Ανάλυσε το….
Εμείς οι γυναίκες είμαστε της (ψιλής/χοντρής) κουβεντούλας, της ανάλυσης και της λεπτομέρειας μέχρι εξόντωσης του συνομιλητή, ιδίως αν είναι του άλλου είδους. Ξεκινάμε να λέμε κάτι και το τερματίζουμε βρε παιδί μου, μας αρέσει, την βρίσκουμε, πώς να το κάνουμε. Δεν θα πω ότι αποτελώ εξαίρεση του κανόνα, παρότι θα μου άρεσε, ίσα ίσα, αν είναι κάτι που με ενδιαφέρει θα το “λιώσω” στην ανάλυση, ιδίως αν είμαι με παρέα live (συνοδεία καφέ/ποτού ακόμα καλύτερα), το τηλέφωνο το βαριέμαι οικτρά και έχω σταματήσει να το χρησιμοποιώ, πέρα από τη βασική επικοινωνία.
Το κάνω και εδώ πέρα, συχνά πυκνά όπως έχουμε καταλάβει όλοι μας. Πολλές φορές ζηλεύω όσους μπορούν να γράψουν όμορφες λέξεις και αβίαστα κείμενα για το φαγητό τους και τα υλικά που χρησιμοποιούν, να το περιγράψουν με 20 τουλάχιστον διαφορετικές λέξεις και να κεντήσουν όμορφες εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη. Μάλλον δεν είμαι από αυτές, έχω αρχίσει να το αποδέχομαι.
Είμαι όμως της λεπτομέρειας και της ανάλυσης, σε σημείο που καμιά φορά και εγώ κουράζω τον εαυτό μου… νιώθω ότι είμαι “υπεύθυνη” αν κάποιος διαβάσει το κείμενο της συνταγής και δεν το κατανοήσει ή στραβώσει κάτι στην εκτέλεσή της, παρότι δεν είναι δικές μου οι συνταγές που αναρτώ εδώ. Ούτε καν τις πειράζω, πολύ σπάνια θα αλλάξω στο απειροελάχιστο κάποια υλικά. Νιώθω όμως ότι από τη στιγμή που γράψω κάτι εδώ πέρα, οφείλω να αναφέρω ότιδήποτε μου έτυχε και να το καταγράψω. Τουλάχιστον θα θυμάμαι τι έκανα η ίδια όταν ανατρέξω στη συνταγή.
Όπως με αυτά τα τραγανά, διπλοφουρνιστά biscotti, τα οποία έχουμε συνδυάσει να τρώμε συνοδεία (ζεστού) καφέ. Είναι άλλωστε ιδανικά για βούτηγμα. Αλλά και σκέτα τρώγονται πολύ ευχάριστα. Ο συνδυασμός πορτοκαλιού με φιστίκια Αιγίνης είναι πολύ ταιριαστός, ιδίως όταν αυτά έχουν ξεροψηθεί και έχουν βαριά καβουρδισμένη γεύση.
Πολλά λόγια για τη συνταγή:
• Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, έχω κάνει δύο διαφορετικά μεγέθη biscotti, με διαφορετικό ψήσιμο.
• Τα πρώτα, που βγήκαν μεγαλύτερα ξεροψήθηκαν, ενώ η δεύτερη φουρνιά, τα πιο μικρά, ψήθηκαν σε χαμηλότερη θερμοκρασία. Οι οδηγίες ψησίματος παρακάτω είναι ενδεικτικές γιατί ρόλο παίζει ο φούρνος και το μέγεθος που θα τα κόψουμε. Όσο πιο πολύ ψηθούν, τόσο πιο τραγανά θα γίνουν.
• Δεν περιέχουν καμία λιπαρή ουσία.
• Τα φιστίκια που μπαίνουν στο μείγμα είναι ωμά και δεν χρειάζεται να καβουρντιστούν από πριν γιατί με το διπλό ψήσιμο καβουρντίζονται αρκετά.
• Η ζύμη, επειδή έχει ψηλό ποσοστό αυγών σε σχέση με το αλεύρι θα κολλάει στα χέρια και μπορεί να σας δυσκολέψει, όμως αντισταθείτε και μην προσθέσετε έξτρα αλεύρι γιατί το αποτέλεσμα θα είναι λιγότερο αφράτα biscotti (με την προσθήκη αλευριού θα χρειαστεί και λίγο ζύμωμα και έξτρα χειρισμός οπότε θα είναι εις βάρος της υφής τους τελικού αποτελέσματος). Αντί για αλεύρι, βρέχουμε τα χέρια μας και δουλεύουμε τη ζύμη.
• Στο πρώτο ψήσιμο ψήνουμε το “φραντζολάκι” ολόκληρο και δεν πρέπει να το παρακάνουμε γιατί θα δυσκολευτούμε να κόψουμε τα μπισκότα (θα είναι περίπου σα κέικ στο πρώτο ψήσιμο). Για να δοκιμάσουμε το ψήσιμο το πιέζουμε ελαφρά με το δάχτυλο μας και βλέπουμε ότι μπαίνει μέσα αλλά επανέρχεται αμέσως- δεν θέλουμε να σκληρύνει πολύ για να μπορέσουμε να το κόψουμε. Για το κόψιμο χρησιμοποιούμε μεγάλο μαχαίρι, παντού αναφέρουν για μαχαίρι ψωμιού με δόντια, εγώ βρήκα ότι είχα καλύτερο αποτέλεσμα με ίσια λάμα.
Ανακεφαλαίωση:
Ξεροψημένα biscotti –> σχημάτισα μεγαλύτερο φραντζολάκι, με βρεγμένα χέρια και συνοπτικές διαδικασίες γιατί κόλλαγε το ζυμάρι και δεν μου άφηνε πολλά περιθώρια να «ψειρίσω» το σχήμα (λόγω αφηρημάδας/τεμπελιάς δεν σκέφτηκα να το μετρήσω) το οποίο έψησα περίπου για 20 λεπτά περίπου στους 180C, μέχρι να πάρει χρυσό χρώμα (ο βασικότερος γνώμονας για μένα είναι το χρώμα και όχι η παραμονή του στο φούρνο). Όταν το έβγαλα ήταν μαλακό σχετικά, το άφησα να κρυώσει όσο έψηνα το άλλο φραντζολάκι και μετά το έκοψα σε κομμάτια πάχους περίπου 2 εκατ με μεγάλο μαχαίρι κουζίνας. Τα μπισκότα ξαναψήθηκαν στους 180C για περίπου 9-10 λεπτά σε κάθε πλευρά (σύνολο 18-20 λεπτά) και άρχισα να τα βγάζω όταν πήραν αυτό το χρυσό-καφέ χρώμα. Επειδή τα μπισκότα δεν ήταν ισο-μεγέθη άρχισα να βγάζω τα μικρότερα πιο νωρίς. Τα μπισκότα ήταν πολύ ελαφριά και αεράτα στην υφή, πολύ τραγανά με βαθιά καβουρδισμένα φιστίκια.
Μικρότερα και λιγότερο ξεροψημένα biscotti –> σχημάτισα μικρότερο φρατζολάκι περίπου πλάτους 5 εκατ. το οποίο δούλεψα με έξτρα αλεύρι στα χέρια και σε αλευρωμένο πάγκο για να το σχηματίσω, και το έψησα περίπου για 15-16 λεπτά στους 180C (ο φούρνος μου κάνει διάφορα σκαμπανεβάσματα, οπότε το έβγαλα πάλι όταν πήρε χρυσό χρώμα). Τα άφησα να κρυώσουν για 20 λεπτά και αφου τα έκοψα, τα έψησα σε φούρνο με χαμηλότερη θερμοκρασία, περίπου στους 165C για 8-10 λεπτά σε κάθε μεριά, μέχρι να πάρουν αυτό το χρώμα. Το αποτέλεσμα ήταν λίγο πιο σκληρά και μασίφ μπισκότα (λόγω του έξτρα ζυμώματος και αλευριού), λιγότερο τραγανά από την άλλη παρτίδα με πιο έντονη φυσική γεύση φιστικιού (επειδή δεν καβουρντίστηκαν όσο τα άλλα).
Οι διαφορές δεν είναι φοβερές, όμως τις διαπιστώνεις όταν τρως ένα από το καθένα μαζί. Εμένα προσωπικά μου άρεσε η πρώτη φουρνιά, τα ξεροψημένα, αλλά υπήρξαν πολλοί που δεν τα ήθελαν τόσο ξεροψημένα και καβουρντισμένα. Περί ορέξεως….
Biscotti (γλυκά παξιμαδάκια) με πορτοκάλι και φιστίκι Αιγίνης
Συνταγή ελαφρά προσαρμοσμένη από το Food 52
Υλικά
3 αυγά
1 κούπα (200γρ) ζάχαρη
2 κ. Σ ξύσμα πορτοκαλιού
½ κ. γ εκχύλισμα βανίλιας
2 ¾ κούπες (345γρ) αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 ½ κ. γ baking powder
½ κ.γ αλάτι
1 κούπα (150γρ) φιστίκια Αιγίνης (ψίχα)
Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180°C και στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί σε δύο ταψιά.
Σε ένα μεσαίο μπολ, ή το μπολ του μίξερ, χτυπάμε με το μίξερ σε μεσαία –δυνατή ταχύτητα τα αυγά με τη ζάχαρη, για 1-2 λεπτά μέχρι να ανακατευτούν καλά και να αφρατέψουν. Προσθέτουμε το ξύσμα και τη βανίλια και ανακατεύουμε.
Σε ένα άλλο μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι, το baking powder και το αλάτι. Πρόσθετουμε το μείγμα αυτό στο μείγμα των αυγών και ανακατεύουμε με μια μαρίζ ίσα μέχρι το απορροφηθεί το αλεύρι. Προσθέτουμε τα φιστίκια αιγίνης και ανακατεύουμε ελαφρά. Προσοχή να μην ανακατευτεί πολύ το μείγμα γιατί το αποτέλεσμα θα είναι πιο σκληρά μπισκότα.
Βρέχουμε τα χέρια μας νερό. Χωρίζουμε το μείγμα στα δύο και σχηματίζουμε δύο φραντζολάκια πλάτους περίπου 5 εκατ. (ή ανάλογα το μέγεθος που προτιμάμε να γίνουν). Τα ψήνουμε μέχρι να πάρουν χρυσό χρώμα και όταν τα πιέσουμε ελαφρά με το χέρι θα είναι μαλακά αλλά το ζυμάρι θα επανέλθει στο σχήμα του, για περίπου 20-25 λεπτά (ανάλογα με το μέγεθος και το φούρνο μας).
Τα αφήνουμε να κρυώσουν για περίπου 30 λεπτά. Χρησιμοποιώντας ένα μαχαίρι ψωμιού τα κόβουμε σε κομμάτια πάχους περίπου 1,5 εκατ (ή ανάλογα τα γούστα μας πάντα). Για να είναι περιπου ίδιου πάχους είτε χρησιμοποιούμε χάρακα, είτε κόβουμε το πρώτο και το χρησιμοποιούμε σαν οδηγό για να κόψουμε τα υπόλοιπα).
Τα βάζουμε στο ταψί ξαπλωτά και τα ψήνουμε ξανά μέχρι να πάρουν χρυσό χρώμα και να γίνουν τραγανά για 10-15 λεπτά (ανάλογα το φούρνο και το μέγεθός τους παντα), γυρνώντας τα από την άλλη μεριά στο μισό χρόνο ψησίματος για να ψηθούν ομοιόμορφα. 
Τα βγάζουμε από το φούρνο και τα αφήνουμε να κρυώσουν τελείως.
the green mixer 
Στείλε όλο το πακέτο της πρώτης φωτογραφίας , τώρα!!!!!
😉
Θα το προσθέσω στην παραγγελία σου, χεχεχε
Κοριτσάκι μου γλυκό με τα απίθανα μπισκότα σου που νομίζεις ότι δεν γράφεις τόσο άψογα όσο θα ήθελες! Μα ποιος τα λέει αυτά? Είσαι τόσο περιεκτική όσο πρέπει και δεν έχουμε κανένα μα κανένα παράπονο!Τώρα όπως λέει και η φίλη μου η Πέπη, στείλε το πακέτο:P, χαχα
Ευχαριστώ πολύ, δικές μου ανασφάλειες είναι, μην ανησυχείς… θα φτιάξω άλλη μια φουρνιά να φιλέψω….
Ειδικά με τα φυστίκια Αιγίνης, νομίζω πως θα γίνονται ακαταμάχητα!!
προσθέτουν φοβερό άρωμα είναι η αλήθεια..
Μου αρέσουν… πολύ!
Τελευταια φορά που έκατσα να πιω καφε και τα ειχα απο δίπλα, έφαγα 11. Καφες δεν έμεινε απο τις βούτες, να πιώ lol 🙂
Καταλαβαινεις οτι ετσι ακι κατσω να κάνω την συνταγη σου θα τα φάω ολα μονη μου.
Κια αυτο δεν ειναι καλο, γιατι ερχεται Καλοκαιρι 😉
σε αυτό έχεις δίκιο, το μυστικό είναι να τα τρώς με παρέα και καφέ για να μοιραστείτε τις θερμίδες.
Καλημέρα Τάνια!
Θαυμάζω τα όμορφα μπισκότα, που μας προτείνεις, και πολύ θα ήθελα να είχα έστω και ένα… αν μπορεί κάποιος να μείνει στο ένα.
Δεν βάζω και στοίχημα, έ;
Η πρώτη φωτογραφία με την πιτσιλιστή καρδούλα/ δίσκο με κατέκτησε!
Ζ.
Ευχαριστώ Ζαμπία, η αλήθεια είναι ότι ένα μονο δεν έιναι αρκετό, ένα ίσον κανένα δεν λένε?
Καλημέρα! Νομίζω δεν χρειάζεται να σου πω πόσο μ’αρέσουν τα Biscotti…και ο συνδυασμός πορτοκάλι -φυστικάκι πρέπει να τα κάνει τόσο αρωματικά!
Όσο για την ανάλυση, είναι αλήθεια ότι “το’χουμε” πολύ εμείς οι γυναίκες αυτό και όταν περιλαμβάνει και κανένα γλυκάκι μας παίρνει λίγο παραπάνω.
Υ.Γ. Όχι πως και οι άντρες δεν είναι της υπερανάλυσης…
Αυτή η συνταγή είναι ότι πρέπει να συνδυαστεί με τη δικιά σου μου φαίνετια…
κι γω στην πρωτη φουρνια ειμαι!
φανταζομαι ηδη να τα βουταω στον διπλο γλυκο ελληνικο καφε μου!!!
Στο σημειο αυτο πρεπει να πιστοποιησω (εκ πειρας) οτι η αναλυση και η λεπτομερεια τον συνταγων σου ανταποκρινεται πληρως στην πραγματικοτητα και με βοηθησε εξαιρετικα κατα την εκτελεση των συνταγων. . . σαν να σε ειχα διπλα μου να με βοηθας ενα πραμα!
kisses
Είσαι δικιά μου εσύ, σε έχω καταλάβει και είσαι και η καλύτερη “¨μαθήτρια”. Σε ευχαριστώ που πάντα μου γράφεις για τα αποτελέσματα, δεν μπορεις να φανταστείς πόσο το χαίρομαι!
Τα κείμενα σου είναι εξίσου απολαυστικά όσο και οι συνταγές σου.
Και επειδή είμαι και εγώ της λεπτομέρειας και της ανάλυσης σε σημείο εξάντλησης, το εκτιμώ απίστευτα όταν κάποιος το κάνει σε τέτοιο βαθμό.
Η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που διαβάζω μια συνταγή σου, νιώθω ότι με παίρνεις από το χεράκι και με οδηγείς προσεκτικά και με ασφάλεια στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Και αυτό είναι καλό 🙂
Τα biscotti σου είναι και πολύ όμορφα και πολύ του γούστου μου.
Σε φιλώ
Τάνια, μια χαρά είναι λόγος σου !! Έχει καλή ροή και κρατά τον αναγνώστη, ακόμα και στα σημεία που πρέπει να μας αναλύσεις περισσότερο !!!
Τα biscotti φαίνονται λαχταριστά. Ίσως πρέπει να ασχοληθώ και εγώ με τα γλυκά παξιμαδάκια, δείχνουν να έχουν πολύ ενδιαφέρον τελικά !!
Και εγώ θαυμάζω όλους αυτούς που μπορούν και γράφουν τόσο όμορφα αλλά δεν το εχω καθόλου! Εσύ μια χαρά γράφεις, ότι χρειάζεται και όπως χρειάζεται!
Τα Biscotti φαίνονται τόσο νόστιμα και λαχταριστά!
Λατρεύω γραπτά Τάνιας. Περιμένω να διαβάσω αλήθειες καθε φορά κάι παντα με χιούμορ. Κ ποτέ δεν αφήνεις περιθώρια απορίας για μια συνταγή. Όπως επίσης λατρεύω biscotti για τον λογο αυτό ΔΕΝ θα τα φτιάξω άμεσα γιατι προβλέπεται προσωπική κατανάλωση. Ως πότε πια θα ρίχνω το φταίξιμο στη ζυγαριά? Ωραία η συνταγη κ ο συνδυασμος! Της πρώτης εκδοχής είμαι κάι εγώ!
Εγώ πάλι νομίζω πως και η γραφή σου έχει πάρα πολύ καλή ροή και διαβάζεται με ενδιαφέρον και οι φωτογραφίες σου είναι υπέροχες και ξεκινούν διάφορες εικόνες σκηνικών στο μυαλό! Όπως κατάλαβες, τα είδα στο IG και ήθελα και 2η δόση 🙂
Σίγουρα το να έχει κανείς το χάρισμα να μπορεί να γράφει ωραία είναι κάτι όμορφο που προσελκύει τον αναγνώστη των κειμένων του! Αν και νόμίζω ότι τα μπισκότι τα λένε όλα από μόνα τους χωρίς περεταίρω ανάλυση! Θα μου επιτρέψεις να κεραστώ μερικά και να συνοδεύσω το αυριανό, πρωινό μου καφεδάκι!
Να έχεις έναν όμορφο και δημιουργικό μήνα!
μου φτάνει πως όποτε διαβάζω συνταγές σου, δεν έχω καμία απορία για την εκτέλεσή της. αυτό νομίζω τα λέει όλα!
είναι απίθανα τα biscotti με τα αγαπημένα φιστίκια μέσα!
φιλάκια!
Εσύ Τάνια μου κεντάς όμορφες εικόνες με τις φωτογραφίες σου που μιλάνε από μόνες τους. Οπότε, μην ανησυχείς για το μπλα μπλα (αν και δε βλέπω να σου λείπει) 😉
(και εσύ παιδί της υπερανάλυσης βλέπω. Πόσο ίδια πλάσματα είμαστε -οι περισσότερες- γυναίκες…)
Καλημέρα έστω και καθυστερημένα Τάνια μου!!! Ζωγραφιές τα biscotti σου …εγώ θα προτιμήσω τα ξεροψημένα κι αεράτα!! Οι φωτογραφίες σου είναι μοναδικά όμορφες και τα λιμπίστικα τόσο πολύ!!!!
Καλή εβδομάδα!!! 🙂