Τις τελευταίες βδομάδες έχω αλλάξει τμήμα στη δουλειά και εκεί που ήμουν στο ίδιο πόστο για 7 χρόνια, ξαφνικά βρέθηκα με νέους συναδέλφους, σε νέο χώρο και νέο αντικείμενο εργασίας.
Εκεί που είχα μια σχετική ησυχία και όχι πολλές συναναστροφές με πολύ κόσμο, τώρα βρίσκομαι σε ένα χώρο μαζί με άλλους 30-40. Εκεί που νόμιζα ότι δεν θα μου άρεσε καθόλου, τελικά ανακαλύπτω ότι είναι ωραίο να έχεις γείτονες και να δουλεύεις σε ομάδα (καλά, κάποιοι μπορεί να στην σπάνε κάποιες στιγμές, στα σίγουρα γιατί μπορεί να είσαι στριμμένακι, αλλά αυτό είναι θέμα δικό σου μάλλον).
Το μόνο που με έχει προβληματίσει τελευταία, είναι πως θα “δειγματίζω” τα γλυκά μου. Πριν που δεν είχα πολλές άμεσες συναναστροφές, είχα λίγους και καλούς δοκιμαστές, κάποιους σταθερούς και κάποιους guest stars όπως τους αποκαλούσα. Τώρα δεν ξέρω πως θα το κάνω, γιατί δεν γίνεται να δοκιμάζουν όλοι κάθε φορά που φτιάχνω κάτι γιατί αλλιώς θα πέσει έξω το “μαγαζί”, ούτε θέλω να είμαι στα κρυφά κάθε φορά με το ταπεράκι να περιμένω να φύγει ο ένας για να κεράσω τον άλλο. Πρέπει να βρω τι θα κάνω και πως. Αν έχει κανείς καμιά ιδέα, ας μου πει.
Επειδή τις πρώτες δυο βδομάδες δεν κατάφερα να φτιάξω κάτι και να πάρω μαζί, είδα αυτή τη συνταγή και είπα να την δοκιμάσω. Όσες συνταγές για cookies και να έχεις, άλλη μια δεν βλάπτει ποτέ κανένα, ούτε είναι περιττή.
Είναι εύκολα και γρήγορα να τα φτιάξεις και σίγουρα δύσκολα θα βρεις άνθρωπο που να μην τα τρώει. Σκέφτηκα ότι είναι ιδανικά για δοκιμή στο νέο περιβάλλον, για να “διαφημιστώ” και να γλυκάνω και τους νέους συνεργάτες. Επίσης η παρουσία του άνθους άλατος ίσως να ξεδιαλέξει και κάποιους που δε το τρώνε, δηλαδή σκέφτηκα ότι θα μου τα σνομπάρει στο σπίτι ο κριτής, γιατί γενικά μου γκρινιάζει για το αλάτι στα γλυκά, οπότε θα τα πάρω όλα στο γραφείο χωρίς πολλά παράπονα.
Όμως, όπως με όλα τα σχέδια που εχω κάνει τον τελευταίο καιρό, έτσι και αυτό δεν ήταν από τα πολύ πετυχημένα. Ίσως να φταίει ότι τα έφτιαξα μεσημεριάτικα, μετά το φαγητό, που είναι η ιδανική ώρα για γλυκό. Με το που βγήκαν οι πρώτες παρτίδες από το φούρνο, έγινε πέσιμο από τον κριτή για δοκιμή. Τον προειδοποίησα ότι ήταν ζεστά, τίποτα. Τον προειδοποίησα ότι έχουν αλάτι χοντρό, που δεν του αρέσει κλπ κλπ, τίποτα. Ωσάν το cookie monster καταβρόχθισε 2 με τη μια, τα οποία προόριζα για φωτογράφιση μάλιστα και με το ζόρι τον κράτησα από το να κάνει πέσιμο. Μάλιστα ένα που του έδωσα να κρατάει για να το φωτογραφίσω το καταβρόχθισε τρέχοντας μακριά μου, μετά το τέταρτο κλικ.
Δεν λέω άλλα. Θα αφήσω τις εικόνες να μιλήσουν (κλικ για όποιον δεν “ακούει” καλά).
Bαρετά όσο δεν πάει άλλο, καμία παγκόσμια πρωτοτυπία για αυτή τη food blogger, μπισκότα “με εποχικά υλικά”.
Δηλαδή, με χοντρά κομμάτια σοκολάτας. Που ανακατεύονται ανομοιόρφα και δεν ξέρεις τι θα σου κληρώσει σε κάθε μπισκότο και σε κάθε δαγκωνιά.
Και άνθος άλατος. Tραγανά στις άκρες ενώ στο κέντρο διατηρούν την υγρασία τους και είναι λιγουλάκι πιο μαλακά. Ή χωρίς άνθος άλατος. Τα έκανα μισά μισά τελευταία στιγμή, τελικά για να πιάσω μεγαλύτερο κοινό (μετάφραση= γιατί σε κάποια το ξέχασα ). Συνταγή που κρατιέται ψηλά ψηλά στη λίστα με τα «καλά».
Λίγα λόγια για τη συνταγή:
• Όπως ανέφερα παραπάνω μπορείτε και να παραλείψετε το πασπάλισμα με άνθος άλατος αν δεν σας αρέσει, τα μπισκότα είναι πολύ νόστιμα και χωρίς αυτό.
• Αν θέλετε και έχετε χρόνο, μπορείτε να βάλετε το μείγμα στο ψυγείο να ξεκουραστεί πριν το ψήσιμο, από μια ώρα έως και μια μέρα (ακόμα καλύτερα αν είστε τόσο της οργάνωσης – εγώ την ξεκούρασα 2 ώρες περίπου) και να δέσουν τα υλικά και η γεύση του. Επίσης δεν θα απλώσουν τόσο πολύ όσο αυτά που ψήνονται κατευθείαν μετά το ανακάτεμα. Αν δεν έχετε χρόνο, προχωράτε κατευθείαν στο ψήσιμο.
• Αν δεν θέλετε να τα ψήσετε όλα σε μια φουρνιά, μπορείτε να σχηματίσετε με τη ζύμη μπαλίτσες, να τις βάλετε σε ένα δισκάκι/πιάτακι στην κατάψυξη έως ότου να σκληρύνουν και μετά να τις αποθηκεύσετε καλά κλεισμένες σε μια σακούλα για κατάψυξη. Πάνω στη σακούλα να γράψετε με ανεξίτηλο μαρκαδόρο τι είναι και τις οδηγίες ψησίματος, γιατί το πιο πιθανό είναι να μην θυμάστε. Τις ψήνετε χωρίς ξεπάγωμα, προσθέτοντας 1-2 λεπτά στον αρχικό χρόνο ψησίματος.
Cookies με χοντρά κομμάτια σοκολάτας και άνθος αλατιού
Συνταγή από τη Smitten Kitchen
Υλικά
½ κούπα (113γρ) ανάλατο βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου
2 κ.Σ. (25 γρ) ζάχαρη κρυσταλλική
2 κ. Σ (25γρ) ζάχαρη turbinado (ακατέργαστη ζάχαρη, αν δεν έχουμε βάζουμε καστανή ή απλή ζάχαρη – την αντικατέστησα με muscovado)
¾ κούπας συν 2 κ.Σ. (165 γρ) καστανή ζάχαρη
1 μεγάλο αυγό
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
¾ κ.γ. baking soda
¼ κ.γ. αλάτι
1 ¾ κούπες (220 γρ.) αλεύρι για όλες τις χρήσεις
225γρ σοκολάτα κουβερτούρα, κομμένη σε χοντρά κομμάτια (έβαλα και μερικές σταγόνες σοκολάτας που είχα)
άνθος αλατιού για πασπάλισμα πριν το ψήσιμο
Εκτέλεση:
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180°C και στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί σε 2 ταψιά.
Σε ένα μεγάλο μπολ ή στο μπολ του μίξερ, χτυπάμε το βούτυρο με τις ζάχαρες με το μίξερ, σε μεσαία δυνατή ταχύτητα μέχρι να αφρατέψουν, για περίπου 5 λεπτά. Προσθέτουμε το αυγό και τη βανίλια και χτυπάμε μέχρι να ενσωματωθούν, καθαρίζοντας τα τοιχώματα με μια σπάτουλα, αν χρειαστεί. Προσθέτουμε το αλάτι και τη baking soda και ανακατεύουμε. Χαμηλώνουμε την ταχύτητα του μίξερ και προσθέτουμε το αλεύρι ανακατεύοντας μέχρι να ενσωματωθεί στο μείγμα. Προσθέτουμε και τα κομμάτια σοκολάτας, ανακατεύοντας με μια σπάτουλα.
Με ένα κουτάλι σερβιρίσματος παγωτού(χρησιμοποιώ ένα μικρό) ή με ένα κουτάλι της σούπας σχηματίζουμε μικρές μπαλίτσες τις οποίες βάζουμε στο ταψί μας, αφήνοντας απόσταση μεταξύ τους γιατί απλώνουν στο ψήσιμο (αν θέλουμε να γίνουν πολύ λεπτά και να απλώσουν τα πιέζουμε και ελαφρά με το χέρι μας). Πασπαλίζουμε λίγο άνθος άλατος.
Ψήνουμε για 10-12 λεπτά, μέχρι να πάρουν χρυσό χρώμα στις άκρες, ανάλογα με το μέγεθος πάντα. Τα βγάζουμε από το φούρνο, τα αφήνουμε στο ταψί για 5 λεπτά να κρυώσουν ελαφρά και μετά τα μεταφέρουμε σε μια σχάρα και τα αφήνουμε να κρυώσουν τελείως.
(βγήκαν περίπου 43 μπισκότα μεσαίου μεγέθους)
αααααααααααααχχχχχχχχχχχχ
κούκις με σοκολάτα!!!!!!!!!!!! έχεις δίκιο…όσες συνταγές και να έχεις, μία ακόμα δεν έβλαψε κανέναν!!!!!
φτιάχνω κι εγώ παρόμοια και αυτό που μ αρέσει είναι οτι βάζω το μίγμα στο ψυγείο από το προηγούμενο βράδυ και το πρωί τα ψήνω και τα καταβροχθίζω ζεστά!!!
την επόμενη φορά θα προσθέσω ανθό αλατιού οπωσδήποτε!!
μα γιατί δεν βάζεις μεγαλύτερες φωτογραφίες??????????
Οι σωστοί και οργανωτικοί άνθρωποι πριν
πεινάσουντους πιάσει λιγούρα, φτιάχνουν τα μπισκότα… Να βάλεις αλατάκι ή άνθο αλατιού την επομενη φορά και θα με θυμηθείς…. Δυστυχώς το template του blog δεν μου επιτρέπει να αλλάξω το μέγεθος των φωτογραφιών (απ’οσο γνωρίζω δηλαδή).Καλημέρα! Την έχω βάλει κι εγώ στο μάτι αυτή την συνταγή! Λαχαταριστά λαχταριστά τα μπισκότα! Στην δουλειά δεν υπάρχει σωτηρία, θα πρέπει να τριπλασίασεις τις ποσότητες!
Να την φτιάξεις Γιώτα, είναι τέλεια. Τα μισά θα τα φάτε επιτόπου με το που βγουν απο το φούρνο.
Καλημερα!
Αυτα τα open space τμήματα… προσωπικα δεν μου αρεσουν. Κατσε να ερθει η γιορτη σου και να πρεπει να τους κερασεις ολους χα χα θα με θυμηθεις!
Η σοκολάτα που λιώνει στο δάγκωμα ειναι μούρλια 🙂
http://beautyfollower.blgospot.gr
Έχει και τα καλά της, αλλά έχει και τα κακά της αυτή η διαρρύθμιση. Ωχ ναι, δεν το σκεφτηκα αυτο με τη γιορτη… Θα ξεκινήσω να φουρνίζω μια βδομάδα πριν.
Απίστευτη συνταγή και εξαιρετική φωτογράφιση όπως πάντα, χίλια μπράβο κι ευχαριστούμε!!!
Λοιπόν, όσον αφορά τους συναδέλφους, εγώ έχω λίγους και καλούς, αλλά θα σου πω τί κάνω με τη δουλειά του άντρα μου, που γίνανε πολλοί αλλά στέλνω κι εκεί κάνα γλυκάκι: Κερνάω τους πάντες (δεν υπάρχει σωτηρία, που είπε και η προλαλήσασα)…αλλά σπανιότερα!…
Αλλιώς, παίρνεις το ταπεράκι στη δουλειά με καμιά δεκαριά κομματάκια, το αφήνεις στον χώρο που αφήνετε-αποθηκεύετε τα φαγάκια χωρίς να πεις τίποτα…κι όποιος προλάβει!…Τις πρώτες φορές, όταν ρωτήσει κάποιος ευτυχισμένος συνάδελφος “ποιος έφτιαξε αυτό το υπέροχο γλυκό;” και ακούσει όλο το τμήμα δεν θα πεις τίποτα, μην κακοχαρακτηριστείς που δεν έφερες για όλους. Αν το πει κοντά σου, δειλά δειλά και σιωπηλά θα σηκώσεις το χεράκι. Σιγά σιγά θα σχηματιστεί το “κλαμπ των γρήγορων και τυχερών μυημένων” και θα λύσεις το πρόβλημά σου δια παντώς, άσε που τα γλυκά σου θα ανέβουν στη σφαίρα του μύθου και θα έχουν συλλεκτική πλέον αξία! 🙂 Αυτά…τα λίγα.
Και πάλι ευχαριστούμε για όλες τις υπέροχες αναρτήσεις σου!…
Καλη η ιδεα σου… Εχει ηδη σχηματιστει το κλαμπ των μυημενων, ξερεις πως πανε αυτα, διαδιδονται γρηγορα.. Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια!
Τόσο νόστιμα! Είναι σίγουρο πως δε θα έμενε ψιχουλάκι 🙂
Ξεπουλησα πολυ γρηγορα…
Θες να γίνουμε συνεργάτες? Να με ταίζεις μπισκοτάκια τέτοια κάθε πρωι? Τι τυχεροί άνθρωποι που υπάρχουν τελικά χαχα
Λατρεύω τα μπισκοτάκια σου!!
Απο δω και στο εξης θα δεχομαι και βιογραφικα, χεχεχε. Ευχαριστω!
Όπως πολύ σωστά είπες Τάνια, όσα μπισκότα και αν δοκιμάσεις / ετοιμάσεις, ποτέ δεν θα είναι αρκετά και πάντα θα υπάρχει χώρος για μια ακόμα συνταγή.
Μου αρέσουν που έχουν έτσι χοντρά κομμάτια σοκολάτας, θα είναι πολύ λαχταριστά σε κάθε δαγκωματιά.
Οι φωτογραφίες πραγματικά “μιλάνε” πολύ καλά 🙂
Φιλιά
Ευχαριστω Ερμιονη!
Αμααααααααααααααααανννννννννννν!
Θάνατος ακαριαίος!! Για την προτελευταία συνταγή μιλάω!!!
Καλά, πως το κατάφερες να την τραβήξεις αυτή τη φωτό? Καλά σου λέει και η Πέπη.. γιατί δεν μεγαλώνεις τις φωτογραφίες σου? Κάτι τέτοιες θες να τις βλέπεις σε γιγαντο οθόνη να τις χορταίνεις!
Οσο για τα κούκις, είναι σταθερή αξία. Γαμώτο, έχω κι εγώ στην αναμονή μια τέτοια συνταγή αλλά στο κομμένο μπισκότο δεν έχω πετύχει αυτή την ροή της σοκολάτας!!! Εσύ με μάγεψες σήμερα!! Μπράβο σου!
Την επόμενη φορά που θα τα φτιάξω θα βάλω και αλάτι!!
Σε φιλώ!!!!!!!!!!!!!!!
Γενικα προσπαθω να βγαζω φωτογραφιες με το που φτιαχνεται κατι γιατι εχω την αισθηση οτι μονο οταν ειναι φρεσκο φωτογραφιζεται καλα, οποτε στην περιπτωση αυτη τα μπισκοτα ειναι ζεστα και γιαυτο η σοκολατα ειναι ρευστη. Αυτο με τις φωτογραφιες δεν ειναι στο χερι μου, με περιοριζει το theme που εχω διαλεξει (θα πρεπει να το αλλαξω ομως γιατι εχετε δικιο).
Ευχαριστω!!!!
Εννοουσα “για την προτελευταια φωτο μιλαω” και οχι για την προτελευταια συνταγη…. Ουφ πια με τα λαθη μου!!
Τάνια καλησπέρα, καταρχήν μπράβο που τα προλαβαίνεις όλα !!! Τα μπισκοτάκια φαίνονται λαχταριστά και οι κοντινές φωτογραφίες είναι τέλειες !!!
Σε ευχαριστω πολυ Αρη!
τανια μια ειναι η λυση και η σωτηρια.Θα ανοιγεις το ταπερακι και οποιος προλαβει προλαβε.Βεβαια οταν καταλαβουν τι εσι τανια νομιζω οτι θα χρειαζεται να κοβουν χαρτακι προτεραιοτητας οπως στις τραπεζες….
Τα μπισκοτα σου ειναι ενα ονειρο! “εξαιτιας”σου εμαθα το ανθος αλατος και διακοσμει πλεον το ντουλαπι μου,αρα να μια καλη ευκαιρια να το ξανα χρησιμοποιησω(πλακα πλακα το ανθος αλατος μου αρεσε παρα πολυ,το χρησιμοποιω στις σαλατες).
επειδη οι εικονες σου μου μιλησαν,γλωσσα δεν εβαλαν μεσα,αν προλαβω θα κανω τα μπισκοτακια σου σημερα το απογευμα!!!!
KISSES!!!!
Ναι κατι τετοιο θα αρχισω να εφαρμοζω! Για να μην σου μεινει και σου χαλαζει το ανθος αλατιου πρεπει να κανεις τη θυσια και να φτιαξεις τα μπισκοτα
Πες και σε εμένα την άσχετη (non-food)-blogger τι στο καλό είναι το άνθος άλατος. Χοντρό αλατάκι;;;
Πάντως, με ή χωρίς ανθάκι, εγώ θα τα δοκιμάσω. Οι φωτογραφίες μιλάνε και λένε “φάε με ΤΩΡΑ”.
Φιλιά!!!
Είναι χοντρό αλάτι, νιφάδες που συλλέγονται με το χέρι (θεωρητικά), ανεπεξέργαστο και πλούσιο σε ιχνοστοιχεία. Θεωρείται το χαβιάρι των αλατιών. Κυκλοφορεί και με την ονομασία fleur de Sel. Μπορείς να βάλεις απλό αλάτι αν δεν έχεις, εννοείται…
Λαχταριστά!
Το κακό με αυτά τα κούκις είναι ότι δύσκολα σταματάς στο ένα!!
Οσο για τους συναδέλφους, επειδή αντιμετωπίζω κι εγώ αυτό το πρόβλημα με τους συναδέλφους του άντρα μου, νομίζω ότι αναγκαστικά πρέπει να τους σκεφτείς όλους.
Η ίσως να αφήσεις το κουτάκι με τα καλούδια σου πάνω στο γραφείο σου και όποιος προλάβει να σερβιριστεί, χωρίς να επιλέξεις εσύ ποιον θα κεράσεις.
Φιλιά, καλό απόγευμα!
Το σκεφτηκα αυτο που λες, αλλα αν τα εχω μπροστα μου σε ανοιχτο ταπερ θα τα βλεπω/μυριζω και θα τα φαω εγω προτου προλαβουν οι αλλοι..
Εγώ αυτά τα πράγματα του “διαβόλου” δεν τα φτιάχνω…Δείχνουν τόσο κολασμένα και πότε κανείς δεν πει όχι σε άλλη μια συνταγή.
Μ’άρεσε η εικόνα σου, να κυνηγάς το μοντέλο που έτρεχε με το κουκι στο χέρι.
Συμβουλή για το γραφείο δεν σου έχω, γιατί εγώ είμαι σχεδόν μόνη πλέον, με μόνο ένα θύμα, το οποίο όμως περνάει καλά!
Μου άρεσε όμως η λύση που αναφέρθηκε, για το κλαμπ των μυημένων.
Είναι διαβολεμένα όντως, γι’αυτο τα μοιράζομαι, για να μοιράζομαι και τις θερμίδες…
Καλησπέρα. Έχω πάψει εδώ και καιρό να κερνάω όλον τον κόσμο, ειδικά κάτι ανεκδιήγητους καραγκιόζηδες που είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν παντού. Κερνάς όσους θες, που θα το εκτιμήσουν ακόμα περισσότερο αν τους πεις συνωμοτικά “μη το πεις στους άλλους, δεν έχω για όλους…” οπότε και ανεβαίνεις κι άλλο στα μάτια τους.
Χαχαχαχαχαχα γελάω που προβληματίζεσαι πως θα δειγματίζεις πλέον τις λιχουδιές σου!!!! Κάθε φορά κι από διαφορετικό γκρουπ! Δεν μπορεί σε όλους να αρέσουν οι ίδιες γεύσεις. Χώρισέ τους σε κατηγορίες (γλυκά-αλμυρά- παραδοσιακά-γκουρμέ-φιούζον κ.ο.κ) κι ανάλογα τη λιχουδιά θα έχεις και τους δοκιμαστές 😉
Πέραν της πλάκας πάντως και παρόλο που δεν είμαι καθόλου οπαδός των μπισκότων, ήθελα μία ακόμα ματιά (πέρα του IG) και οφείλω να ομολογήσω πως κόλλησα στην φωτογραφία του δαγκωμένου κι άρχισα να φαντάζομαι ποτήρια με παγωμένο γάλα 🙂
Συγκλονιστικά είναι Τάνια μου!! Σε νοιώθω για τον δειγματισμό προς το παρόν είμαι στην φάση που ήσουν!! Λίγοι και καλοί και guest stars αν έχω όρεξη!! Αγαπώ το αλάτι στα γλυκά δίνει απίστευτη σπιρτάδα!! Εύγε και πάλι εύγε και για τις απίστευτες εικόνες που μοιράστηκες μαζί μας !!
αχ τι ωραία που φαινονται; Ειδικα οταν τα κοβεις και τρεχει η σοκολαταααα
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Το ίδιο θεματάκι είχα κι εγώ λίγους μήνες πριν, που άλλαξα πόστο και βρέθηκα με περισσότερους. Στην αρχή πήγαινα λίγα περισσότερα, αλλά και πάλι δεν έφταναν, οπότε τα κρατάω στο γραφείο και όποιος ξέρει, έρχεται…
Αυτά βέβαια θα τα κρατούσα μόνο για λίγους και καλούς… Γιατί οι φωτογραφίες όντως μιλάνε… ή καλύτερα τραγουδάνε (ναι, κι εγώ κόλλησα με αυτήν με το κομμένο μπισκότο…)!
Τί ωραία που είναι!!!!!!!! Καταλαβαίνω τί λες για το κέρασμα-δειγματισμό!!! Φοβερή η φωτό με το κομμένο μπισκότο!!
Την καλημέρα μου!!