Επιτέλους μπήκε η Άνοιξη και κοντεύει και το Πάσχα.
Επειδή φέτος το Καθολικό Πάσχα ήταν πολύ νωρίτερα και επειδή έχω κολλήσει με το instagram, νιώθω ότι ήδη το έχω γιορτάσει μια φορά, με όλα αυτά τα καλούδια που έβλεπα να φτιάχνουν διάφορες bloggers τις προηγούμενες βδομάδες.
Ήρθε και η σειρά μας. Τα σχέδια πολλά και η λίστα ατέλειωτη (και ο χρόνος ελάχιστος εννοείται)….
Πέρσι έκανα μπισκότα με κρυμμένο σχέδιο.
Φέτος σειρά έχει αυτό το κέικ. Continue reading
Στο σπίτι δεν έχουμε αγοράσει ακόμα πλαστελίνες, ούτε επιδιδόμαστε σε πολλές καλλιτεχνίες. Φτιάχνουμε όμως, συχνά-πυκνά, ιδίως μέρες που δεν μπορούμε να βγούμε έξω, ζυμαράκια και παίζουμε με αυτά, τραγουδώντας το γκραν σουξέ – ανά την υφήλιο – “πλάθω πλάθω κουλουράκια, με τα δύο μου τα χεράκια κλπ κλπ”.
Η προηγούμενη βδομάδα ήταν λίγο τεμπέλικη και δεν είχα συνταγή. Δηλαδή το γουηκέντ δεν πρόλαβα να κάνω κάτι, γιατί εκτέλεση συνταγής και φωτογράφιση μέσα στη βδομάδα δεν παίζει. Όλη μέρα έχω σπέσιαλ συνταγές στο κεφάλι μου αλλά όταν πάω σπίτι όλα τα σχέδια ναυαγούν. Δεν είμαι πλέον μόνη μου να κάνω ότι θέλω και όποτε το θελήσω. Είναι και αυτός ο καιρός (καλά που βάλαμε και Μάρτη στην αρχή του μήνα, προληπτικά) που μας έχει κάνει όλους σα ζόμπι, χωρίς ενέργεια ή όποια ενέργεια υπάρχει είναι αρνητική και γκρίνια πολύ.
Continue reading
Ήρθε η Μεγάλη Πέμπτη (χτες) και ωσάν καλή νοικοκυρά που είμαι, μετά την δουλειά πάντα, στρώθηκα να βάψω τα αυγά μου και εγώ, για δεύτερη συνεχή χρονιά κυρίες και κύριοι! Είχα ήδη πάρει τα (δυσεύρετα και πολυπόθητα σύμφωνα με έγκυρες πηγές) άσπρα αυγουλάκια μου και στρώθηκα στην δουλειά. Φυσικά, για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω ακριβώς (ίσως να έπεσα από την κούνια όταν ήμουν μικρή), δεν μου “έβγαινε” να βάψω τα αυγά μου με τις απλές “βαφές του λαού” που εμπιστεύονται γενιές και γενιές (και που είχα στο ντουλάπι μου τουλάχιστον ένα μήνα). Στο μυαλό μου στριφογύρναγαν τα φαντεζί αυγά της Μάρθας Στιούαρτ με στένσιλ, εντυπωσιακά σχέδια και άλλα παρεμφερή, καθώς επίσης και κάτι αυγά πουά που μου έστειλε η Φ. το πρωί και με βραχυκύκλωσε. Continue reading
Πάνω που είχαμε όλοι αρχίσει να μπαίνουμε σε ανοιξιάτικη διάθεση και να ετοιμαζόμαστε για Πάσχα στην εξοχή (λέμε τώρα), μας τα χάλασε ο καιρός πάλι και ξαναβγάλαμε τις ομπρέλες και τις γαλότσες. Όχι τίποτα άλλο, αλλά πώς να βγεις με τα κάτασπρα λαμπριάτικα παπούτσια (και ρούχα) άμα έχει λάσπη και βρώμα έξω?( Η γιαγιά μου μπορεί να μην ετοίμαζε Πασχαλινά μοσχοβολιστά τσουρέκια ή τα παραδοσιακά πασχαλινά κουλουράκια, φρόντιζε όμως κάθε Πάσχα να μου αγοράζει ένα ζευγάρι νέα παπούτσια, κατά προτίμηση άσπρα όπως πρόσταζε το έθιμο – δεν είμαι σίγουρη αν όντως ισχύει- ασχέτως αν μετά από κάποια ηλικία εγώ το εκμεταλευόμουν και αγόραζα ότι μου γυάλιζε στο μάτι και συνήθως αθλητικά με αποτέλεσμα να με στραβοκοιτάζουν όλοι). Continue reading
the green mixer
the green mixer 
