Φλωρεντίνες

Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό βρέθηκα στο κέντρο της Αθήνας χωρίς παρέα, ένα βροχερό πρωί.

Να εξηγηθώ.

Είχα πάρει άδεια από τη δουλειά (και από τη μικρή) για να κάνω κάποιες δουλειές και να δω κάποιο κόσμο και εννοείται ότι όταν κάνεις σχέδια κάποιος γελάει μαζί σου, στα φέρνει άνω κάτω και τα κάνει όλα λίμπα. Τελευταία στιγμή ακυρώθηκαν όλα και σα να μην έφτανε αυτό έβρεχε όλη μέρα και είχε και συλλαλητήριο στο κέντρο (πόσο κλάσσικ!).

Με το που ακυρώθηκε το πλάνο της ημέρας (που περιελάβανε χαμαμ και μασάζ μεταξύ άλλων) έκανε το μυαλό μου «επαναπροσδιορισμό» πορείας, όπως τα navigators αλλά την βόλτα στο κέντρο δεν την ακύρωσα.

Το αγαπώ το ρημάδι το κέντρο, παρότι είναι άχαρο, κατά τόπους πολύ άσχημο και βρώμικο. Από μικρή, από τέλη λυκείου που μου είχαν δώσει λίγη ελευθερία οι δικοί μου, έπαιρνα τα Σάββατα πρωί το λεωφορείο και κατέβαινα να χαζέψω δισκάδικα και βιτρίνες και απλά να αφουγκραστώ τον κόσμο.
Επίσης τρελαινόμουν όταν κατέβαινα με τον πατέρα μου προς Ευρυπίδου μεριά για να πάρει κανένα εξωτικό ή περίεργο υλικό (π.χ. αποξηραμένα άντερα για λουκάνικα) ή που πηγαίναμε σε δρόμους που είχαν μόνο εξειδικευμένα μαγαζιά (πχ κυνηγετικά είδη). Σα να υπήρχε κάποιος μαγνήτης που μου ασκούσε έλξη και ακόμα συνεχίζει να με έλκει, παρότι με μωρό και καρότσι δεν είναι και το ιδανικότερο μέρος για βόλτα. Με το που έχω ελεύθερο χρόνο όμως, εκεί θέλω να πάω.

Και αυτό έκανα λοιπόν. Εξοπλίστηκα καταλλήλως για βόλτα με βροχή (γαλότσα μέχρι τον λαιμό και κουπί στην τσάντα του Σπορτ-Μπίλλυ) και ξεκίνησα.
Καλά τα προάστια δεν λέω, αλλά πολύ βαρετά και αποστειρωμένα για τα γούστα και τις βόλτες μου.

Η βόλτα στο κέντρο ήταν σύντομη και κουραστική μεν, αποδοτική και αναζωογονητική δε.
Ήταν και το κέντρο στολισμένο εορταστικά και η μουντίλα με τη βροχή, παρότι ενοχλητική (ευτυχώς που το μαλλί μου είναι σχεδόν αδιάβροχο), έδινε ωραία ατμόσφαιρα.
Στο τέλος της βόλτας κατέληξα να είμαι σαν κάτι κλοσάρ που κυκλοφορούν με τσάντες και τσαντάκια ανά χείρας, αλλά το ευχαριστήθηκα.

Έφαγα και το φαλάφελ μου, μόνη, όρθια και φορτωμένη κάτω από ένα υπόστεγο, με το γιαούρτι να στάζει πάνω στην κλειστή ομπρέλα και στο μπουφάν μου και το χέρι μου να έχει μουδιάσει από τα 3 κιλά σοκολάτας και διάφορων άλλων πραγμάτων που είχα την φαεινή ιδέα να αγοράσω με το που κατέβηκα στο κέντρο και που λόγω βροχής δεν είχα που να ακουμπήσω.

Priceless…(που λέει και η γνωστή διαφήμιση).

Αλλά εντάξει είχα κάνει και ένα μανικουρ λίγο πριν ξεκινήσω τη βόλτα για να πάνε τα φαρμάκια κάτω (αυτό δεν το ανέφερα), οπότε εστίαζα στα ωραία μου νύχια (μικρές χαρές) καθώς έτρωγα και όχι σε ότι έσταζε πάνω μου. Πάντως είναι απελευθερωτικό να κάνεις βόλτα στα μαγαζιά μ ο ν η σου (όταν έχεις να το κάνεις καιρό λόγω “υποχρεώσεων”). Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Αν δεν ήταν και η βροχή να μου έχει προσθέσει έναν έξτρα βαθμό δυσκολίας μπορεί να μην την εκτιμούσα τόσο, τελικά, αυτή τη βόλτα.

Αυτές τις φλωρεντίνες τις έφτιαξα μαζί με τα παστάκια για να κεράσω στη γιορτή μου (με αμύγδαλο φιλέ που αγόρασα και έσερνα σε όλο κέντρο). Παρότι πιο πολύ «έσπρωξα» τα παστάκια για κέρασμα, όσοι τις δοκίμασαν ξετρελάθηκαν. Είναι τραγανές και με πλούσια βουτυρένια γεύση και δεν απογοήτευσαν ούτε τους φανατικούς και ταγμένους σοκολατομανείς.

 Φλωρεντίνες

Ελαφρά προσαρμοσμένη εδώ

Υλικά:
• 200 γρ. φιλέ αμυγδάλου
• 60 γρ. μαργαρίνη βούτυρο
• 120 γρ. ζάχαρη
• 2 κ.Σ. γλυκόζη (ή μέλι)

Εκτέλεση:
Στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί στο ταψί του φούρνου (χρησιμοποίησα ταψί για brownie 20×20εκατ για να έχει ένα σχετικά μαζεμένο σχήμα και να είναι ισόπαχες οι φλωρεντίνες – αφήστε το χαρτί μακρύτερο στις άκρες για να μπορέσετε να το τραβήξετε).

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180⁰C.

Σε μια μεσαία κατσαρόλα βάζουμε το βούτυρο, τη ζάχαρη και τη γλυκόζη μέχρι να λιώσει το βούτυρο και να ενωθούν τα υλικά.

Βγάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και ανακατεύουμε το αμύγδαλο φιλέ.

Απλώνουμε το μείγμα στο ταψί και το ισιώνουμε με το πίσω μέρος ενός κουταλιού (προσπαθούμε να είναι σχετικό ισόπαχο για να ψηθεί ομοιόμορφα) και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180⁰C μέχρι να ροδοκοκκινίσει – γύρω στα 15 λεπτά μου πήρε αλλά καλό είναι να το τσεκάρετε στο φούρνο σας).

Το βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει για μερικάλεπτά. Το κόβουμε όσο είναι ζεστό, με το ροδάκι της πίτσας ή με ένα μεγάλο μαχαίρι (αν το κάνετε σε μικρό ταψί όπως εγώ, το βγάζετε από το ταψί τραβώντας τις άκρες του αντικολλητικού χαρτιού και μπορείτε να το κόψετε και ένα μεγάλο μαχαίρι κουζίνας).

 (Δοκίμασα και έψησα μερικές στο ταψάκι για τα μάφινς και οι μισές κόλλησαν γιατί δεν τις βουτύρωσα αρκετά. Αν αποφασίσετε να τις κάνετε εκεί θέλουν καλό βουτύρωμα για να μην κολλήσουν)

Μόλις κρυώσουν τις φυλάσουμε σε αεροστεγές δοχείο.

Tags: φλωρεντίνες, αμύγδαλο, κερασματα