Από τότε που ήρθε το Αυγουλάκι στη ζωή μου, ο εγκέφαλος μου έχει γίνει αλοιφή και πέρα του ότι έχω χαζέψει και δεν με αναγνωρίζω (συγκινούμαι με κάτι φωτογραφίες με σκυλάκια/γατάκια/μωράκια, δεν μπορώ να δω θρίλερ και σπλάτερ με την ίδια άνεση, και τα σχετικά) γενικά δεν μπορώ να συγκεντρωθώ να κάνω μια δουλειά (πχ να φτιάξω ένα γλυκό) ή ακόμα και να ολοκληρώσω μια σκέψη σε μια συζήτηση (συνήθως ρωτάω την συνομιλητή μου την περίληψη του τι έλεγα γιατί δεν θυμάμαι). Κλασσική περίπτωση “mommy brain” θα πουν κάποιοι, άλλοι απλά θα θεωρήσουν ότι παίρνω τίποτα ληγμένα και θα μου περάσει (?). Σε αυτά τα πλαίσια, όπως είπα και στο προηγούμενο ποστ, ότι προσπάθειες έχω κάνει για γλυκό τον τελευταίο καιρό έχουν αποβεί μεγάλες αποτυχίες. Πιστεύω ότι η κριτική επιτροπή είχε μεν ανεβάσει ψηλά τον πήχη, αλλά έχω κάνει και μαζεμένα κάτι «γλυκά» που δεν τρώγονταν (πάντα έφταιγε η συνταγή).
Το μόνο που έχω κάνει αρκετές φορές (σπάνιο πράγμα να επαναλαμβάνω την ίδια συνταγή στα μέρη μου) και όχι μόνο δεν απέτυχα, αλλά πήρα και πολύ καλά λόγια, είναι αυτό το κέικ. Είναι ένα απλό κέικ, δεν είναι τίποτα το φοβερό, δεν έχει κανένα περίεργο υλικό, ούτε καμία ψαγμένη τεχνική. Σε όλα τα σπίτια χρειάζεται να υπάρχουν κάποιες βασικές συνταγές απλών κλασσικών φαγητών/γλυκών. Αυτή είναι μια από αυτές. Ένα απλό «λευκό» και πλούσιο (εγώ το λέω μασίφ κέικ, φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία άλλωστε ότι δεν είναι απο αυτά που είναι αφράτα ή αλλιώς “αέρας”), ζουμερό, βουτυράτο κέικ που μοσχομυρίζει λεμόνι και πορτοκάλι, από αυτά που έβλεπα παλιά και σνόμπαρα επειδή δεν ήταν «καφέ», αλλά τώρα ξερω και εκτιμώ.
Σίγουρα σηκώνει παρεμβάσεις η συνταγή, αλλά γιατί και να μην την κρατήσουμε έτσι? Ακόμα και ο κριτής _g ενθουσιάστηκε και το τονίζω αυτό, γιατί τελευταία έχει δυσκολέψει πολύ και «ακούει» περίεργα υλικά και γεύσεις σε αυτά που φτιάχνω (όταν φτιάχνω) και μου κόβει την φόρα. Μάλιστα το έβαλε στη λίστα με τα καλύτερά του και κάθε φορά που με βλέπει να φτιάχνω κάτι με ρωτάει αν φτιάχνω «αυτό το ωραίο κέικ» (συνήθως η απάντηση είναι όχι και μετά με χαντακώνει στην κριτική – μην το κάνει επίτηδες λέτε?).
Τέλος πάντων. Επειδή ήταν η παγκόσμια μέρα του κέικ τις προάλλες ή κάτι τέτοιο, το λιγουρεύτηκα και είπα να το βάλω και εδώ πέρα. Το βιβλίο αυτό το αγόρασα προς το τέλος της εγκυμοσύνης και κάτι που πρόσεχα τι έτρωγα, κάτι η ζέστη και δεν είχα διάθεση να ψήνω καλοκαιριάτικα, έμεινε στο ράφι, αλλά προσπαθώ να το ξεσκονίζω και αυτό, μαζί με το μίξερ. Είχα βγάλει και τις φωτογραφίες πριν καιρό, αλλά φυσικά τις ξέχασα στη μηχανή (ξέχασα ότι είχα και φωτογραφική μηχανή δηλαδή, δεν είναι κάτι ανησυχητικό). Αφού είπα να ξεσκονίσω το μπλογκ, βουαλά…
Κέικ Βανίλιας / Plainly Perfect Pound Cake
Από το βιβλίο της Tish Boyle – The Cake Book
Υλικά
2 κούπες (200γρ) κοκκινισμένο μαλακό αλεύρι
¼ κ.γ. baking powder
¼ κ.γ.αλάτι
1 κούπα (227γρ) ανάλατο βούτυρο, μαλακό
1 ¼ κούπες (250γρ) ζάχαρη
4 μεγάλα αυγά
1 κ.γ. ξύσμα λεμονιού
1 κ.γ. ξύσμα πορτοκαλιού
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
⅓ κούπας (80ml) κρέμα γάλακτος
Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 165°C. Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μία μακρόστενη φόρμα διαστάσεων 23×13 εκατ.
Σε ένα μεσαίο μπολ κοσκινίζουμε το αλεύρι, το baking powder και το αλάτι και τα ανακατεύουμε καλά.
Στο μπολ το μίξερ ή ένα μεγάλο μπολ, χτυπάμε με το φτερό το βούτυρο, σε μεσαία ταχύτητα μέχρι να γίνει σαν κρέμα, για περίπου 2 λεπτά.
Σταδιακά προσθέτουμε και την ζάχαρη και χτυπάμε το μείγμα σε μεσαία-υψηλή ταχύτητα μέχρι να αφρατέψει, για περίπου 4 λεπτά. Χαμηλώνουμε την ταχύτητα στο χαμηλό και προσθέτουμε τα αυγά, ένα ένα, ανακατεύοντας καλά μετά από κάθε προσθήκη και καθαρίζοντας κάθε τόσο τα πλαϊνά του μπολ με μια σπάτουλα (το μείγμα θα μοιάζει σα να έχει κόψει, αλλά μην ανησυχείτε).
Προσθέτουμε τα ξύσματα και τη βανίλια και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε το αλεύρι σε χαμηλή ταχύτητα, σε 3 προσθήκες, εναλλάσσοντας με την κρέμα γάλακτος σε 2 προσθήκες, ανακατεύοντας μέχρι να απορροφηθεί το αλεύρι.
Ρίχνουμε το μείγμα στη προετοιμασμένη φόρμα, ισιώνουμε την επιφάνεια με το πίσω μέρος ενός κουταλιού και ψήνουμε για 60-70 λεπτά, δοκιμάζοντας με μια οδοντογλυφίδα αν βγαίνει καθαρή.Το βγάζουμε από φούρνο και το αφήνουμε να κρυώσει σε μια σχάρα για 20 λεπτά. Ξεφορμάρουμε και το αφήνουμε να κρυώσει τελείως πριν το κόψουμε.
the green mixer 
Α πες βρε παιδί μου ότι αυτό που έχω πάθει τα τελευταία έξι χρόνια είναι mommy brain και νόμιζα ότι είμαι στις αρχές Αλτσχάιμερ, χα χα χα!
Το κέικ σου θα το κάνω σίγουρα, διότι θα ξετρελαθεί η κόρη μου. Δεν ξέρω που έχει μοιάσει, αλλά όσο πιο απλό είναι το κέικ, τόσο περισσότερο της αρέσει. Το δικό σου θα είναι και super αρωματικό με το ξύσμα λεμονιού και πορτοκαλιού!
Λες να είναι Αλτσχάιμερ και να το “πουλάνε” αλλιώς οι μονδέρνες μαμάδες?
Καλημέρα και καλή εβδομάδα! Για άλλη μία φορά το έφτιαξα χτες και ήταν υπέροχο! Super αρωματικό και πολύ νόστιμο.
Καλημερα!!!! Πολυ χαιρομαι και ευχαριστω που παντα μου γραφεις αν σας αρεσε/πετυχε κλπ.
Πριν διαβάσω τα υλικά, σκεφτόμουν…θα έχει κρέμα γάλακτος???….μιας και από σένα είχα δει και φτιάξει εκείνο το σούπερ κέικ… και φαίνεται κι αυτό τέλειο!!
Μασίφ λοιπόν!! Έτσι μ’ αρέσουν τελικά τα κέικς!!
Είναι και αρωματικό….ΝΑΙ είμαι σίγουρη οτι θ’ αρέσει σε όλους!!!
Καλημέρα!!!
Χαχαχα!!!¨ Απ’ολα έχει!!
Αχ, αυτό το ξύσμα!
Αχ, αυτή η κρέμα γάλακτος!
Φτάνει.. μην λες τίποτα άλλο.
Κι εγώ που δεν το δοκίμασα ξέρω ότι είναι απλά θεικό.
Μου αρέσει που δεν τρίβεται και είναι μασίφ.
Όσο για το μυαλό γιαούρτι, θα φύγει με τον καιρό ή απλά θα μάθεις να ζεις με αυτό και δεν θα σου κανει εντύπωση ! Πάντως θρίλερ και τα σχετικά μην περιμένεις να τα βλέπεις με άνεση, ειδικά με ότι έχει να κάνει με παιδιά ή γυρω από αυτά. Τα ξεχνάς νομίζω για πάντα. Συμβιβάσου με κάτι πιο ασφαλές προς το παρόν και βλέπουμε!!! χαχαχαχα
Τι νόμιζες? Οτι δεν θα άλλαζε τίποτα?
Το αυγό ήρθε για να μείνει!!! χεχεχε 😉
Πρέπει να το πάρω απόφαση λοιπόν (και να σβήσω το στοκ απο θρίλερ που έχω).
Απολαυστική η γραφή σου όπως πάντα!Δεν ξέρω γι’αυτό το κέικ,ξέρω όμως το άσπρο σου εκείνο το whipped τάδε με την κρέμα γάλακτος ήταν αφρός.Το κάνω πλέον με κλειστά μάτια.Και αυτό είναι εύκολο και ωραίο φαίνεται..μανούλα μην μασάς,ο πρώτος καιρός είναι έτσι,θα μπεις σε σειρά σιγά-σιγά…φιλάκια
Δοκίμασε και αυτό, θα σας αρέσει σίγουρα! Αντε να δούμε πότε θα μπω σε σειρά!
Νομίζω ότι συμβαίνει το ίδιο σε όλες μας, οπότε μην αγχώνεσαι! Εγώ δεν μπορώ να διανοηθώ πλέον να δω ταινία που έχει παιδιά που μπορεί να παθαίνουν κάτι….
Όσο για το κέικ, δε μου κάνει εντύπωση που κατέληξες να το φτιάχνεις συνέχεια, μου φαίνεται υπέροχα αρωματικό και με πολλή ωραία υφή!
Καλώς όρισες στα μέρη μου!!!
Καμιά φορά η τελειότητα βρίσκεται στην απλότητα! Το κέικ σου φαίνεται υπέροχο!
Έτσι ακριβώς όπως τα λες! Καλωσόρισες και εσύ!
Και που είσαι ακόμα Τάνια μου!
Λυπάμαι που θα στο πω, αλλά η κατάσταση ολοένα και επιδεινώνεται.
Δεν ήξερα τον όρο mommy brain, τέλεια, θα τον χρησιμοποιώ συνέχεια τώρα για να δικαιολογώ όλα τα κενά μνήμης που έχω!
Το κεκάκι δείχνει σούπερ. Μου άρεσε η πρότασή σου «από αυτά που έβλεπα παλιά και σνόμπαρα επειδή δεν ήταν «καφέ», αλλά τώρα ξέρω και εκτιμώ». Έτσι ακριβώς!
Φιλιά πολλά!
Χααχαχα, σαν γνωστή σοκολατομανής με νιώθεις!
Τι έγινε; Μας αφήνει το μπαμπουσκάκι και ποστάρουμε; :-p Αυτά τα απλά μεν αλλά μυρωδάτα κέικ ή κόρη μου τα λέει κίτρινα 🙂 Όσο για το συγκινησιακό φορτίο που νιώθεις, και πού ΄σαι ακόμα… 😉
Υπάρχει τίποτα καλύτερο από ένα απλό κέικ βανίλιας και μια κούπα γάλα να βουτάς;;
Αν βρώ χρόνο θα το φτιάξω αύριο..καιρό τώρα θέλω να τους φτιάξω ένα κέικ.
Όσο για το σποράκι σου θα μεγαλώσει και αυτό..
😉
Το κέικ σου ψήνεται στο φουρνο μου..
Άψογη συνταγή για κεικ οπως η τεχνική αλλά και το αποτέλεσμα!
Πάμε για γλυκό Σ/Κ
Καλώς σε βρήκα Τάνια! Θα ακουστεί ίσως λίγο παράδοξο, αλλά το απλό κέικ βανίλιας είναι το αγαπημένο μου, πιο πολύ μ’αρέσει κι από το σοκολάτας. Φαίνεται πολύ αφράτο το δικό σου!
foodaki.gr
Μη σκας… πολλες ειμαστε σ αυτη τη φαση. Στην αρχη στεναχωριομουν, νομιζα φταιω εγω που ειμαι αδιαφορη για ολα τ αλλα, αλλα τελικα το πηρα αποφαση, ο μικρουλης μου χει παρει το μυαλο και το χαιρομαι!
Το κεηκ φυσικα δειχνει τελειο, ετσι κι αλλιως κι εμεις σε απλα κλασσικα μυρωδατα κεηκ περιοριζομαστε πια, αφου ο ταρζανακος θελει την παρεα και την απεριοριστη προσοχη της μαμας…
Μολις εφτιαξα το κεκακι σου που ειναι πραγματικα ΤΕΛΕΙΟ!!!!!Πολυ πολυ ζουμερο!!!!Μπραβο σου!!!εχω δοκιμασει παρα πολλες συνταγες αλλα ποτε κανενα δεν μου βγηκε τοσο νοστιμο και ζουμερο…ανυπομονω να το δοκιμασουν και τα παιδια που ειναι σκληροι κριτες….σιγουρα θα δοκιμασω ολες τις αλλες συνταγες σου.