Σε χριστουγεννιάτικη βερσιόν και στο γνώριμο κλίμα, αυτή η συνταγή είναι για το μικρό της παρέας, που κοιτάζει από χαμηλά τον πάγκο της κουζίνας και χωρίς να μπορεί να δει τι ακριβώς υπάρχει εκεί (αλλά μάλλον έχει σένσορα), δείχνει με το δαχτυλάκι προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση που ελπίζει/ξέρει/θυμάται/μυρίζεται ότι πρέπει να είναι το κουτί με τα “καλούδια” και φωνάζει «ΝΤΑ ΝΤΑ» (μιλάει ξένες γλώσσες το δικό μου από γεννησιμιού της) ενώ σηκώνεται στις μύτες των ποδιών της, προσπαθώντας να δεί ή να πιαστεί και να σκαρφαλώσει.
Αυτό το μικρό που δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχει τηλεόραση να δει παιδικά στο σπίτι μας γιατί δεν έχουμε συνδέσει κεραία στο χαζοκούτι, αλλά έχει βρει τρόπο να περνάει την ώρα της έτσι….
Continue reading
the green mixer 
