Ξερω, ξέρω, άλλη μια συνταγή με μπανάνες….
Αυτή η συνταγή γεννήθηκε πιο πολύ από την ανάγκη να χρησιμοποιηθεί/ανακυκλωθεί ένα μεγάλο βάζο πραλίνας φουντουκιού-σοκολάτας που είχα αγοράσει για κάποιο ανεξήγητο λόγο (άλλο ήθελα και άλλο πήρα η-ζαλισμένη-πεινασμένη-στο-σουπερμάρκετ) και όχι τόσο οι μπανάνες.
Continue reading
Αυτή η συνταγή με προβλημάτισε πως θα την παρουσιάσω. Έβγαλα πολλές φωτογραφίες, πριν, μετά και κατά τη διάρκεια και ενώ πάντα έχω στο μυαλό μου μια φυσική σειρά παρουσίασης, αυτή τη φορά μπερδεύτηκα.
Να δείξω πρώτα το τελικό αποτέλεσμα και πως φτάσαμε εκεί? Η το αρχικό και μετά πως εξελίσσονται? Πολυτέλειες θα μου πείτε, το αποτέλεσμα έχει σημασία και όχι πως φτάσαμε εκεί, εκτός αν είμαστε του food porn ή/και του blogging και έχουμε τέτοιες “κάψες”.
Ξεκινάνε τη ζωή τους κάπως έτσι…
Continue reading
Χάθηκα λίγο είναι η αλήθεια και αν αναρωτιέται κανείς, είμαι εδώ και καλά, απλά κάθε ευκαιρία που βρίσκω (και είναι ελάχιστες) προσπαθώ να είμαι εκτός σπιτιού και να βολτάρω, όσο μπορώ ακόμα και αντέχουν τα πόδια μου και ο καιρός δεν είναι ακόμα πολύ ζεστός, γιατί απ’ ότι μου λένε, δεν υπολόγισα καλή εποχή να είμαι «μπαμπούσκα» και σε τελευταίους μήνες (έπρεπε όμως να μου το είχαν επισημάνει μερικούς μήνες πριν, να κάνω τα κουμάντα μου και όχι τώρα, γιατί το έχω καταλάβει ότι θα ζοριστώ με την ζέστη, μην το λέμε συνέχεια). Οπότε η κουζίνα έχει πιάσει αράχνες, το ίδιο και το blog.
Τις τελευταίες μέρες βλέπω παντού σοκολάτα, ή μου φαίνεται ότι βλέπω σοκολάτα γιατί ο οργανισμός μου μπλοκάρει όλες τις άλλες κατηγορίες γλυκών. Ανάλογα τι με συμφέρει κάθε φορά μου φαίνεται.
Βέβαια, αυτά που βλέπω δεν είναι τόσο απλά όσο αυτά τα “φτωχά-πλην τίμια” μάφινς, φαινομενικά τουλάχιστον, αλλά επειδή λείπαμε το τριήμερο και έχω και φουλ ώρες γραφείου είναι πολύ δύσκολο να καταφέρω να βγάλω τα κουζινικά μου μέσα στην εβδομάδα και να ασχοληθώ με περίτεχνα γλυκά. Είχε ρεπό λοιπόν το μίξερ αυτό το σαββατοκύριακο.
Και όχι, δεν πήγαμε για το πρώτο μπάνιο/έγκαυμα /παγωτό. Ένα γάμο είχαμε και φύγαμε εκτός, με αποτέλεσμα να μείνει μόνο του το μίξερ, το blog χωρίς ανάρτηση και το ψυγείο και τα ντουλάπια να είναι άδεια (όπως έλεγε η γιαγιά μου σε τέτοιες περιπτώσεις “δεν βαρεί πόντικας”).
Αλλά επειδή η συνείδησή μου δεν μου το επέτρεπε, ξεπέταξα αυτά τα μάφινς χτες το βράδυ, τα όποια όσο γρήγορα έγιναν, άλλο τόσο γρήγορα εξαφανίστηκαν (έγιναν και μερικά deliveries). Τελικά κανείς δεν λέει όχι στην σοκολάτα.
Την συνταγή την βρήκα στο Pinterest, το οποίο ξεκίνησα επιτέλους να χρησιμοποιώ. Αντιστάθηκα για κάποιο διάστημα παρότι είχα γραφτεί (μην χάσω) δεν το χρησιμοποιούσα, αλλά δεν άντεξα, άνοιξα και εγώ τα boards μου. Άντε να δω τι θα προλαβαίνω μεταξύ twitter, facebook, pinterest και διάφορα άλλα.
Λίγα λόγια για την συνταγή:
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα με έχει πιάσει για τα καλά η άνοιξη. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, κάτι θέλω να κάνω αλλά δεν ξέρω τι, θέλω να βάζω λουλούδια στο σπίτι και κάθε φορά που κοιτάζω το βουνό (τον Υμηττό, μην φανταστείτε τίποτα φοβερό), που έχει πρασινίσει θέλω να ανέβω να πιάσω τα χορτάρια και τα σχετικά. Κάθομαι στον ήλιο και νιώθω ότι ξεπαγώνω σιγά σιγά. Προσπαθώ να μην παραδέχομαι ότι είμαι στο “έλεος” κάθε αλλαγής του καιρού, αλλά η εναλλακτική πιθανή εξήγηση είναι ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα, οπότε απλά αποδέχομαι την ανθρώπινη φύση μου.
Και μιας και λέμε για άνοιξη και λελούδια, μία από τις πρώτες συνταγές για μάφινς που έφτιαξα ήταν αυτή με το λεμόνι και τον παπαρουνόσπορο. Φυσικά ήξερα τον παπαρουνόσπορο απο κάτι ψωμάκια “πολυτελείας”, αλλά δεν είχα την τύχη να έχω δει να τον πουλάνε πουθενά. Τελικά βρήκα σε ένα μαγαζί με υγιεινές τροφές, σε συσκευασία τον 250γραμ., ποσότητα τεράστια για κάποιον που θέλει να χρησιμοποιήσει το πολύ δύο με τρία κουτάλια της σούπας. Τον υπόλοιπο τον έχω βάλει σε ένα ωραίο βάζο και τον καμαρώνω κάθε φορά που ανοίγω το ντουλάπι. Άλλη χρήση να πω την μαύρη μου αλήθεια δεν έχω βρει, αν έχει κανείς να προτείνει κάτι, πείτε μου. Τουλάχιστον έχω ικανοποιήσει το “κατοχικό” μου σύνδρομο (που προφανώς έχω κληρονομήσει από την γιαγιά), το οποίο δεν μου επιτρέπει να έχω άδεια ντουλάπια (ασχέτως αν το περιεχόμενο έχει χρήση ή όχι).
Ας επανέλθουμε στα μαφινς μας. Μιας και έχω το βάζο με τον παπαρουνόσπουρο και το βλέπω κάθε μέρα (είδα και κάτι παπαρούνες που φύτρωσαν στην άκρη του δρόμου και έκανα και τον συνειρμο), είπα να τα ξαναφτιάξω για να ανεβάσω εδώ την συνταγή αλλά και για να χρησιμοποιήσω και ένα αχρησιμοποίητο ταψί για παραλληλόγραμμα μαφιν (βρήκα και κάτι φούξια χάρτινες θηκούλες τέλειες-ναι είμαι απο αυτές που αγοράζουν πολλά και διάφορα χρήσιμα/άχρηστα για την κουζίνα), άλλο που δεν ήθελα λοιπόν.
Η συνταγή είναι τέλεια για το πρωινό καθώς είναι πεντανόστιμα, μυρωδάτα, χωρίς να είναι υπερβολικά γλυκά και ο παπαρουνόσπορος σκάει στο δόντι δημιουργώντας μια ωραία αίσθηση καθώς τα τρως.
the green mixer
the green mixer 