the green mixer

Πολύ θα ήθελα αυτό το ποστ να το γράφω φορώντας ένα ελαφρύ ζακετάκι, μια μαλακή φόρμα και πίνοντας ζεστό καφέ, γιατί έφτασε ο Σεπτέμβρης, ο καιρός κρύωσε και τα φύλλα στα δέντρα άρχισαν να κοκκινίζουν και να πέφτουν. Και στον φούρνο να ψήνονται διάφορα καλούδια τα οποία να μυρίζουν κανέλλα (δεν έχω αποφασίσει τι, για την μυρωδιά είμαι σίγουρη όμως).

Χμμμ….Reality check…. μένω στην Αθήνα,  και σκάει ο τζίτζικας έξω. Η πλειοψηφία των φίλων μου και (λογικών?) ανθρώπων τρέχουν να «χτυπήσουν κάρτα» στις διάφορες παραλίες με την πρώτη ευκαιρία και ακόμα κυκλοφορούμε ημίγυμνοι στους δρόμους, για να νιώσουμε καλύτερα. Το μόνο που φτιάχνω στην κουζίνα μου τον τελευταίο καιρό είναι κρύα παγάκια, ούτε καν, γιατί το ψυγείο φροντίζει για μένα πριν από εμένα (συνταγή δεν έχω να σας δώσω δηλαδή).

Εγώ πάλι τα δικά μου. Οι διακοπές είναι στο μακρινό παρελθόν γιατί είχα ανώμαλη προσγείωση στις πενήντα εξήντα-παρά-ώρες δουλειάς εβδομάδα μου (business as usual δηλαδή) . Πέρασα πολύ ωραία, δεν λέω (παρότι δεν είχα τηλεόραση, wi-fi, 3G και σήμα στο κινητό γενικότερα-είχα όμως ρεύμα, αλλά μετά τα  πρώτα 24ωρα απεξάρτησης ήταν απελευθερωτικό). Τώρα όμως επέστρεψα και περιμένω πως και πως την αρχή της “σχολικής” χρονιάς (στην περίπτωση μου το γυμναστήριο και τα μαθήματα στο yogaτζίδικο). Ανυπομονώ να ανάψω με μεγάλη ευχαρίστηση τον φούρνο και την κουζίνα και να ψήσω πολλά ταψιά κουλουράκια, κέικ και άλλα παρεμφερή.

Προς το παρόν, στον ελάχιστο ελεύθερό μου χρόνο, πηγαίνω (με την σαγιονάρα) στα πολυκαταστήματα  και σκανταλίζομαι χαϊδεύοντας (στα μουλωχτά) τα μάλλινα και τα σουέτ. Τις προάλλες μάλιστα τόλμησα και άναψα τον φούρνο (φρόντισα να φύγω από το σπίτι αμέσως μετά).

Έφτιαξα αυτό το κέικ μπανάνας για να συνοδεύσει  κυριακάτικη επίσκεψη για καφέ. Κλισέ ίσως για την εποχή (στον υπόλοιπο κόσμο που έχει πιάσει το κρύο και έχουν ανοίξει ή ανοίγουν τα σχολεία), το ξέρω. Το συγκεκριμένο  όμως δεν είναι τόσο απλό όσο τα πιο πολλά κέικ/ψωμιά μπανάνας που ξέρουμε και εμπιστευόμαστε, γιατί δεν γίνεται στα γρήγορα και σε ένα μπολ (όσοι είστε εδώ για γρήγορη συνταγή και με λίγη λάντζα, ελάτε πάλι την άλλη βδομάδα). Είναι επίσης πιο ανάλαφρο στην υφή, σαν κέικ, και όχι τόσο ψωμένιο (πρώτη φορά άκουσα καλή κουβέντα για μπανανο-τέτοιο από τον κριτή G_) . Η πάνω στρώση του κέικ αυτού είναι streusel (αυτό που λέγαμε πώς να το μεταφράσω σε αυτό το ποστ , είναι σαν  κραμπλ αλλά στην ουσία είναι ψίχουλα με ωραίο όνομα) και του δίνει την όλη τσαχπινιά (μ’ αρέσουν τα τραγανά φαγητά/τρόφιμα, δεν μπορώ ποτέ να πω όχι). Το πίνουμε με καφέ, τα μεγάλα παιδάκια, ή με γάλα τα μικρά (αν και πιστεύω το παγωτό είναι το καλύτερο συνοδευτικό για όλους).

Κάποια παιδάκια δοκίμασαν κέικ για πρώτη τους φορά …. (με το έτσι θέλω δηλαδή).

(το πράσινο μίξερ έγινε  .com, το πήρατε χαμπάρι?)

                                            (…….ή να το γράψω με μεγαλύτερα γράμματα?) Continue reading →

Tags: σοκολάτα, κέικ, κανέλλα, μπανάνα, streusel