Υποτίθεται αυτό το ποστ ήταν για τη Δευτέρα.
Αλλά δεν ξέρω πως τα καταφέρνω και το πολυπόθητο Σαββατοκύριακο, ενώ φθάνει τόσο αργά και βασανιστικά, φεύγει τόσο γρήγορα και φυσικά η Δευτέρα πρωί με βρίσκει νυσταγμένη, κομμάτια και να μην έχω προλάβει να κάνω τίποτα (ξεσκαρτάρισμα καλοκαιρινών? πλυντήριο? οργάνωση του συρταριού με “εργαλεία και σύνεργα”?). Μέχρι πριν λίγο καιρό, ο καλύτερος τρόπος για να περάσω το weekend ήταν να βλέπω το ταβάνι, ξάπλα στον καναπέ και αποβλάκωση στο φουλ. Τον τελευταίο καιρό προτιμώ να κάνω το ανάποδο, να κρέμομαι από το ταβάνι και να βλέπω τον κόσμο ανάποδα, για αλλαγή (http://www.aerialyoga.com/). Και να πειραματίζομαι στην κουζίνα. Από party animal έγινα pastry animal και η καλύτερη λαντζιέρισα, γιατί καλό το blogging και η ζαχαροπλαστική αλλά κανείς δεν με είχε προειδοποιήσει για τον κακό χαμό που αφήνεις πίσω από τις φωτογραφίες.
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, η λεβάντα δεν περίσσεψε από τη (μη) τακτοποίηση των χειμωνιάτικων μου, ούτε είπα να πειραματιστώ με τους τριγύρω μου (αφού μας ψεκάζουν χημικά, στη λεβάντα θα κολλήσουμε?). Όχι…αυτή είναι διαφορετική λεβάντα, θεωρητικά πάντα γιατί δεν την πήγα και στο Χημείο του Κράτους, η οποία προορίζεται για αφέψημα (διάβασα ότι βοηθάει στην υπερένταση, τον πονοκέφαλο-ημικρανίες ή στο άγχος) και δεν έχει πρόσθετα χημικά. Η προσθήκη της δίνει μια πολύ ιδιαίτερη γεύση στο γλυκό, ελαφρώς λουλουδάτη, ελαφρώς πιπεράτη, άκουσα διάφορα σχόλια, και δένει πολύ το λεμόνι. Βέβαια, με μέτρο η χρήση πάντα, για να μην μοιάζει το γλυκό με αντι-σκοριακό.
Το μπισκότο το συνόδεψα με μία κρέμα λεμονιού, η οποία ήταν αυτό το κάτι που “έλειπε”. Το συμπληρώνει τέλεια και ταυτόχρονα δροσίζει.
Λίγα λόγια για την συνταγή: Continue reading
the green mixer 