχαρη και το νερό και τα βάζουμε να βράσουν, ανακατεύοντας να λιώσει η ζάχαρη. Το κατεβάζουμε από τη φωτιά μόλις αρχίσει να βράζει το μείγμα και προσθέτουμε το χυμό και το λικέρ, αν χρησιμοποιούμε. Το αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει.
Για τη μους
Ρίχνουμε το νερό σε μια μεσαία κατσαρόλα και ρίχνουμε (πασπαλίζουμε) από πάνω τη σκόνη ζελατίνη. Την αφήνουμε να μαλακώσει για 5 λεπτά.
Προσθέτουμε και ανακατεύουμε με ένα σύρμα, το ξύσμα, το χυμό πορτοκάλι, το χυμό λεμόνι, τη ζάχαρη και τους κρόκους, στη κατσαρόλα με τη ζελατίνη. Βάζουμε τη κατσαρόλα σε μεσαία φωτιά, ανακατεύοντας συνέχεια με το σύρμα, μέχρι το μείγμα να αρχίσει να πήζει και να φτάσει τους 82°C. Σουρώνουμε το μείγμα με ένα ψιλό κόσκινο σε ένα μεσαίο μπολ και προσθέτουμε τη βανίλια και το λικέρ.
Βάζουμε το μπολ με τη κρέμα σε ένα μεγαλύτερο μπολ, στο οποίο έχουμε βάλει παγάκια και νερό, για να κρυώσει τελείως, ανακατεύοντας συχνά, για περίπου 10 λεπτά(δεν γεμίζουμε μέχρι πάνω το μπολ με πάγο και προσέχουμε να μην πέσει νερό στην κρέμα μας).
Σε ένα μεγάλο μπολ, χτυπάμε τη κρέμα γάλακτος με το σύρμα, σε μεσαία δυνατή ταχύτητα μέχρι να γίνει σφικτή σαντιγί. Την διπλώνουμε στο μείγμα πορτοκαλιού. (Η μους θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί αμέσως).
Συναρμολόγηση του κέικ
Με ένα μεγάλο οδοντωτό μαχαίρι, κόβουμε το παντεσπάνι οριζόντια σε δύο στρώσεις. Βάζουμε τη μια στρώση, με την κομμένη πλευρά προς τα πάνω, σε ένα τσέρκι (ή μια φόρμα με αποσπώμενη βάση) διαμέτρου 23 Χ 7,5 εκατ. (το θέλουμε το ύψος γιατί βγαίνει ψηλό το κέικ), κεντράροντας το. Με ένα πινέλο αλείφουμε το μισό σιρόπι. Ρίχνουμε από πάνω τη μισή μους, απλώνοντάς τη ομοιόμορφα με μία μικρή σπάτουλα και αφήνοντας τη να γεμίσει το κενό μεταξύ της φόρμας και του παντεσπανιού. Βάζουμε από πάνω την άλλη στρώση παντεσπάνι, με την κομμένη πλευρά να κοιτάζει προς τα πάνω. Αλείφουμε το υπόλοιπο σιρόπι και απλώνουμε και την υπόλοιπη μους, λειαίνοντας την επιφάνεια με τη σπάτουλα (ή με το πίσω μέρος ενός κουταλιού).
Βάζουμε την τούρτα στο ψυγείο για τουλάχιστον 3 ώρες, για να σφίξει.
Για να ξεφορμάρουμε το κέικ
Βάζουμε ένα μαχαίρι με λεπτή λεπίδα σε ζεστό νερό και το στεγνώνουμε. Βουτάμε το μαχαίρι περιμετρικά στην άκρη της τούρτας για να χαλαρώσουμε τα τοιχώματα και τραβάμε το τσέρκι (εγώ ζέστανα τα τοιχώματα με σεσουάρ για να το αφαιρέσω πιο εύκολα).
Για να σερβίρουμε μπορούμε να προσθέσουμε φλούδες καραμελωμένου πορτοκαλιού. Φυλάσσεται στο ψυγείο, ελαφρά καλυμμένη για 3 ημέρες.
the green mixer 
Καλώς την!!!
Καλή αρχή με σπέσιαλ αεράτο και εμφανήσιμο γλυκό!!!
Το πορτοκάλι αρέσει και στη δική μου μαμά!
Όσο για το Αυγουλάκι …βλέπω συνεχίζει δυναμικά τη πορεία του!!χαχαχαχα
Φιλιά!!
Το Αυγουλάκι θα μας βγάλει όλους νοκ αουτ με αυτή την πορεία!
Αν και με πετυχαινεις με ιωση στο κρεβατι, δεν μπορουσα να μην ερθω να σχολιασω την τελεια τουρτα σου με την αψεγαδιαστη εμφανιση. Ουτε το ποσο χαρηκα που σε ξαναειδα. Ουτε το τις παντα τελειες φωτογραφιες σου!!
Μαμα αρκουδα, δυσκολο το εργο, το ξερω,
αλλα μη χανεσαι!! 😉
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, θα προσπαθήσω να είμαι λίγο πιο πολύ συνεπής από δω και πέρα….
Καλώς το κορίτσι!!
Πολύ χάρηκα με την επανεμφάνιση σου στ’ αλήθεια μου έλειψες! Διάβασα τον πρόλογο σου αργά και με προσοχή για να τον απολαύσω!
Τα αυτοκίνητα που κλείνουν το δρόμο στο καρότσι και πρέπει οπωσδήποτε να βγεις στο δρόμο και να ακούς και τους οδηγούς που σε βρίζουν… τι φρίκη!
Το αυγουλάκι έχει τσαγανό λοιπόν! Απλά φαντάζομαι νοερά μελλοντικές διηγήσεις σου και χαμογελώ!
Να χαίρεσαι τη μανούλα σου! Μην ανησυχείς, μια χαρά θα είναι και οι 2 κυρίες μετά την επιστροφή σου. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αφήσεις τη μικρούλα, το καταλαβαίνω. Στην αντίστοιχη περίπτωση το σκεφτόμουν 2-3 μήνες πριν και με έπιαναν τα κλάματα. Αλλά στην πορεία συνειδητοποίησα ότι είναι για καλύτερο.
Η τούρτα φοβερή! Σε γεύση, σε εμφάνιση! Πραγματικά αγγίζει την τελειότητα! Αυτά είναι! Επιστροφή με σούπερ γλυκό!
Φιλιά πολλά κοριτσάκι!
Ευχαριστώ πολύ Ερμιονη! Εσυ τα έχεις περάσει αυτα δύο φορές και μου δίνει δύναμη να ακούω ότι δεν ειμαι η μόνη που αγχώνεται.
Καλώς της και μας έλειψες πολύ! Αχ κι εγώ διαφορετικά φανταζόμουν τα πράγματα όταν ήμουν έγκυος και διαφορετικά εξελίχθηκαν όταν γέννησα το μικρό μου θηρίο, που από νεογέννητη έχει πάρει διαζύγιο με τον ύπνο.Επίσης κι εγώ όταν άρχισα να κυκλοφορώ στοθς δρόμους με το καρότσι, είδα την πραγματικότητα, ότι δεν υπάρχει καμία υποδομή για τις μαμάδες με τα καρότσια στα ανύρπακτα πεζοδρόμια και ότι οι οδηγοί δεν έχουν καμία παιδεία στο συγκεκριμένο θέμα. Anyway, να χαίρεσαι την μαμά σου, να είναι πάντα καλά να σε βοηθάει. Μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο να αφήσεις την μικρούλα, αλλά θα ξεφύγεις λίγο με την δουλειά, ε εντάξει θα τρέχεις και σαν τον Βέγγο, αλλά όλα καλά.
Η τούρτα σου υπέροχη! Να σου πω πότε έχω γενέθλια να μου κάνεις μία???
Φιλιά πολλά
Χαχαχα!!! Ευχαριστώ πολύ, για πες πότε είναι μήπως κάνουμε κάτι και για σας. Ελπίζω το μικρό σου θηρίο να έστρωσε και να κοιμάται τώρα.
Δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά αν και έχει μεγαλώσει αρκετά, εξακολουθεί να μην έχει καλή σχέση με τον ύπνο. Αφού μας λέει: Δεν μου αρέσει ο ύπνος!
Καλημέρα! Φαίνεται υπέροχη η τούρτα σου… λατρεύω το πορτοκάλι και φαντάζομαι ότι είναι πολύ αρωματική και σίγουρα πεντανόστιμη!! Να χαίρεσαι και τη μανούλα σου και μην ανησυχείς …όλα καλά θα πάνε όταν θα μείνει το “Αυγουλάκι” με τη γιαγιά του!!!
Ευχαριστώ πολύ Tante Kiki! Αυτες καλά θα περάσουν απ’ οτι φαίνεται.
Καλώς το κορίτσι! Η τούρτα είναι πολύ όμορφη. Να χαίρεσαι τη μανούλα σου και να χαίρεσαι ακόμη πιο πολύ που η μανούλα θα είναι αυτή στην οποία θα αφήνεις το αγαπημένο σου Αυγουλάκι! Καλή επιστροφή, όλα καλά θα πάνε 🙂
Ευχαριστώ πολύ πολύ!!!
Βρε βρε βρε! Καλως το κορίτσι με το γουναρικό (μια που εγινες μαμα αρκουδα χα χα)!
Πολυ γλυκό come back εκανες με αυτη την τουρτίτσα (εφτιαξα και εγω φετος το Πάσχα πρωτη φορά τουρτα 🙂 να χαιρεσαι την μόδερ και μελλοντική μπέμπι-σίτερ!
Τις προάλλες ειχα μια κουβέντα για παιδιά με φίλη που εχει μετοικησει στο Άμστερνταμ,
πόσο children-friendly ειναι αυτη η πόλη και τι χάλι αντιμετωπίζει στην Αθηνα οταν έρχεται με τα παιδιά της.
Μου θυμισες παρα πολύ μια καλή φιλη που θα εκανε μωρακι λιγο πριν το καλοκαιρι
και εκανε πλάνα για διακοπες κτλ. Της έλεγα λοιπον (εγω η ασχετη απο παιδια, αλλα χρησιμοποιοντας απλή λογικη) μην κάνεις ονειρα τρελά διότι δεν εχεις ξανακάνει παιδι (και το σημαντικοτεροο, δεν γνωριζεις τα γουστα αυτου που ερχεται χα χα) και δεν γνωρίζεις ποσο ευκολο ειναι να τρεχεις στις πλαζ και τα λαγκάδια με ενα μωρό. Δεν ετρωγα μεγαλη μπουκια χιχι. Ειχε ξεχασει να πληροφορηθει οτι τα μωρα δεν τα βγαζουν στην παραλια με τον ηλιο για τον πρωτο χρονο… και αλλα πολλά.
See you soon απ εδω και περά, ε?!
Καλά την ειδα την τούρτα σου και ανησύχησα ότι θα μας φας τη δουλειά (απλά επειδή τα διαβαζω από κινητο δεν μπορώ να αφήσω μηνυμα λόγο ασυμβατοβλακειας της συσκευης). Αμα μάθεις να τσουλάς καρότσι σε αυτή τη χώρα (και να επιζησείς και εσύ και το μωρό), μπορείς να κάνεις τα πάντα λέμε. Καλά τα έλεγες εσύ στη φίλη σου για το μωρό, δεν μπορείς να φανταστείς επίσης την προίκα που πρέπει να σερνεις σε κάθε έξοδο, δεν θελω να φανταστω καν διακοπες και παραλιες…
Well come back που λενε! Μας ελειψες!
Εγω αυτην την εμπειρια με τα μωρα δεν την εχω ζησει – ουτε και προκειται απο εδω και περα – αλλα εχω ακουσει οτι ο πρωτος 1 1/2 χρονος ειναι ζορικος… Τι να κανουυε υπομονη και οσο μεγαλωνει το … Αυγουλακι, θα μπουν τα πραγματα στην σειρα τους…
Υπεροχη τουρτιτσα, λιτη και σιγουρα νοστιμη. Ειμαι σιγουρη οτι αρεσε πολυ και στην μαμα σου ( να την χαιρεστε!)
Φιλια πολλα!
Μ αρέσει πολύ το πορτοκάλι και η εκδοχή σου!
Καλώς το πράσινο μίξερ! Χαίρομαι που σε βλέπω ξανά στην πρίζα και να χαίρεσαι κυρίως το γκατζετάκι σου (ΟΚ, αβγουλάκι αν θες 🙂
Καλή δύναμη και να μας φτιάχνεις και κανένα ωραίο γλυκό σαν κι αυτό που και που ελπίζω,ε?
Βρε βρεεεε! Καλώς το το κορίτσι!! Μέρες τώρα θέλω να σου γράψω ένα welcome back! Γέλασα φυσικά πάλι έτσι όπως τα λες! Η τουρτίτσα τέλεια δείχνει! Θα ήθελα να τη δοκιμάσω!
Είστε απίθανες κι εσύ και το αυγουλάκι και η τούρτα της μαμάς (και η μαμά αυτοπροσώπως)! Να μπαίνεις, να ψήνεις και να γράφεις , είτε με το αυγουλάκι στο μάρσιπο, ή για ύπνο, γιατί θρέφεσαι κι εσύ κι εμείς που σε διαβάζουμε επίσης!