Με τα τούτα και τα κείνα πέρασαν δύο χρόνια από εκείνη τη μοιραία βραδιά του Αυγούστου.
Που πήγα για ποτό (μπύρα χωρίς αλκοόλ) ένα ωραίο βράδι Παρασκευής (και ούσα στις αρχές του 9ου) και πριν καλά καλά προλάβω να τελειώσω το μπολάκι με τους «ξηροί καρποί» (με το ζόρι τα έφτασα μέχρι τη μέση δηλαδή) βρέθηκα στο νοσοκομείο ζαβλακωμένη και με μωρό στην αγκαλιά (με καισαρική και ολική στο τσαμ μπαμ στο επόμενο δίωρο). Continue reading
Σκέπτομαι τι να γράψω εδω και μέρες αλλά και μόνο η σκέψη να κάτσω και στο σπίτι στον υπολογιστή με κουράζει. Καμιά φορά νιώθω ότι πρέπει να διαβάσω για το διαγώνισμα ή πρέπει να παραδώσω την εργασία μέχρι την Τρίτη το πρωί (μέρα που συνήθως ανεβάζω ποστ) και με πιάνει μια απίστευτη αναβλητικότητα. Νιώθω σαν τους μαθητές που βλέπω να αράζουν βαριεστημένα έξω από το σχολείο, αρνούμενοι να μπουν μέσα και περιμένοντας νωχελικά να περάσουν οι μέρες για να λιώσουν στο καθισιό ή τουλάχιστον έτσι φαντάζομαι ότι νιώθουν/είναι η ζωή τους.
Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν γεμάτο γλυκά και εορτασμούς. Στον απόηχο της γιορτής των Γιώργηδων, με μεθεόρτια, γιατί πόσους να γιορτάσεις σε μια μέρα, και με νέους εορτασμούς και επετείους.
Σας είπα ότι επέστρεψα στη δουλειά?
Ήταν να γυρίσω νωρίτερα αλλά τελικά αντί να πάρω μειωμένο ωράριο το πήρα όλο μαζί σε άδεια, ετοίμασα έτσι και την βάπτιση, σβήσαμε το πρώτο μας κεράκι (όλοι μαζί) έβαλα και το παιδί να περπατήσει και ολοκλήρωσα έτσι την πρώτη πίστα “νέα μαμά/λεχώνα/απελπισμένη νοικοκυρά στο προάστιο με το καρότσι στους δρόμους όλη μέρα”.
ή ¨οπως λέμε στο χωριό μου, “Νουτέλα κέικ”….
Δεν θέλω να το παραδεχτώ ότι έχω “writer’s block”, γιατί μόνο writer δεν είμαι (τρομάρα μου), αν υπάρχει κάτι αντίστοιχο για food-blogger θα το πάρω. Αλλιώς ας το πούμε food blogger’s block ή εμπλοκή ή κάτι-έχω-πάθει-και-δεν-μπορώ-να-γράψω (και τι θα πει ο κόσμος ). Γλιτώνω βέβαια λίγο κράψιμο/trolling τύπου «γιατί μας ζαλίζεις κουκλίτσα μου με τα προσωπικά σου, φτιάξε κάνα φαγητό εκεί χάμω και μην λες πολλά –γιατί μου έχει συμβεί και αυτό στην σύντομη «καριέρα μου». Σωστά, γιατί άλλωστε να γράφω τα προσωπικά μου στο blog μου, με τι δικαίωμα τολμάω και ενοχλώ τους ανυποψίαστους χρήστες του ιντερνέτ (με έμφαση παρακαλώ τον τονισμό στο νετ) με άχρηστες πληροφορίες? Μήπως με μάτιασαν και γι’ αυτό δεν μπορώ να γράψω λέξη? Αν γνωρίζει κάποιος για ξεματιαστικό blog (κάτι σε τύπου antivirus) παρακαλώ να με ενημερώσετε, μπας και μου λυθεί η γλώσσα. Continue reading
Αυτό το “κέικ” κάνει την εμφάνισή του πολύ καθυστερημένα.
Κανονικά ήταν προγραμματισμένο να κάνει το ντεμπούτο στο μπλογκ στις αρχές-μέσα Αυγούστου, λίγες μέρες αφού ετοιμάστηκε δηλαδή, αλλά λόγω τεμπελιάς διακοπών σε περιοχή χωρίς (φυσιολογική) πρόσβαση στο ιντερνετ κάπου θάφτηκε έμεινε πίσω.
Όπως βλέπετε, είναι λίγο υπερπαραγωγή, δεν είναι από τα απλά. Φτιάχτηκε αντί για παραδοσιακή τούρτα, για τα γενέθλια του μπαμπά, ο οποίος γενικά είναι δύσκολος πελάτης και σνομπάρει τις πιο πολλές δημιουργίες μου (ιδίως αυτά που έχουν τα πιο «ιδιαίτερα» υλικά). Σκέφτηκα ότι η σοκολάτα είναι υλικό που λίγο πολύ αρέσει σε όλους, ακόμα και στους πιο δύσκολους (βλέπε τον πελάτη μας). Ακόμα και αυτοί που μπορεί να μην την έχουν σαν πρώτη επιλογή γλυκού, λίγο θα το φάνε, έστω για να έχουν μια άποψη.
ή αλλιώς cheese cake με maltesers
Είδα αυτή την συνταγή τις προάλλες σε αυτό το blog και θυμήθηκα τα νιάτα μου, όταν σπούδαζα στην Αγγλία, (εννοείται 3-4-5-10 χρόνια πριν, όχι παραπάνω, τ’ ορκίζομαι) μας είχαν βάλει μια εργασία για να προωθήσουμε τα maltesers και έπρεπε να ετοιμάσουμε μια μικρή διαφημιστική καμπάνια ή κάτι τέτοιο (ανάμεσα στα εγκεφαλικά κύτταρα που έχουν καεί/ αντικατασταθεί από νέες πληροφορίες, είναι και αυτά με τις σχετικές πληροφορίες για την εργασία). Και που λέτε, φάγαμε αρκετά σακουλάκια με maltesers προσπαθώντας (μάταια) να κάνουμε brainstorming και να κατεβάσουμε καμιά καλή ιδέα της προκοπής.. ….για να μην το κουράζω το θέμα…το περάσαμε το μάθημα, όμως δε νομίζω να ξαναέφαγα από τότε malteesers.
Και ερχόμαστε στο τώρα…. είδα την συνταγή αυτή και μου έκανε λίγο κλικ γιατί ήθελα να φτιάξω ένα γλυκό για τα γενέθλια της μαμάς μου, αλλά όχι κάτι που να θέλει 5 μέρες προετοιμασία και όχι με σοκολάτα, γιατί τους έχω φλομώσει στη σοκολάτα. Ήταν μια καλή ευκαιρία λοιπόν να διευρύνω το ρεπερτόριο μου, και να ξεφύγω λίγο (μετάφραση: δεν είχα χρόνο να φτιάξω την τούρτα υπερπαραγωγή, που είδα στο γνωστό περιοδικό με τις συνταγές και μου γυάλισε).
Και voila το αποτέλεσμα.
Ένα ωραίο και δροσερό cheese-cake με maltesers, το οποίο θα φωνάζουμε για συντομία Malteese cake….. (με το που είδα maltesers άρχισε πάλι το brainstorming). Continue reading
the green mixer
the green mixer 
