Μόλις με ενημέρωσαν από το control ότι η παγκόσμια μέρα ψησίματος ή κέικ, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, δεν ήταν την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά αυτή την Κυριακή, άρα λάθος τα έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα. Εμ, δεν τα έλεγα ότι τελευταία δεν το’ χω με την μνήμη και την συγκέντρωση? Να η απόδειξη. Να προσθέσω ότι εδώ και κανά δύο χρόνια η τηλεόραση στο σπίτι είναι χωρίς κεραία, δηλαδή δεν παίζει τίποτα. Την έχω συνδέσει με διάφορες άλλες συσκευές αλλά κεραία όχι, πράμα που σημαίνει ότι έχουμε ηρεμήσει από το βλακο-κούτι (όχι ότι δεν βλέπουμε, απλά επιλέγουμε τι θα δούμε και πότε), χωρίς ειδήσεις να μας τρομοκρατούν και διαφημίσεις να με ξυπνάνε πάνω που έχω πάρει τον ωραίο υπνάκο. Άρα, έχω μείνει πίσω στην ενημέρωση λιγουλάκι (αν και αμφιβάλω αν εναι είδηση που ενδιαφέρει το ευρύτερο κοινό η μέρα αυτή). Κάτι έγραψε και η κουμπάρα μου στο φέισμπουκ περί μέρα ψησίματος κέικ την προηγούμενη εβδομάδα και νόμισα ότι ήταν τότε και κοροϊδευτικά είπα ότι εγώ θα φτιάξω μπισκότα για αντίδραση και να που αυτό έκανα.
Έψησα μικρά χελωνάκια… και τα πήγα βόλτα στο πάρκο, λίγα όχι όλα, τα έβγαλα σαν limited edition γλυκό, γιατί δεν τα είχα φωτογραφίσει και τέτοιο ταλέντο είναι κρίμα να πάει χαμένο.
Να κάνω μια παρένθεση να πω ότι στα ταξίδια που έκανα εκτός χώρας ζήλευα που έβλεπα τον κόσμο να πηγαίνει στα πάρκα και να αράζει όλη μέρα, να ζουν τον έρωτά τους, να λιάζονται τσίτσιδοι (καλά αυτό όχι τόσο), να αμολάνε τα παιδάκια να ξεσπαθώσουν στο γκαζόν (και όχι στην ταβέρνα) και άλλα τέτοια και πίστευα ότι εδώ δεν γίνεται κάτι τέτοιο γιατί δεν έχουμε πάρκα. Τελικά συνειδητοποίησα ότι και εδώ συμβαίνει το ίδιο, στα μικροσκοπικά πάρκα, ή εστω σε κάτι νησίδες πρασίνου, ιδίως στο target group«ζευγάρια με παιδιά ή/και σκυλιά/ εφηβικοί έρωτες/ατίθασα γερατιά κλπ κλπ». Δεν ξέρω αν είναι νέα τάση λόγω της κρίσης ή πάντα ήταν έτσι. Την πρωτομαγιά βρεθήκαμε με παρέα σε κεντρικό πάρκο της πόλης και γινόταν χαμός. Είχαν ξεχυθεί όλοι να χαρούν τον ήλιο, αλλά σε πιο high εκδοχή απ’ ότι έβλεπα στο εξωτερικό, δηλαδή ερχόντουσαν κάτι κυρίες με στιλέτο τακουνάκια, μαλλί κομμωτηρίου και αντίστοιχο ντύσιμο, συνοδευόμενες από κυρίους που κουβάλαγαν τραπεζο-κάθισματα, γιατί αλοίμονο μην κάτσουν στο γκαζόν, καθώς επίσης και κορασίδες που τσουρομαδούσαν τις μαργαρίτες και τα λοιπά λουλούδια του πάρκου για να φτιάξουν στεφάνια, τα οποία φόραγαν και έβγαζαν σέξυ selfies τα οποία φαντάζομαι ανέβαζαν μέσω του wi-fi του δήμου (γιατί αν μην τι άλλο είμαστε τεχνολογικά μπροστά σαν χώρα). Εγώ αντί να πάρω κανένα κεφτεδάκι να φάμε στο πάρκο πήρα αυτά τα τ ε λ ε ι α χελωνο-μπισκότα.
Είναι σοκολατένια, με καραμελένιο καβούκι και καβουρντισμένα φουντούκια. Είμαι μαλακά, σχεδόν σαν μικρές μπουκιές μπράουνι και η καραμέλα λιώνει στο στόμα με το που αγγίξει την γλώσσα. Αν σας αρέσει η σοκολάτα και η καραμέλα, αυτή είναι η συνταγή που πρέπει να ψήσετε αύριο κιόλας.
Επίσης, αν αποφασίσετε να ξεχυθείτε στα πάρκα και στις εξοχές για πικ-νικ και θέλετε ιδέες (για πιο ταιριαστά φαγητά μεταξύ άλλων) μπορείτε να πάρετε μερικές ιδέες από το cook, craft, create που έχει ειδικό αφιέρωμα.
Σοκολατένιες Χελωνίτσες (Μπισκότα Σοκολάτας με Καραμέλα και Φουντούκια)
Συνταγή ελαφρά προσαρμοσμένη από America’s Test Kitchen Holiday Cookies 2010 Special Issue via Pixelated Crumb
Υλικά
1 κούπα (130γρ) αλεύρι για όλες τις χρήσεις
⅓ κούπας (40γρ) κακάο
¼ κ.γ. αλάτι
113γρ. ανάλατο βούτυρο, μαλακό
⅔ κούπας (133γρ) ζάχαρη
1 μεγάλο αυγό, χωρισμένο
1 ασπράδι αυγού
2 κ. Σ. Γάλα (χρησιμοποίησα ελαφρύ)
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
1 ¼ κούπας φουντούκια, ψιλοκομμένα
14 καραμέλες γάλακτος
3 κ. Σ κρέμα γάλακτος
Εκτέλεση
Σε ένα μικρό μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι, το κακάο και το αλάτι.
Σε ένα μεσαίο μπολ ή το μπολ του μίξερ, χτυπάμε σε μεσαία-ψηλή ταχύτητα το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν, για 2 λεπτά. Προσθέτουμε τον κρόκο, το γάλα και τη βανίλια και ανακατεύουμε μέχρι να ενσωματωθούν τα υλικά. Χαμηλώνουμε την ταχύτητα και προσθέτουμε το μείγμα του αλευριού μέχρι να ανακατευτούν. Τυλίγουμε τη ζύμη σε πλαστική διαφάνεια και την βάζουμε στο ψυγείο για να σφίξει, για περίπου 1 ώρα.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 175 βαθμούς και προετοιμάζουμε δύο ταψιά στρώνοντας αντικολλητικό χαρτί ψησίματος.
Σε ένα μικρό μπολάκι χτυπάμε τα δύο ασπράδια μέχρι να αφρίσουν. Σε ένα άλλο μπολ (ή σε ένα πιάτο) βάζουμε τα τριμμένα φουντούκια.
Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και σχηματίζουμε μικρές μπαλίτσες (χρησιμοποίησα τη μεζούρα κουταλάκι των 10ml– που είναι μεταξύ κουταλιού του γλυκού και της σούπας – και για μεγαλύτερη ακρίβεια τις ζύγισα για να βγουν όλες το ίδιο μέγεθος, περίπου 16-17γρ.). Τις βουτάμε στο ασπράδι και κατόπιν τις κυλάμε στα φουντούκια, φροντίζοντας να πάνε παντού.
Τις βάζουμε στο ταψί, αφήνοντας 5 εκατοστά απόσταση μεταξύ τους γιατί θα απλώσουν στο ψήσιμο και χρησιμοποιώντας τη μεζούρα του ½ κ.γ (ή το δάχτυλό μας αν δεν έχουμε) κάνουμε μια λακκούβα στις μπαλίτσες .
Ψήνουμε για περίπου 12 λεπτά, περιστρέφοντας το ταψί στο μισό χρόνο, για να ψηθούν ομοιόμορφα.
Σε μια μικρή κατσαρόλα ζεσταίνουμε σε χαμηλή θερμοκρασία την κρέμα γάλακτος με τις καραμέλες, ανακατεύοντας μέχρι να λιώσουν και να έχουμε ομοιόμορφη καραμέλα.
Μόλις βγάλουμε τα μπισκότα από το φούρνο, πιέζουμε απαλά τις λακουβίτσες (θα έχουν φουσκώσει στο ψήσιμο, μην σας ανησυχεί) και τις γεμίζουμε με καραμέλα. Αφήνουμε να κρυώσουν για 10 λεπτά και μετά τα μεταφέρουμε σε σχάρα για κρυώσουν τελείως.
(βγήκαν περίπου 25 μπισκότα)
Καλά…..excuse me… σιγά που δε κάνουμε πικ νικ….το φημισμένο κουρκουτέικο πικ νικ πάρτυ το ξέχασες???? Μη το ακούσει η….
Επίσης άλλη φορά να μ’ εημερώνεις για τις σπιτικές νοστιμιές σου για να μη τρέχω στις ταβέρνες!!!
Και πάμε στη συνταγή…τα χελωνάκια σου είναι άπαιχτα!!!!! Πολύ εύκολα και θέλω να τα φτιάξω οπσδήποτε!!!
Σούπερ μπισκοτάκια!!!!
Καλημέρα!!
Ε καπως ετσι πηραμε και εμεις σβαρνα τα παρκα, τι νομιζες; Να τα φτιαξεις, θα σου αρεσουν πολυ.
Πολύ γέλιο σήμερα με τα λεγόμενά σου!!!
Η περιγραφικότητα δεν παίζεται. Μπορεί το μωρό να σε έχει επιρρεάσει ως προς την συγκέντρωση αλλά το χιουμοράκι, χιουμοράκι!!!
Τα μπισκότα δεν παίζονται απλά!
Το ότι έχουν βάση κάτι από μπράουνι και δεν είναι πέτρα τραγανά με ενέπνευσαν πολύ.
Ασε η καραμέλα που ρέει στην πρώτη δαγκωνιά…
Αναρρωτιέμαι, χωράει όλο με τη μία στο στόμα? χαχαχαχα
Ας ελπισουμε οτι θα το διατηρησω…. Το μεγεθος αυτο ειναι οτι πρεπει για το στομα, αλλα αποψη μου οτι καλυτερα να το τρωα αργα για να “ακουγονται” ολες οι γευσεις
Πολύ λαχταριστές οι χελωνίτσες, ειδικά με αυτή την καραμέλα….
Αστα, Χρυσα, κολαση!
Φοβερά φαίνονται τα χελωνάκια σου Τάνια, με υλικά που τα κάνουν ιδανικά για μένα.
Την τηλεόραση ομοίως προ πολλού την έχουμε καταργήσει και έχουμε -εν μέρει- βρει την ηρεμία μας.
Τα πικνίκ και οι βόλτες σε πάρκα/χώρους πρασίνου είναι κάτι που αρέσει σε πάρα πολύ κόσμο και κυρίως στις ομάδες που ανέφερες!
Ευχαριστούμε πολύ και για την αναφορά στο περιοδικό!
Φιλιά
Καλημέρα και από εμένα. Τι ωραία που είναι τα χελωνάκια σου! Θα τα δοκιμάσω σίγουρα.
Πικνίκ δεν θα έλεγα ότι κάνω και πολύ συχνά, τώρα που έχει μεγαλώσει η μικρή αρχίζει και μπαίνει στο πρόγραμμα!
Φιλιά πολλά!
Πολυ ωραία φαινονται, βρε συ!
Μα εισαι σικ γυναικα… ακου κιοφτέδες στο σέντραλ παρκ, τς τς.