Σκέπτομαι τι να γράψω εδω και μέρες αλλά και μόνο η σκέψη να κάτσω και στο σπίτι στον υπολογιστή με κουράζει. Καμιά φορά νιώθω ότι πρέπει να διαβάσω για το διαγώνισμα ή πρέπει να παραδώσω την εργασία μέχρι την Τρίτη το πρωί (μέρα που συνήθως ανεβάζω ποστ) και με πιάνει μια απίστευτη αναβλητικότητα. Νιώθω σαν τους μαθητές που βλέπω να αράζουν βαριεστημένα έξω από το σχολείο, αρνούμενοι να μπουν μέσα και περιμένοντας νωχελικά να περάσουν οι μέρες για να λιώσουν στο καθισιό ή τουλάχιστον έτσι φαντάζομαι ότι νιώθουν/είναι η ζωή τους.
Ισως να φταίει το νέο πόστο στη δουλειά που μου τρώει την ενέργεια και δεν με αφήνει να κάνω focus σε οτιδήποτε άλλο. Λογικό ίσως, όλη μέρα κολλημένη στον υπολογιστή, ασχολούμαι με λέξεις, keywords, συνδυασμούς αυτών, φύλλα στο excel, ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι (παλιό μοντέλο κιόλας, δεν υπάρχει καμία ελπίδα). Και μετά τη δουλειά με περιμένει το μικρό ανθρωπάκι με ανοιχτές αγκάλες (περίπου) και άλλες νέες λέξεις πολλές προς καταγραφή και mental notes, αλλά αυτές συνοδεύονται από πολλά χαμογελάκια και μεγάλη περηφάνια και από τις δύο μεριές.
Και πάνω που αποφάσισα ότι αν δεν με ευχαριστεί, ή αν δεν έχω έμπνευση, ή αν προτιμώ να δω τα τελευταία επεισόδια του mad men, δεν θα το γράψω το ποστ, it’s ok, δεν θα πάρω κακή βαθμολογία, βάζω να βράσω μακαρόνια – για το ταπεράκι του γραφείου, σκέτα, γιατί βαριέμαι να φτιάξω και σάλτσα, από το τίποτα κάτι είναι – και πιάνω το κινητό στο χέρι, και στέκοντας πάνω από την κατσαρόλα, ακουμπισμένη χαλαρά στον πάγκο της κουζίνας, ακουμπώντας το ένα πόδι πάνω στο άλλο, σαν τον πελεκάνο (στάση δέντρο για τους γιόγκι της παρέας), αντί να μπω στα σοσιαλ μίντιας, αρχίζω να γραφώ σκόρπιες λέξεις, ποτέ δεν ξέρεις…
Η αυλαία των γενεθλίων σηκώθηκε στο green mixer με αυτήν την τούρτα. Συνέχεια είχαν τα γενέθλια του κριτή. Η αλήθεια είναι ότι είναι λίγο τούρτα της συμφοράς, αν είσαι της λεπτομέρειας δηλαδή θα το παρατήρησες, και παραλίγο να μην το φτιάξω γιατί το είχαμε ρίξει στις βόλτες (ένεκα τριημέρου), αλλά στο τέλος πείσμωσα… ντροπή και κρίμα να ετοιμάζω γλυκά για όλους και όλα και όχι για τα γενέθλια του κριτή; Ε όχι!
Το ετοίμασα βέβαια λίγο βιαστικά ανάμεσα σε κενά που είχα μέσα στη μέρα και τη μικρή να στριφογυρίζει και να θέλει διάφορα και η συναρμολόγηση έγινε επίσης μετά από βόλτα και προσπαθώντας να προλάβω το φως της ημέρας – ο άλλος μεγάλος νταλκάς της ευσυνείδητης food blogger, που τα θέλει όλα – με αποτέλεσμα να το συναρμολογησω και να το σερβίρω σε χρόνο ρεκόρ (μτφ. άρπα κόλα). Με αποτέλεσμα να μην βάλω την καλή μεριά του κέικ πάνω πάνω να φαίνεται αλφάδι, έβαλα την άλλη πλευρά που μου ψιλοκάθησε με το που το έβγαλα από το φούρνο (γιατί είπαμε, όταν βιάζεσαι τίποτα δεν θέλει να συνεργαστεί μαζί σου, ούτε το παντεσπάνι).
Το μεγαλύτερο πρόβλημα μου όμως ήταν ότι δεν το βαλα στο ψυγείο να σφίξει λίγο η κρέμα πριν το σερβίρω (αν και θα πρέπει να αναφέρω εδώ ότι η συνταγή στο βιβλίο αναφέρει ότι το συναρμολογείς και το σερβίρεις κατευθείαν, αλλα το ένστικτο μου μού έλεγε άλλα, αλλά δεν υπήρχε ο χρόνος όπως προανέφερα), με αποτέλεσμα να το κόψω και να τρέξει η γέμιση προς όλες τις κατευθύνσεις. Όποιος βιάζεται σκοντάφτει λέει ο σοφός λαός, αλλά με μεγάλη ευκολία σκουπίσαμε με τα κουταλάκια μας την κρέμα που είχε ξεφύγει της πορείας της, μαζί με την σοκολάτα που την είχε παρασύρει η βαρύτητα και παράπονο είχα μόνο εγώ που έκανα άρνηση ακόμα και να το φωτογραφίσω κομμένο (παρότι του κράτησα μούτρα, έφαγα ένα γεναίο κομμάτι για να πάνε τα φαρμάκια κάτω).
Το σύνολο είναι πάρα πολύ νόστιμο και ανάλαφρο. Το παντεσπάνι σφίγγει λίγο αν το βάλετε στο ψυγείο, αλλά ακόμα και μετά από 5 μέρες που δοκίμασα ένα κομματάκι που είχε ξεμείνει, ήταν αφράτο και η κρέμα παρότι μας έτρεξε την πρώτη μέρα, την επόμενη μέρα ήταν σαφώς καλύτερη, πιο σφικτή και φουλ αρωματική από τη βανίλια. Το γλάσο σοκολάτας εξισορροπεί το γλυκό στο σύνολο του και αφαιρεί λίγο από την (πολύ ελαφριά) γλυκάδα του κέικ. Εμείς το φάγαμε μετά από βαρύ “ρουστίκ” γεύμα (φανταστείτε παϊδάκια και τα σχετικά σε σχετικό μέρος εκτός Αθήνας) και μας ταίριαξε γάντι.
Χρόνια πολλά κριτή g_… φου….
Boston Cream Pie
Συνταγή από το The Cake Book – Tish Boyle
Παντεσπάνι ζεστού γάλακτος
1 1/3 κούπες (133γρ) κοσκινισμένο μαλακό αλεύρι
1 ¼ κ.γ. baking powder
¼ κ.γ. αλάτι
½ κούπα (120ml) γάλα πλήρες
4 κ. Σ (55 γρ) βούτυρο
3 μεγάλα αυγά, σε θερμοκρασία δωματίου
¾ κούπας (150γρ) ζάχαρη
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
Γέμιση – Κρέμ πατισερί
3 κρόκοι (από μεγάλα αυγά)
¼ κούπας (50γρ) ζάχαρη
2 κ.Σ. (15 γρ) κορν φλάουρ
1 κούπα (240ml) πλήρες γάλα
1 κ. Σ (15 γρ) βούτυρο
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
¼ κούπας (60ml) κρέμα γάλακτος
Γλάσο σοκολάτας
120 γρ κουβερτούρα (50% κακάο)
110ml κρέμα γάλακτος
¾ κ.γ εκχύλισμα βανίλιας
Εκτέλεση
Ετοιμάζουμε τη γέμιση /κρεμ πατισερί.
Σε ένα μεγάλο μπολ χτυπάμε με το σύρμα, τους κρόκους με τη ζάχαρη και το κορνφλάουρ.
Ζεσταίνουμε το γάλα ίσα μέχρι να αρχίζει να βράζει, το κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε 1/3 κούπας του ζεστού γάλακτος στο μείγμα με τους κρόκους και ανακατεύουμε με το σύρμα. Ρίχνουμε το μείγμα με τους κρόκους στο κατσαρολάκι με το γάλα, το βάζουμε σε μεσαία ψηλή θερμοκρασία να έρθει σε βρασμό, ανακατεύοντας καλά με το σύρμα. Το αφήνουμε να βράσει και να πήξει, ανακατεύοντας συνέχεια με το σύρμα για να μην κολλήσει στον πάτο, για 1 λεπτό περίπου. Το αποσύρουμε από τη φωτιά και με μια σπάτουλα ανακατεύουμε καλά το μείγμα της κατσαρόλας, ξύνοντας τον πάτο της κατσαρόλας και προσθέτουμε το βούτυρο, ανακατεύοντας μέχρι να λιώσει.
Αμέσως περνάμε την κρέμα από μια σήτα και στο τέλος προσθέτουμε το εκχύλισμα βανίλιας. Καλύπτουμε την επιφάνεια της κρέμας με μια μεμβράνη, φροντίζοντας να αγγίζει την επιφάνεια της κρέμας για να μην κάνει κρούστα. Την αφήνουμε να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου και κατόπιν την βάζουμε στο ψυγείο για 2 ώρες, για να κρυώσει τελείως και να σφίξει.
Παντεσπάνι (ζεστού γάλακτος)
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180C. Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε ένα στρογγυλό ταψί διαμέτρου 22 εκατ. (χρησιμοποίησα 2 ταψιά για να μην χρειαστεί να το κόψω πριν την συναρμολόγηση).
Κοσκινίζουμε το αλεύρι, το baking powder και το αλάτι δυο φορές και τα αφήνουμε στην άκρη.
Σε μια μικρή κατσαρόλα, ζεσταίνουμε το γάλα με το βούτυρο, μέχρι να λιώσει το βούτυρο και τα αφήνουμε στην άκρη.
Σε ένα μεσαίο μπολ ή στο μπολ του μίξερ, χρησιμοποιώντας το σύρμα χτυπάμε τα αυγά σε υψηλή ταχύτητα μέχρι να ανακατεύουν, για 1 λεπτό περίπου. Με το μίξερ να δουλεύει, προσθέτουμε σιγά σιγά τη ζάχαρη μέχρι να τριπλασιαστεί σε όγκο και να αφρατέψει (περίπου 6 λεπτά). Προσθέτουμε τη βανίλια και ανακατεύουμε.
Ρίχνουμε το 1/3 του αλευριού στην επιφάνεια του μείγματος διπλώνουμε απαλά με μια σπάτουλα. Συνεχίζουμε προσθέτοντας και το υπόλοιπο αλεύρι, σε δύο προσθήκες.
Ζεσταίνουμε το γάλα με το βούτυρο πάλι μέχρι να κάψει και το προσθέτουμε όλο μαζί στο μείγμα του κέικ και διπλώνουμε με μια σπάτουλα όπως πριν (χωρίς να το παρακάνουμε).
Το ρίχνουμε στο ταψί/ταψιά που προετοιμάσαμε στην αρχή και το ψήνουμε για 20-25 λεπτά (ή 18-20 λεπτά αν το μοιράσετε σε δύο), μέχρι να πάρουν χρυσό χρώμα (δοκιμάζετε και με μια οδοντογλυφίδα να βγαίνει καθαρή).
Το αφήνουμε για λίγο στο ταψί και μετά το αναποδογυρίζουμε προσεκτικά σε μια σχάρα όπου το αφήνουμε να κρυώσει τελείως.
Γλάσο σοκολάτας
115γρ. σοκολάτα κουβερτούρα, με 50% κακάο
110 ml κρέμα γάλακτος
½ κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
Κόβουμε την σοκολάτα σε μικρά κομμάτια και τα βάζουμε σε ένα μπολ. Ζεσταίνουμε την κρέμα γάλακτος, ίσα μέχρι να έρθει σε βρασμό και την ρίχνουμε στα κομμάτια σοκολάτας. Τα αφήνουμε για 1-2 λεπτά και μετά ανακατεύουμε με μια σπάτουλα μέχρι να λιώσει η σοκολάτα τελείως και να είναι λείο και γυαλιστερό στο μείγμα. Καλύπτουμε την επιφάνεια της σοκολάτας με μια μεβράνη και το αφήνουμε για 10 λεπτά, να κρυώσει.
Συναρμολόγηση
Αν έχουμε ψήσει ένα παντεσπάνι, το κόβουμε στα 2 με ένα μαχαίρι ψωμιού.
Χτυπάμε με το μίξερ σε υψηλή ταχύτητα, με το σύρμα, την κρέμ πατισερί με το ¼ κούπας κρέμα γάλακτος μέχρι να αφρατέψει και να στέκεται.
Τοποθετούμε το πάνω μέρος του κομμένου κέικ στον πάτο (η κομμένη πλευρά να ακουμπά στον δίσκο σερβιρίσματος). Απλώνουμε την χτυπημένη κρέμα, αφήνοντας κενό 1-2 εκατοστών στις άκρες για να μην τρέξει και καπακώνουμε με το άλλο κομμάτι, βάζοντας την κάτω πλευρά (του πάτου που ψήθηκε στο ταψί) πάνω. Το αφήνουμε λίγο στο ψυγείο, για μισή ώρα τουλάχιστον, να σφίξει η κρέμα.
Αν έχουμε ψήσει 2 παντεσπάνια, βάζουμε σαν καπάκι το κάτω μέρος, που είναι πιο λείο (λόγω βιασύνης έβαλα την πάνω μεριά από πάνω, η οποία δεν έχει λεία επιφάνεια).
Περιχύνουμε με το γλάσο σοκολάτας και αν χρειαστεί σπρώχνουμε με ένα κουτάλι τις άκρες για να πέσει το γλάσο και να ωραίο σχέδιο. Το βάζουμε στο ψυγείο να σφίξει λίγο πριν το σερβίρουμε. Το φυλάσσουμε στο ψυγείο καλά καλύμμένο.
the green mixer 
Χρόνια πολλά στον κριτή! Το γλυκό φαίνεται υπέροχο!
Να περνάς καλά ότι και αν κάνεις 🙂
Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία!
Να τον χαίρεσαι τον κριτή σου! Εύχομαι ότι καλύτερο!
Σε ευχαριστώ πολύ Γιώτα!
Να τον χαίρεσαι!! Και να σε χαίρεται που του φτιάχνεις τέτοιες τούρτες! Δε νομίζω ότι ενόχλησε ποτέ κάποιον η μη αλφαδιασμένη τούρτα.
Οι βόλτες κάποιες φορές είναι σαφώς προτιμότερες από το να κλειστείς στην κουζίνα για μια αψεγάδιαστη οπτικά τούρτα. Δεν είμαστε ζαχαροπλάστες, απλά κάνουμε αυτό που αγαπάμε.
Άσε που εμένα μια χαρά τέλεια μου φαίνεται…
Οι ατέλειες ειναι εμφανείς σε μας που τα ψιριζουμε και έχουμε διάθεση να τα αναλύουμε (και όπως λεει μια φιλή, στο στομάχι χάνουν το σχημα τους)
Αν και εγινε μετ’ εμποδίων και βαρεμαρας φαίνεται γευστικοτατο!
βρε τον τυχερό!!! χρόνια του πολλά!!!
το παντεσπάνι με το ζεστό γάλα πολύ μου άρεσε!!!
Σε ευχαριστώ peps!!! To παντεσπάνι είναι όντως πολύ καλό (αν και δεν εχω και πολύ μεγάλη εμπειρία, να τα λέμε αυτά).
Να ζήσει και να τον χαίρεστε!
Οκ, κριτής είναι αυτός! Του έφτιαξες τουρτάρα με τα όλα της. Πολυεπίπεδη και μερακλήδικη! Καλά, έδώ που τα λέμε μετά από παϊδάκια μόνο την boston δεν θα σκεφτόμουν αλλά για να λες εσύ που είσαι του λιτού και του απέρριτου ότι ταίριαξε υπέροχα σε πιστεύω και με το παραπάνω!!!!!!!!!!!!!!!
Πως θα ήθελα να είχα κουταλάκι να φάω όλη την κρέμα σοκολάτας που ρέει τριγύρω!!!
Να ζήσει λοιπόν ο κριτής ξανά.. Τα πόσα είπαμε κλείνει?? Το ένα??? χαχαχαχαχαχαχα
Είμαστε (κατά βάθος) εκλεπτυσμένοι άνθρωποι απλά το κρύβουμε (γιαυτο τρώμε και τέτοια γλυκά άλλωστε). Πάντως μια χαρά του πήγαινε (του φαγητού) τέτοιο γλυκό, ιδίως η κρεμούλα όπως σωστά κατάλαβες ειναι όλα τα λέφτα (είσαι γατόνι εσύ) το ατύχημα μας εξυπηρέτησε μια χαρά πάντως……….. Και ναι, το 1 κλείνει (άρχισα να του κρύβω χρόνια από τώρα όπως κατάλαβες, κατσε να δεις στα δικά μου, με αρνητικό πρόθεμα θα τα βάλω φέτος)
Χρόνια πολλά στον τυχερούλη! Είναι ένα από τα αγαπημένα μου γλυκά!
Σε ευχαριστώ πολύ!! Εμείς πρώτα φορά το φάγαμε και προστέθηκε ήδη στη λίστα των αγαπημένων, έιναι γεύσεις που μας αρέσουν (και στους πιο πολλούς μάλλον).
Στο έχω ξαναπεί νομίζω… είναι φορές που ταυτίζομαι τόσο πολύ με τους προλόγους σου, που νομίζω ότι τους έχω γράψει εγώ και τους (ξανα)διαβάζω.
Η συγκεκριμένη τούρτα με προκαλεί να τη δοκιμάσω, οπότε όσο αυστηρή και απαιτητική και αν είσαι, ο στόχος έχει επιτευχθεί, δείχνει υπέροχη και λαχταριστή!
Να τον χαίρεσαι τον κριτή σου 🙂
Εύχομαι ότι καλύτερο και πάντα αγαπημένοι να είστε με το ανθρωπάκι σας!
Φιλιά
Μάλλον πάνω κάτω “τραβάμε” τα ίδια γι’αυτο, εξ’ου και η ταύτιση… Σε ευχαριστώ πολύ!
Να τον χαίρεσαι Τάνια! Ό,τι καλύτερο εύχομαι!! Η τούρτα σου τέλεια! Δεν την έχω δοκιμάσει ποτέ αλλά φαίνεται δελεαστικότατη. Για το blogging, να σου πω πως θαυμάζω όλες τις εργαζόμενες μανούλες που μπλογκάρουν γιατί είναι πολύ δύσκολο, οπότε να σου πω ένα μεγάλο μπράβο που δεν το βάζεις κάτω. Γράφε όταν κι όποτε έχεις κουράγιο και διάθεση, και μια σκέτη συνταγή μια χαρά είναι! Εσύ να’σαι καλά!
Σε ευχαριστω πολύ Μάγδα! Το blogging (με συνέπεια) μπορεί να είναι κουραστικό όταν προστιθεται σε ήδη φορτωμένη μέρα/lifestyle, αλλά όπως ξέρεις και εσύ, τέτοια σχόλια είναι που μας δίνουν δύναμε να συνεχίζουμε.
Φιλιά!
Σε είχα δει και στο IG αλλά επαναλαμβάνω και τις ευχές ! Να τον χαίρεσαι και να σε χαίρεται !! Για τα υπόλοιπα, βαρεμάρα, νομίζεις ότι έχει αρχίσει πάλι το σχόλειο και κυρίως το φως της ημέρας τί να πω…μιλάς στη ψυχή μου λέμε! Πάντως η σοκολατίτσα που τρέχει είναι όλα τα λεφτά!
Ευχαριστω πολυ!!!! Τώρα να πω ότι χαίρομαι που με καταλαβαίνεις (και εσύ) δεν ξέρω πως θα ακουστεί, νιώθω μια συμπαραάσταση όσο να’ναι…
Χρόνια πολλά λοιπόν στον Κριτή_G και να τον χαίρεσαι! Η τούρτα φαίνεται προκλητικότατη και σούπερ λαχταριστή έτσι όπως κυλάει η σοκολατίτσα.
Και αν δεν το ανέφερες περί αλφαδιού κ χάρακα κλπ κλπ ούτε που προσέχει κανείς ποια είναι η καλή πλευρά του κέικ.
Όσο για τις λέξεις/σκέψεις συμφωνώ απόλυτα. Αλλά τελικά έχω καταλήξει πως το κόλπο είναι να ξεκινήσεις από τι φωτογραφίες.. Συνήθως όσο τις κοιτάς, τις επεξεργάζεσαι και σκέφτεσαι αυτό που έφτιαξες/έφαγες, με ένα μαγικό τρόπο θα ακολουθήσει και η έμπνευση.
Σε φιλώ και σου στέλνω αέρα.. αγγλικό!
(οhh yes πάλι στο νησάκι είμαι αυτές τις μέρες!)
Xx
Συνήθως με τις φωτογραφίες ξεκινάω και εγώ, τις πιο πολλές φορές δηλαδή.
Πάλι Αγγλία είσαι ε???Αχχ…. Πιες ένα pint και για μας (συνοδεία scampi fries -αν αντέχεις)…
Η δεύτερη παράγραφός σου μου ταιριάζει απόλυτα, τους τελευταίους μήνες που έχω αλλάξει κι εγώ πόστο, ζω ακριβώς το ίδιο πράγμα (και βλέπω φύλλα excel και στον ύπνο μου…). Τι να κάνουμε, θα προσαρμοστούμε, πού θα πάει!
Αυτό πάντως είναι από τα αγαπημένα μου γλυκά, αφού συνδυάζει παντεσπάνι με κρέμα ζαχαροπλαστικής (η πιο μεγάλη αδυναμία) και σοκολάτα… Να τον χαίρεσαι τον κριτή, και μην ανησυχείς καθόλου για την εμφάνιση της τούρτας! Για μένα στα γλυκά τις περισσότερες φορές ισχύει το “the messier, the better”.
Αυτο τo excel θα μας φάει…. Τελικά όπως λες, το καλο με τα messy γλυκά είναι ότι εχεις δικαιολογία να τα ” καθαρίσεις”…. ελπίζω κάποια στιγμή να το δοκιμάσεις, θα σου αρέσει πολύ.
Μου αρέσει πολύ η Boston Cream και εχω φτιάξει αυτή τη συνταγή από το ίδιο βιβλίο τουλάχιστον 3 φορές για εμάς στο σπίτι και άλλες 2 για φίλους και θέλω να σου πω ότι η δική σου βγήκε τέλεια! Μακάρι και οι δικές μου “αποτυχίες” – και πίστεψε με είναι πάρα πολλές – να ήταν σαν και αυτή. Θα ήμουν πολύ ευτυχισμένη 🙂 Εύχομαι χρονια πολλά στον κ. Κριτή να είστε πάντα χαρούμενοι!
Ευχαριστώ πολύ Μαρία! Καλά,μην φανταστείς ότι και μενα οι αποτυχίες είναι τόσο καλές, μακάρι δηλαδή…. Καπου είδα να τριγυρνά παραλλαγή αυτής της συνταγής σε gluten free version…
Οι εργαζόμενες μανούλες είναι ηρωίδες και μάλιστα αφανείς.
Χρόνια βίωσα αυτόν τον ρόλο και ξέρω πόσο απίστευτα ελάχιστος ως ανύπαρκτος είναι ο χρόνος που μας μένει για να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν και μας ξεκουράζουν!
Η τούρτα σου δείχνει πεντανόστιμη και λαχταριστή!
Χιλιόχρονος ο κριτής σου!
Σε ευχαριστώ πολύ Ελενα…τώρα τα καταλαβα όλα αυτα που λες,πριν που ήμουν εκτός χορού δεν μπορούσα ούτε καν να διανοηθώ τι με περιμένει…
Η τελευταία photo με αποτελείωσε! Ένα σου λέω όμως…μπήκα σε καλοκαιρινή δίαιτα, οπότε προς το παρόν αρκούμαι να βλέπω τη φωτογραφία και να χορταίνω.
Έχεις ακούσει για το εγκεφαλικό χόρτασμα, έτσι; Δεν ξέρω αν υπάρχει όρος και ποιος είναι αυτός, αλλά προκειμένου να χάσεις κιλά, σκέφτεσαι (διαλογίζεσαι δηλαδή…Ωωωωωμμμμμ και έτσι…) ότι τρως κάτι και ως δια μαγείας χορταίνεις!
Όταν λοιπόν θα μου κάνει όρεξη για Boston Cream Pie, θα σκέφτομαι τη φωτό σου :))))))))))))
P.S. Πόσο μου αρέσουν αυτοί οι πρόλογοί σου!
Ωχ,,, και εγω τα ίδια κάνω όταν κάνω δίαιτα (αν και βρισκομαι σε “διαιτα”μονίμως όποτε δεν ξέρω αν πιάνω), όπως λέει ο λαος “φάτε ματια ψάρια και κοιλια περίδρομο…..” Ελπίζω όταν φτασεις στο στόχο σου να το γλεντήσεις δεόντως και όχι μόνο με φωτογραφιες.
Προς το παρόν, για να παίρνεις δυνάμεις, να εχεις στο μυαλό σου “skinny tastes better” (τέτοια λέω και θα πέσει έξω το μαγαζί).
Καλησπέρα Τάνια !!
Οι φωτογραφίες έχουν πολύ ενδιαφέρον γιατί δημιουργούν μία λαχταριστή συνέχεια !!
Νιώθω οτι την κατηγόρησες λίγο ενώ εγώ έχω ενθουσιαστεί στην ιδέα να μαζεύω με το κουταλάκι την κρέμα και το σιροπάκι να ρέει! Φαίνεται λαχταριστή! Να χαίρεσαι τον κριτή και να απολαμβάνεις το ανθρωπάκι σου! Όσο για το φως που ήθελες να προλάβεις…η ερώτηση μου ως νέα blogger είναι η εξής…το χειμώνα τι κάνουμε??
Οτι κι αν λες εμενα με εκανε να θελω να το φάω (κατασπαραξω) το κεικ-τουρτα που εφτιαξες με τα χεράκια σου!
Πολύχρονος!
Καλό weekend 🙂
http://beautyfollower.blogspot.gr
να τον χαίρεσαι Τάνια μου!!
να σου πω την αλήθεια, έτσι που βλέπω την σοκολάτα να ρέει, ούτε που πρόσεξα αν είναι αλφαδιασμένο το κέικ, ή όχι!!!
φαίνεται απίθανο!!
φιλιά πολλά!
‘Εστω και καθυστερημένα Τάνια να τον χαίρεσαι τον κριτή σου και βέβαια να του φτιάχνεις τέτοιες τούρτες θεϊκές. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ βλέπω ακόμα και το παραμικρό ελάττωμα όταν φτιάχνω τούρτα ειδικά αλλά πίστεψέ με η τούρτα σου είναι καταπλητική και σίγουρα πεντανόστιμη.
Και του χρόνου με υγεία!!
Τάνια μου δεν έχει σημασία η εμφανιση (που μεταξύ μας είναι μια χαρά) αλλά η γεύση! Το πιστεύεις δεν έχω δοκιμάσει Boston Cream Pie αλλά φαίνεται σούπερ. Να χαίρεσαι όσους αγαπάς, τον κριτή σου και φυσικά εκείνοι εσένα και την ωραία σου μαγειρική! 🙂