Honey vanilla cake
Η μικρή Αυγή (το μωρό που μέχρι τώρα ανέφερα ως Αυγουλάκι), έχει μεγαλώσει αρκετά πλέον, στα μάτια μου τουλάχιστον, γιατί για τους άλλους είναι ακόμα ένα μικρουλάκι, ούτε μωράκι το λες αλλά ούτε και νηπιάκι. Είναι αυτή η ντεμί φάση, αν ξέρει κανείς πως λέγεται ας μας διαφωτίσει. Περπατάει εδώ και καιρό και έχει αρχίσει να μιλάει. Κάθε μέρα που γυρνάω από τη δουλειά έχει να μας πει και μια νέα λεξούλα. Κάθε μέρα μπορεί να μας εκφράσει και κάτι παραπάνω. Όχι ότι στήνουμε διάλογο με τη μικρή, απλά μας παίρνει λιγότερο χρόνο να καταλάβουμε τι θέλει να πει ο ποιητής.
Εκεί που πήγαινε κάτω από τον πάγκο και έδειχνε με το χέρι σαν τον Κολοκοτρώνη και έλεγε “μαμ-μαμ”, τώρα πάει από κάτω και λέει μεν “μαμ”, αλλά όταν εμείς της δείχνουμε μια μπανάνα ή κάτι άλλο, κουνάει το κεφάλι αρνητικά και επιμένει “ΚΕΚ”, “ΚΕΚ” και ετοιμάζεται να αρχίσει να τα σπάει όλα, γιατί το κορίτσι δεν συμβιβάζεται με κάτι άλλο (τρώει και μπανάνες το παιδί, να μην πέσει κανείς να με φάει, απλά κάποιες φορές δεν θέλει μπανάνα).
Honey vanilla cake1_mini / κείκ βανίλιας με μέλι
Πριν κάνω παιδιά, ήμουν η καλύτερη μητέρα του κόσμου στη θεωρία. Μου έκανε εντύπωση όταν κάποια μητέρα τάιζε το παιδί της επεξεργασμένα τρόφιμα, μη βιολογικά, δεν το θήλαζε, έδινε πιπίλα, έδινε γλυκά κλπ κλπ. Στην πορεία είδα ότι τα πράματα είναι αλλιώς στην πράξη, δεν μπορούμε να είμαστε τόσο απόλυτοι σε όλα, ακόμα και στο φαγητό και τελικά ότι με μέτρο όλα ίσως να μην είναι τόσο τραγικά. Ίσως και να είναι, απλά τελικά οι φανατισμοί και οι εμμονές δεν μου ταιριάζουν τόσο.Έχω περάσει φάσεις που δεν έτρωγα κρέας, φάσεις που έτρωγα πολύ και φάσεις που δεν έτρωγα καθόλου φαγητό, φάσεις που έτρωγα όσο λιγότερο επεξεργασμένα γινόταν, αλλά τελικά εδώ που ζούμε καταντάει λίγο γραφικό ώρες ώρες, κατά την ταπεινή μου άποψη πάντα.
Θυμάμαι μια φίλη μου είχε μαμά που ήταν πολύ “μπροστά” σε θέματα υγιεινής διατροφής και όταν εμείς τρώγαμε ότι σαβούρα κυκλοφορούσε, αυτή έτρωγε βιολογικά και ολικής άλεσης, πολύσπορα κλπ κλπ. Μια μέρα που το συζητάγαμε, μου είπε ότι ήταν αρκετά περιοριστικό/καταπιεστικό να μεγαλώνει έτσι και ότι της είχε κάνει εντύπωση η μυρωδιά του μπέικον που είχε πρωτομυρίσει στο σπίτι μου μια φορά που είχε έρθει να παίξουμε. Αυτή η ατάκα με έκανε να αναθεωρήσω τις απόλυτες αντιλήψεις μου. Το καλύτερο είναι το μέτρο, κάτι που δεν έμαθα μεγαλώνοντας, και δεν είναι τυχαίο που το λέγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και ελπίζω να καταφέρω να μάθω στη μικρή. Προσπαθώ να μην την κυνηγάω με το ταπεράκι από πίσω όταν δεν τρώει και αποφεύγω να της δίνω γλυκά, όσο το δυνατόν γίνεται. Όταν όμως φτιάχνω κάτι, το μυρίζεται και το ζητάει. Και της δίνω ένα κομματάκι μικρό και παίρνω ένα μεγάλο χαμόγελο, για το “κεκ” που έφτιαξε η “μα-μά ΜΟΥ” (μετά το κρύβω ή το μοιράζω για να μην υπάρχει ο πειρασμός για όλους μας).
Αυτό το “κεκ”, είναι σχετικά απλό και γρήγορο, και μικρό σε μέγεθος. Η προσθήκη λοβού βανίλιας και μελιού, δίνουν έντονη γεύση στο κέικ, πιο καραμελένια. Η υφή του κέικ είναι σχετικά βαριά, δεν είναι τόσο αέρινο, ίσως όμως σε αυτό να φταίει ότι το έφτιαξα με διαλείμματα γιατί είχα “παρεμβολές” που ήθελαν “γκαλιά γκαλιά” (αγκαλιά). Ο λοβός βανίλιας δεν πετιέται. Αφού αφαιρέσουμε τα σπόρια του, το “χαβιάρι” της ζαχαροπλαστικής, μπορούμε να το βάλουμε σε ένα βάζο με ζάχαρη για να την αρωματίσουμε ή αν έχουμε σπιτικό εκχύλισμα βανίλιας τον προσθέτουμε εκεί.
Κέικ βανίλιας με μέλι
Συνταγή από το blog Tartelette
Υλικά
115γρ ανάλατο βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου
1 κούπα (200γρ) ζάχαρη
2 αυγά
1/4 κούπας (90γρ) μέλι
1 λοβός βανίλιας (τον κόβουμε στη μέση κατά μήκος και αφαιρούμε τα σποράκια)
2 κούπες (200γρ) μαλακό αλεύρι
μια πρέζα αλάτι
1 κ.γ. baking powder
Οδηγίες:
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180⁰C και βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μια φόρμα για κέικ (χρησιμοποίησα διαμέτρου 16 εκατ).
Στο μπολ του μίξερ ή σε ένα μεγάλο μπολ, χτυπάμε με το φτερό το βούτυρο και τη ζάχαρη, σε μεσαία ταχύτητα μέχρι να αφρατέψουν. Σε χαμηλή ταχύτητα προσθέτουμε τα αυγά, ένα τη φορά ανακατεύοντας μετά από κάθε προσθήκη. Προσθέτουμε το μέλι και τα σποράκια βανίλιας και χτυπάμε σε δυνατή ταχύητητα για 1 λεπτό περί που. Προσθέτουμε το αλεύρι, το αλάτι και το baking powder και ανακατεύουμε ίσα μέχρι να απορροφηθεί το αλεύρι.
Ρίχνουμε το μείγμα στη φόρμα και ψήνουμε για 45-60 λεπτά ή μέχρι να δοκιμάσουμε να βυθίσουμε ένα μαχαίρι και να βγει καθαρό (στο φούρνο μου χρειάστηκε 45 λεπτά). Το βγάζουμε από το φούρνο και το αφήνουμε να κρυώσει στη φόρμα για 15 λεπτά και μετά το αναποδογυρίζουμε και ξεφορμάρουμε.
the green mixer 
Καλημέρα! Πόσο δίκιο έχεις. Πάντα θεωρούσα ότι οι υπερβολές και οι ακραίες απόψεις δεν κάνουν καλό. Είχα γνωστούς, φίλους που απαγόρευαν στα παιδιά τους ότιδήποτε γλυκό με αποτέλεσμα να τα τρώνε σαν τρελά σπίτι μου και αργότερα στο σχολείο από τους συμμαθητές τους. Χρειάζεται μέτρο σε όλα! Της δίνω και το γλυκό της και το ζαμπονάκι της αλλά όλα με μέτρο. Τουλάχιστον με τα γλυκά προσπαθώ όσο γίνεται να είναι σπιτικά. Το κέικ σου εννοείται ότι θα το δοκιμάσω. Της μικρής μου της αρέσουν πολύ τα κέικ με βανίλια.
Ααα ξέχασα να σου πω. Το σοκολατένιο σου κέικ με μπανάνα σήμερα είναι σε ταπεράκι για να κεράσει τους συμμαθητές της!!!! Όχι δεν γιορτάζουμε κάτι, αλλά μαθαίνουμε ότι κερνάμε τους φίλους μας και χωρίς λόγο, γιατί έτσι μας αρέσει!
Εισαι γρηγορη στις εκτελεσεις (συνταγων) και σε ευχαριστω πολυ που μου γραφεις παντα πως σας φανηκε. Πολυ καλα κανεις και μοιραζεις τα γλυκα, εχουν καλυτερη γευση οταν τα τρωα παρεα
Η αλήθεια είναι ότι αν μου κλείσει μία συνταγή το μάτι δεν μασάω, Θα την κάνω ότι ώρα να είναι αρκεί να έχω τα υλικά. Μου αρέσει να γράφω στα σχόλια, είναι ένα είδος επικοινωνίας και αυτό.
Φιλιά πολλά
Έτσι είναι όπως τα λες τα πράγματα!!!
Το μέτρο ποτέ δεν έβλαψε σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Εχω κι εγώ τραυματική εμπειρία από μικρή, μη νομίζεις.
Καλά, όσο για τη λέξη “ΚΕΚ”, έκλαψα από τα γέλια !!!!!! χαχαχαχαχαχαχαχαχα Την φαντάζομαι να το λέει με στόμφο και απαίτηση!! χαχαχαχαχαχαχα
Αλλο ένα φανταστικό κέικ απο σένα λοιπόν! Δεν υπάρει κάτι που να μην μου αρέσει σε αυτό και το μέγεθος που είναι μικρό και βολικό το κάνει ακόμα ποιο ενδιαφέρον. Επίσης αντί να το μοιράζεις όλο μπορείς να βάζεις μερικά κομμάτια στην κατάψυξη και αν της βγάλεις ένα κομματάκι μπόνους μες την εβδομάδα! χαχαχαχαχαχα Εκεί να δεις χαρά η Αυγή!!!
Και τέλος……….. η τουρτιέρα σου φανταστική!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Το μπλέ πόδι και η άσπρη πιατέλα της είναι τέλειος συνδυασμός !!!!!!!!! Εύγε!
Φιλιαααααααααααααααααααα
Αυτό με την κατάψυξη το κάνω με τα μπισκότα συνήθως, αλλά τα ξεχνάω τις πιο πολλές φορές γιατί φτιάχνω νέες συνταγές συνέχεια. Καλύτερα να τα μοιράζομαι με άλλους, εχουν καλύτερη γεύση όλα μου φαίνεται…. Ωραία δεν είναι η νέα μου κεκέρα που λέει και Ζ πιο κάτω? Μου σπασαν μια και έσπευσα να την αντικαταστήσω (άλλο που δνε ήθελα).Ευχαριστωωωωωωωω Χ!!!
Τις φάσεις με την υγιεινή διατροφή τις περνάω συχνά…Πρόσφατα όμως συνέβη το εξής: ξύπνησα το πρωί, έφαγα το σούπερ θρεπτικό πρωινό μου με γάλα αμυγδάλου, chia, λιναρόσπορους κτλ κτλ και κατέβηκα γεμάτη ενέργεια από το σπίτι…μέχρι να στρίψω, περνάει ένα ταξί δίπλα μου και βγάζει τέτοια μαυρίλα, καμένο πετρέλαιο και ότι δηλητηριώδες συνεπάγεται αυτό και ο κόσμος γύρω μου κατέρρευσε… Ηθικό δίδαγμα: οι υπερβολές ποτέ δεν είναι η λύση! Προσπαθούμε όσο μπορούμε για ισορροπημένη διατροφή αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί σε μια φετούλα κέικ;
Και με μέλι το προτιμώ συχνά αν και δεν έχω ποτέ προσθέσει λοβό βανίλιας. Θα το δοκιμάσω σίγουρα!
Έτσι ακριβώς όπως τα λες είναι, και τελικά αυτά τα βιολογικά που τρώμε ή οι υγιεινές τροφές πυο ξέρουμε ότι δεν έχουν πάνω τους ένα σωρό χημικά? Ο λοβός βανίλιας ίσως να θεωρηθεί υπερβολή ή σπατάλη για ένα μικρό κέικ (παρότι δεν πάει χαμένος όπως γράφω) δίνει ωστόσο μια πολύ ωραία γεύση στο γλυκό και δένει πολύ με το μέλι.
ε, όχι και να μην ξέρω τι γεύση έχει το μπέικον!!!!!!!!!
είπαμε να προσέχουμε αλλά αυτά είναι υστερίες! οι ακραίες καταστάσεις κάθε άλλο παρά “υγιεινή” συμπεριφορά είναι!
όσο για το κέικ σου, είναι απίθανο. εύγε!
καλημέρα Τάνια μου!!
Και όμως Εύη, συνέβη αυτό που λέω και δυστυχώς οι ακραίες καταστάσεις σε τέτοια θέματα μόνο το αντίθετο αποτέλεσμα έχουν. Καλησπέρα!
Παντως και εγω εχω κανει τα παντα (διατροφικος ομιλουμενη), απο το να τρωω μονο τζανκ φουντ μέχρι… ας πουμε αυτη την περιοδο που κανω την paleo-diet.
Νομιζω τελικά, οτι το πιο σωστο ειναι απλά να ακους το μέσα σου και φυσικά πως αντιδρά ο οργανισμος στην κάθε τροφη.
Θυμαμαι σε ενα παιδικο πάρτυ (τα παιδια ηταν προσχολικης ηλικιας) με το μπουφέ γεμάτο απο κεφτεδακια, μπόμπες κτλ. ολα ομως φτιαγμενα απο την μαμα και την γιαγια. Υπηρχε μια μονδέρνα μαμα που ειχε ερθει με το 3 ετων, κοριτσάκι της και έλεγε οτι το θρέφει με βιολογικα προιόντα και «να τωρα δεν θα φαει τιποτα απο το μπουφε γιατι δεν ειναι μαθημενο σε τετοια».
Βγαζει λοιπον ταπεράκι με αβοκάντο να ταισει την έρμη μπέμπα, ενω ολα τα αλλα ετρωγαν απο δίπλα κιοφτέδες και τυροπιτάκια.
Τρώει μια μπουκιά αβοκάντο η μικρη, να κοιτανε με θαυμασμό οι αλλες μάνες αυτο που ειχε καταφερει η bio-μάνα, μονο που δεν χειροκρότησαν!
Καποια στιγμη ερχεται διπλα της ενας πιτσιρίκος και της προσφέρει το μισό του κεφτεδάκι… αυτο ήταν, εγινε η αποπλάνηση της μικρής σε χρονο dt. Φτυνει το αβοκάντο, καταπίνει τον μισο κεφτε, φεύγει τρεχοντας στον μπουφέ και μπουκώνεται αλλους δυο μαζι!!!!
Ξεφυσηξαν οι υπόλοιπες μαναδες, σου λέει τοσο αχρηστες ειματσε εμεις που δεν μπορουμε να βαλουμε στον ισιο δρομο της υγιεινης διατροφής, έτσι εύκολα, τα παιδια μας!
Απο εκεινη την ημερα η bio-μάνα καταλαβε οτι δεν ειχε υπολογίσει τις κακές παρέες… κι οτι θα πρεπε να ειχε εσωκλειστο (για να γλιτωσει απο τους αντιπερασπισμούς του λουκανικοπιτακιου) το κοριτσάκι της για να τρεφεται αποκλειστικα με αβοκάντο και αρμπαρόριζα!
Οπότε ναι, οπως το ειπες…παν μετρο αριστο 😉
Και αμα θες να ξεφορτωνεσαι τετοια ομορφα κέικ γρηγορα και εύκολα… ειμσατε και εμεις εδώ χα χα!
ΧΑΧΑΧχαχαα, μου θύμισες αντίστοιχη φάση που είχαμε παει και εμείς σε παιδικό πάρτυ με τη μικρή που τότε ήταν 15 μηνών. Εγώ δεν ήθελα να φάει εκεί τις πίτσες και τα διάφορα, για να πάμε στο σπίτι να φάμε “σωστά”. Και βάζουν τα παιδάκια στο παιδικό τραπέζι και θρονιάζεται σα κιουριία η δική μου. Της δίνω ένα μικρό κομματάκι πίτσα για να αποσχοληθεί και μετά που γύρισα λίγο το κεφάλι μου, έτρωγε από τα πιάτα των άλλων μικρών, τους έκλεβε τους χυμούς και σε κάποια φάση κράταγε ένα πιτσιρικι ένα μάφιν και έπαιζε και πήγε και του κοψε δαγκωνιά η δικιά μου. Το τι βιολογικό κρεατάκι έχει φάει το σκυλί επίσης δεν μπορείς να φανταστείς. Περνάει τέλεια το σκυλί. Οσο και να το παλεύουμε τελικά, εκτός σπιτιού είναι πολύ δύσκολο να τα συγκρατήσεις, ασε που απο την στέρηση θα έχουμε το τελείως αντίθετο αποτέλεσμα.
Θεά η δικιά σου!
Δωστης ενα ρουφηχτό φιλί απο μένα 😉
χαχαχχαχαχαχαχαχααχαχαχαχαχαχαχαχα
Κεκ! Κεκ!! Το μαναράκι μου ξέρει να διαλέγει από τώρα χαχα Κοίτα όσο κάνεις εσύ τα σπιτικά υπέροχα γλυκά σου, είναι οκ να τρώει και γλυκά! Φιλιά
¨Εχει γίνει γκουρμεδιάρα ήδη, χεχεχε…
Το κέικ σου είναι όμορφο, είναι ζουμπουρλούδικο και πολύ comme il faut!
Επίσης η “κεκέρα” πολύ χαριτωμένη!
Τη θέλωωωωωωωωω!
Ευχαριστώ πολυ Ζαμπία μου!!!
κεκ το έλεγε και η γιαγια μου χαχαχαχαχαχαχα
ομορφούλι και μικρούλι, μ’ αρέσει!!!! όπως και ο μπλε-πράσινος συνδυασμός χρωμάτων!!!
….φτιάξε και κανα σουφλέ με μετσοβόνε….ξέρει η Αυγή πως να φάει!!!! 😉 xaxaxa
Χαχαχαχα, το΄χα ξεχάσει με το σουφλέ….πιο πάνω έγραφα στη beauty για το πέσιμο που έκανε στα πιάτα και στους χυμούς των άλλων μικρών στο παιδικό πάρτυ, ενώ εγώ ήθελα να φάει υγιεινά και ελαφριά στο σπίτι (δεν εγινε ποτέ όπως καταλάβαμε). Επίσης τελευταία παει στο ψυγείο και λέει “ΤΥ-Ι -ΤΥ-ι”
Νομίζω Τάνια μου ότι είπες τη μαγική λέξη… μέτρο.
Όλα με μέτρο. Εννοείται ότι πάντα προσπαθούμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, είτε μιλάμε για διατροφή, είτε για ανατροφή, είτε για δημιουργική απασχόληση αλλά αφενός μεν πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας το χαρακτήρα του παιδιού και αφετέρου ότι τα πολλά όρια και “απαγορεύσεις” μπορεί ναέχουν το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο.
Ένα τέτοιο κεκάκι άλλωστε είναι μια χαρά για μικρά παιδάκια, καθώς είναι απλό και καθόλου φορτωμένο. Και μου αρέσει πολύ που περιέχει μέλι.
Αχ αυτό το γκαλιά-γκαλιά και εμείς το λέγαμε πιο μικρούλες!
Φιλιά
Με τόσο ωραία υλικά (βανίλια+μέλι) είμαι σίγουρη πως όταν φτιάχνεις το κέικ αυτό θα μοσχοβολάει η κουζίνα και το σπίτι ολόκληρο. Πως λοιπόν να μην ζητάει το μικρουλάκι κεκ??
Όση μπανάνα και να φάει κάποια στιγμή θα βρεθούν μπροστά της γλυκά και όλων των λογιών οι σαβούρες. Το θέμα είναι να τηρείται το μέτρο όπως λες καθώς και οι ισορροπίες. Άλλωστε το φαγητό (υγιεινό ή μη) είναι απόλαυση, και οποιαδήποτε μορφή απαγόρευσης ή στέρησης μπορεί να οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα.
Xx
όπως τα λες είναι, μεγάλη απολαυση το φαγητό και καλό ειναι να μην το ενοχοποιούμε από τώρα (όσο γίνεται)
Καλημέρα Τάνια μου!! Και εγώ πιστεύω ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν δοκιμάσει από όλες τις γεύσεις!! Χαίρομαι που της έφτιαξες ένα τόσο νόστιμο ¨κεκ¨να φάει!! Φιλιά πολλά την καλημέρα μου!! (μμμ μου ήρθε το άρωμα βανίλιας )
Ευχαριστώ πολλά!!!Καλημέρα!
Κοίτα, εγώ πιστεύω πως τα πρότυπα διατροφής των γονιών επηρεάζουν και το παιδί. Αλλά όχι να πιεστεί να φάει το τάδε επειδή “πρέπει”. Αν τρως εσύ πράσινα λαχανικά π.χ. και δείχνεις ότι το απολαμβάνεις, αργά ή γρήγορα θα φάει και το παιδί και μάλιστα από μόνο του. Αυτό τουλάχιστον λειτούργησε με μένα και τη δική μου μητέρα.
Το κέικ εύκολο και νόστιμο. Το μέλι το κάνει μαλακό και κάπως πιο “sticky”, πράγμα που εμένα μου αρέσει. Τέλειο για απογευματινό τσάι!
Το τι πράσινο έχω φάει (και στην εγκυμοσύνη και θηλασμό γιατί περνάνε οι γεύσεις και καλά στο παιδί) και τώρα τρώω ακόμα, δεν μπορείς να φανταστείς. Και εγώ μικρή δεν τα έτρωγα, αλλά μεγάλωσα σε σπιτι που έτρωγαν τα πάντα και κάποια στιγμή από μονη μου άρχισα και εγώ να προσθέτω αυτά πυο δεν έτρωγα, όπως και εσύ.
Το μέλι στο κέικ δεν είναι αρκετό για να το κάνει sticky, να σου πω την αλήθεια, είναι κάτι που θέλει πειραματισμό ίσως στις ποσότητες.
τανια διαπιστωνω ακομα μια φορα οτι ταυτιζομαι με τις αποψεις σου!
πριν γινω μαμα ελεγα διαφορα περι ανατροφης διατροφης κτλ και το επαιζα ξερολας οτι εγω αποκλειεται να κανω αυτο ή εκεινο η το αλλο. . .τελικα η εμπειρια μου δειδαξε με τονκαλυτερο τροπο οτι το παν μετρον αριστον ειναι η χρηση τομη και ουδεμια αμφιβολια υπαρχει περι τουτου!το παραδειγμα με το μπεικον που ανεφερες ειναι to the point!!!!!!!!!
το κεικ σου φαινεται λαχταριστο και δεν με πειραζει αυτο που ειπες οτι η υδη του ειναιλιγο βαρια,γενικα οποιο γλυκο εχει μελι πολυ με δελεαζει!!!
φιλιααααα
Kikitchen
Κατά τύχη και εσύ έγραψες αντίστοιχα την ίδια μέρα, είναι μάλλον θέματα που μας προβληματίζουν όλες ή “κάνει προβληματισμό τελευταία” (αλλους πιο πολύ, αλλους λιγότερο). To κεικάκι είναι ωραίο, τρως λίγο και χορταίνεις και γεμίζεις γεύση.
Τάνια έχεις δίκιο !! Οι ακρότητες και οι υπερβολές οδηγούν σε προβλήματα. Ειδικά ένα παιδάκι, αν πιεστεί να τρώει αυστηρά μόνο αυτά που θέλουμε εμείς είναι πιθανό μετά από αντίδραση να τρώει κρυφά όλα τα άλλα. Δεν μπορούμε να επιβάλλουμε μία συγκεκριμένη διατροφή ούτε στον εαυτό μας ούτε σε κάποιον άλλον. Πρέπει να την επιλέξουμε και να μας ευχαριστεί. Αν θέλουμε να επηρεάσουμε θετικά και έναν συνάνθρωπό μας πρέπει να βρούμε έναν όμορφο τρόπο να τον εμπνεύσουμε.
Έτσι ακριβώς όπως τα λες Αρη….Καλημέρα!
Νομίζω οι περισσότερες ήμασταν οι καλύτερες μαμάδες πριν να κάνουμε παιδιά… Όταν όμως μπεις στο χορό… Όσο για το μέτρο, έχω κι εγώ παρόμοια ιστορία με αυτή της Beauty, με μαμά που μεγάλωνε υποτίθεται το παιδάκι της μόνο με τα πιο υγιεινά και σε παιδικό πάρτυ που βρεθήκαμε έτρωγε όποιο κομμάτι τούρτας έβρισκε αφύλακτο…
Εμείς στην ηλικία της Αυγής ήμασταν στο “γκαλιά μαμά” και αντί για “κεκ” λέγαμε “καπ” (επίσης να σημειώσουμε και αυτό που παθαίνουμε οι μάνες με το “εμείς”…)
Καλέ, για το κέικ δε είπα τίποτα…. Μου αρέσει τόσο πολύ το μέλι μέσα στα γλυκά, και ειδικά μέσα σε κέικ δίνει πολύ ξεχωριστή υφή, και υπέροχη γεύση!
Και εμένα τα ίδια έκανε η μικρή σε κάποια φάση που απλά δεν της είχα δώσει απ τα φαγητά του πάρτυ, τα βρήκε μόνη της….Κάτι παθαίνουμε όντως με τον πληθυντικό, και εγώ προσπαθώ να μην το λεω συνέχεια, αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω σε κάποιες φάσεις.
Γρηγορο και πεντανόστιμο!
Καλό ξημέρωμα
Φιλια 🙂
Σ’ευχαριστω πολύ Αριάδνη. Καλημέρα!
Νομίζω πως μεγαλώνοντας η κορούλα σου, θα αναθεωρήσεις πολλά από αυτά που πίστευες, και δεν αναφέρομαι μόνο στο φαγητό.
Τα παιδιά τελικά μας μαθαίνουν!
Και γιατί να της στερήσεις αυτό το μυρωδάτο κεκάκι???
Το οποίο δείχνει λαχταριστό!
Φιλιά, καλό απόγευμα!
Ηδη έχω αρχίσει και το κάνω και δεν είναι καλά καλά 2. Σε ευχαριστώ πολύ!!!
Τάνια μου, το “κεκ’ σου ακολουθεί και το “μέτρο” και τα γούστα μου και το θέλω έτσι όπως είναι! Κι επειδή δεν πρέπει να το στερήσω ούτε από σένα ούτε απ’ το Αυγουλάκι σου, θα το κάνω μόνη μου! Φιλιά κι ευχαριστίες!
Σ’ευχαριστω πολύ Μάρθα!
Ξέρει το παιδί από τώρα τι να ζητήσει: “κεκ” “μαμά” “μαμ”! Το παιδί θέλει να φάει το κέικ της μαμάς του!! Άδικο έχει;;!! Συμφωνώ απόλυτα ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. Η υπερβολή προς όποια πλευρά, συνήθως δεν οδηγεί σε καλά αποτελέσματα! Όταν γινόμαστε μανούλες και ερχόμαστε σε επαφή με την πραγματική ανατροφή των παιδιών μας, αναθεωρούμε πολλές απόψεις του παρελθόντος! Η ισορροπία είναι η λύση προς όφελος ημών των αγχομένων γονέων και κυρίως των παιδιών μας. Πάντως βλέπω την μικρή Αυγή να έχει από τώρα κατασταλαγμένες απόψεις! Προτιμά το φαγητό και το γλυκάκι της μαμάς της!
Καλό μεσημέρι.
Έτσι ακριβώς όπως τα λες (φαντάζομαι κάτί ξερεις και εσυ).
Καλο μεσημέρι!
Συμφωνώ μαζί σου …οι ακρότητες και όχι μόνον όσον αφορά τη διατροφή δεν κάνουν ποτέ καλό… χρειάζεται μέτρο. Το κέικ σου είναι υπέροχο και σίγουρα αγαπητό από τα παιδιά γιατί να μην το απολαύσει η Αυγούλα σου;;;; Είναι σπιτικό,καθαρό και νόστιμο!!!
Την καλημέρα μου!!
Καταρχήν φαίνεται άψογο στο ψήσιμο. Εμένα πολλές φορές σκάνε τα κέικ ή φουσκώνουν ανομοιογενώς. Κατά δεύτερον φαίνεται νόστιμο. Χμ. Θα το δοκιμάσω. Πειράζει αντί για λοβό βανίλιας να βάλω βανιλίνη; Δεν έχω και που να τρέχω τώρα…
Και το δικό μου έσκασε, αλλά όχι τόσο πολύ αυτή τη φορά. Μπορείς να βάλεις βανιλίνη, απλά η γεύση του δεν θα είναι ακριβώς το ίδιο, αλλά δε νομίζω να έχετε πρόβλημα στο να το φάτε.